Dit snap ik wel, en ik voel dit nu ook voor mijn ouders. Maar waarom mensen (en ikzelf ook) zeggen van ja het kan erger, is als je kijkt naar de andere kant wat voor gevolgen het ook kan hebben dat is veel erger en dat wil je toch zoveel mogelijk sparen, en dan maar contact beperken als dat betekent dat je daarna ongestoord weer elkaar kan zien/aanraken/leuke dingen doen etc. wanneer dit allemaal voorbij is.
Daarnaast denk ik dat het wel even fijner is voor jezelf om er een positievere draai aan te geven, eerst was ik ook heel erg van oh nee ik zie mijn familie nu niet en wat alsâŠ, maar daardoor zat ik ook echt in een negatieve spiraal en nu heb ik toch zoiets van ok, schouders eronder. Elke dag even contact en hopelijk is het snel voorbij.