Herkenbaar, zeker bij Sigur Ros, en toch zou ik alsnog gaan.
Vorige keer dat ik ze zag was ik mentaal niet op mn best, ik ging alleen en ik had stoelen op/achter het podium vrijwel naast het orkest.
Het was zo intens en ik was ook emotioneel, heb echt moeten huilen (echt harde snikken haha, heel beschamend). Maar het voelde juist niet slecht, het was een soort overweldigend gevoel van hoe prachtig ik het vond en hoe magisch het orkest erbij was. Ik ging naar buiten alsof er een soort last van mn schouders was.
Weet hoe zweverig dit klinkt haha maar voor mij was het dus zeker emotioneel maar ook heel positief. Dus ik zou echt echt gaan!