Lief dat je het vraagt, maar nog niet gepraat met hem. Denk dat ik het zometeen misschien probeer, vind het echt lastig om er over te beginnen. Zat vandaag hele dag echt heel erg met eten in mijn hoofd, continue strijd eigenlijk en mijn vriend merkte op dat ik gespannen was. Toen moesten we nog boodschappen doen en hij vond het heel gezellig om samen te gaan terwijl ik de strijd in mijn hoofd soms gewoon echt ff niet aan kan en het dan rustiger voelt als iemand anders de keuzes maakt betreft eten. In de supermarkt was ik dus nĂłg meer gespannen, vervolgens maakte hij echt een heel onbenullig flauw grapje maar schoot ik giga uit mijn slof, gewoon omdat ik het er ff niet bij kon hebben op dat moment. Dus ga denk ik zo even aanhalen wat er vandaag allemaal aan de hand was in mijn hoofd waardoor ik zo gespannen over kwam, is denk ik wel een goede ingang ervoor.
Herkennen jullie dat trouwens? Dat het allemaal te veel kan zijn in je hoofd? En dat het dan een opluchting is als iemand anders even een keuze betreft wat/wanneer qua eten? Anders heb ik een soort continue strijd van wel/niet toegeven aan een eetbui. Als mijn vriend dan zegt jo kom dit eten we, dan eet ik het zonder al te veel gedoe. Maar wel dat ik dan ergens weet ok dit compenseer ik morgen weer.
dus ben een beetje sad, maar hoop dat ze me dan een goed ander advies kunnen geven