Ik was op een verjaardag vandaag en het was echt kut. Ik heb zeker wel 10 kaasblokjes op en echt 15 stokbroodjes met kruidenboter. En dan nog avondeten en een ijsje
Net weer âŹ17 afgerekend bij de Albert Heijn en ik weet zeker dat het allemaal opgaat
1 like
Dit is heel herkenbaar. Ik ben een paar jaar geleden heel veel afgevallen (45 kilo) maar inmiddels zit er ook weer 25 kilo aan. Ik haat mezelf daar echt om.
Ik ben ook een emotie-eter, maar ik verzin ook echt vaak excuses (ik ben ongesteld, ik moet ongesteld worden, ik ben moe, ik heb iets te vieren, het regent dus eten is gezellig, het is mooi weer dus eten is gezellig).
Ik doe nu weer een poging tot afvallen. 4 jaar geleden ging het heel erg goed, maar ik nrn zo bang dat ik het niet meer kan en dat ik gedoemd ben om voor de rest van mijn leven altijd met mijn gewicht te struggelen.
4 likes
Bij mij gaat ie ook niet goed. Vreet me gewoon door weekvoorraden heen alsof het niks is, net of mân maag kapot is. Of soms geeft mân lichaam aan: stoppen vol=vol maar toch prop ik dan die laatste boterham met hagelslag naar binnen alsof ik nooit meer in mân leven boterham met hagelslag ga kunnen eten of om me expres extra kut en dik en misselijk te voelen ofzo.
Vandaag weer zon bizarre hoeveelheid eten weggewerkt, had het hier getypt maar weggehaald want kan het niet aanzien.
1 like
Ja hij zakt alleen steeds maar vind het gewoon fijn dat ie er is inderdaad. alle verhalen zijn zo herkenbaar
Deze week de stap genomen op hulp bij een psycholoog te zoeken. De wachttijd is 10 weken. Maar alsnog ben ik blij dat ik de stap heb gezet
6 likes
Ik merk echt dat ik er weer over ga de laatste tijd. Ik heb superveel stress omdat ik in de laatste fase van mijn thesis zit. En ik blijf maar vreten de hele dag door. En echt iedere avond als ik in mijn bed lig dan denk ik waarom doe ik dit toch? Dan voel ik me super schuldig. En de volgende dag doe ik het echt gewoon opnieuw. Nu denk ik oke over 10 dagen is die thesis af en dan kan ik weer gewoon normaal doen. Maar dan zal het waarschijnlijk wel weer iets anders zijn die me triggert. Ik word hier zo moedeloos van.
2 likes
Nou ik las gister dit verhelderende stukje op een website:
Dat acute stress dus een trigger is. Het kan best dat hoe dichterbij je bij de deadline komt hoe moeilijker het wordt. Ik heb dat nu zelf ook. Misschien kan je zeggen tegen jezelf: ik heb geen honger ik heb stress en eten geeft me alleen maar meer stress dus leidt tot meer eten dus ik neem nu even niks want het helpt me niet.
2 likes
Heel interessant stukje wel. Dat inpraten op mezelf probeer ik inderdaad wel te doen. Maar misschien moet ik wat liever zijn naar mezelf toe en zeggen dat het aan de stress ligt en niet aan mezelf. Maar als de stress zo hoog is, vind ik het zo moeilijk om nog rationeel tegen mezelf te praten. Zo lief dat je wil meedenken met iedereen hier in dit topic! Dankjewel 
ïž
Ik vind het heel fijn dat dit topic er is, vooral ook voor de herkenning. Ik merk alleen wel dat het feit dat ie niet members only is, mij ervan weerhoudt actief mee te posten. Ben ik de enige die dat heeft?
2 likes
Ja eigenlijk zelfde als uitstelgedrag dat je bijv ineens je keukenkastjes gaat uitsoppen of je pjama-lade netjes maken 
1 like
Ja stom he! Alleen zou het uitsoppen van keukenkasjes nog ergens nuttig voor zijn haha.
@Keukenkastje ik ben hier anoniem en durf daarom vrijuit te spreken, maar ik kan me voorstellen dat je het niet prettig vind. Ik weet niet hoe anderen er over denken maar we zouden een verzoek kunnen doen? Zelf heb ik alleen (nog) geen 50 posts. Ik zou het wel fijn vinden om hier mee te blijven kletsen, ook omdat er in het âechte levenâ niemand is die van mijn problemen af weet
1 like
Oh ik struggle al vanaf mijn 13e met de diet-binge-cycle en denk sinds 5 weken dat ik het antwoord heb gevonden in intuĂŻtief eten. Heb mijn excuses aangeboden aan mijn lijf en wat ik het allemaal heb laten doorstaan en mezelf beloofd dat ik NOOIT meer hoef te lijnen. Vanaf nu ga ik luisteren naar mezelf en de omstandigheden:
Hoeveel honger heb ik? Rammelt mijn maag bijvoorbeeld?
Waar heb ik zin in qua smaak en textuur?
Wat kan mij nu voldoende voeden?
Wat is er beschikbaar?
Ik heb mezelf onvoorwaardelijke toestemming gegeven om alles te eten, maar wel luisterend naar mijn lichaam. Dus tijdens het eten af en toe even bewust voelen hoe het ervoor staat qua hongergevoel en stoppen wanneer ik verzadigd en tevreden ben. Moeilijker dan ik dacht, want door alle regeltjes die ik onbewust heb rond eten (bijv je bord eet je leeg, crackers en boterhammen eet je altijd per twee etc) ben ik gewoon verleerd te luisteren naar mijn lijf. En dus ga ik wel eens te ver door, maar dat probeer ik dan als les te zien voor de volgende keer. Bijv âhet eten was lekker, maar als ik start met weinig honger, dan is zoân portie wel voldoendeâ.
Aan de ene kant voelt alles mogen eten en nóóit meer hoeven diĂ«ten als een bevrijding, aan de andere kant is het doodeng. Ik wilde eigenlijk niet op de weegschaal meer, maar merkte dat ik mijn gewicht niet helemaal los durf te laten. Alsof ik mezelf nog lang niet vertrouw rondom eten en ervan overtuigd ben dat ik 20 kilo zwaarder zal eindigen. Vooralsnog gewoon nul verschil op de weegschaal, terwijl ik al die weken heb genoten van alles wat ik lekker vind (en ja, daar valt ook fruit onder, weet je hoe lekker mangoâs en kersen zijn?!). Dus top! Misschien dat ik wel nog een keer toch verleid word om op de weegschaal te gaan, maar denk dat ik nu ook wel meer durf te vertrouwen op hoe ik me in mijn lijf voel en hoe mijn kleding zit.
Nu wil ik me ook nog meer gaan focussen op het afleren van de gedachte dat sporten omgekeerd eten is en dus vooral moet gebeuren voor je calorieënbalans. Ik wil sporten vanuit een andere intentie. Om sterker te worden, om beter te kunnen slapen, voor de gezelligheid. Niet om te zorgen dat mijn calories in lager is dan mijn calories uit die dag.
Misschien kan het iemand hier ook helpen. Mijn eetbuien worden in ieder geval veroorzaakt doordat ik wist dat er op een gegeven moment weer een dieet zou zijn en dus schaarste. Waardoor ik continu in de âik moet er nu van genieten want straks kan het niet meerâ modus zat, maar daardoor eten ook een soort verwennerij werd en dus een manier om te dealen met het feit dat ik bijv mijn baan niet leuk vond of dat mijn vader is overleden.
Bronnen waar ik heel veel aan had:
Kelsey Miller van the anti-diet project blog. Zij schreef ook het boek âBig girl: how I gave up dieting and got a liveâ (aanrader als je wilt lezen over hoe zij meer intuĂŻtief is gaan eten).
Isabel Foxen Duke, tof wijf die ook veel schrijft en een gratis te downloaden boekje âHow not to eat cake: standing up, fast and while nobodyâs watchingâ heeft.
Food Psych podcast, waar ook interviews te vinden zijn met bovengenoemde vrouwen.
Het boek âIntuitive eatingâ, waar 10 principes in worden uitgelegd voor het leren van intuĂŻtief eten (bijv honor your hunger).
Op instagram kun je zoeken onder de #intuitiveeating, maar daar vind je ook veel zooi van mensen die gewoon aan het diëten zijn en dat dan intuitief noemen.
Het is voor mij nog steeds een ontdekkingsreis en vind het heel spannend, maar wil het heel graag een kans geven en weer leren om te eten op intuĂŻtie en te stoppen met zinloze dieetpogingen. Hoop dat iemand er hier misschien iets aan heeft.
11 likes
Wat knap en goed van je!!
@JasonBourne ik herken zo wat je zegt. Als ik discipline zou hebben zou ik snel afvallen want ik weet dondersgoed wat je wel en niet mag eten. Maar ik eet liever 4 boterhammen met roomboter, kaas en hagelslag. Want fijn. Kutzooi!! Ik hoop echt dat ik als ik straks weer op kamers woon een goed en gezond ritme krijg qua eten.
Je verhaal inspireert echt wel, ik wil ook gewoon normaal met eten kunnen omgaan en zoals jij het beschrijft lijkt me dat echt ideaal. Het klinkt echt dat je meer rust gevonden hebt in je eten, super fijn voor jou! Van intuitive eating had ik inderdaad al gehoord en wil als ik wat meer tijd mezelf hier zeker verder in verdiepen! Bedankt voor je tips!
Mmh bij mij ging het heel lang supergoed maar ik heb afgelopen week weer een paar eetbuien gehad. Bij mij hing het dit keer samen met een gevoel van nergens controle over hebben (qua werk en prive) en dat zorgde ervoor dat ik ook geen controle meer had over mân eetgedrag of zo? Het was net alsof ik zolang ik niets at dat een soort jeuk was en dat het op een gegeven moment niet meer te houden was en ik mĂłest krabben (=eten).
En soms als een paar dingen wat beter gaat kan ik ĂĄlles ook beter aan (schoonmaken, sporten, goed eten, sociale activiteiten)
Maar het gebeurt me allemaal maar gewoon een beetje zonder dat ik er zelf over wat te zeggen heb mmmh
3 likes
Ik was vandaag een beetje onsamenhangend aan het klagen tegen mijn zus en daar kan ik me de hele dag dan voor schamen. âWaarom praat je zo onsamenhangend, je lijkt wel gek. En waarom klaag je over anderen, dat is echt een kuteigenschapâ gaat het dan in mijn hoofd.
En daarna ging ik naar de fietsenmaker en het was 90,50. Ik gaf 100 euro en hij moest even naar de andere kant van de winkel lopen voor het wisselgeld. Ik wilde het laten zitten maar door mijn ongemakkelijkheid was ik net te laat en liep hij al weg. En toen hij terug kwam met het geld nam ik het met schaamte aan omdat het moment een beetje vervlogen was. Nu ben ik bang dat ik als gierig overkwam terwijl ik gewoon een sociale minkukel ben. En ik voel me ondankbaar want hij heeft ook nog uit zichzelf voor noppes mijn fietsstandaard gemaakt.
Anyhoe, deze twee minidingen hebben ervoor gezorgd dat ik nu 2 liter cola, 1 zak chips, 2 kitkat, half pak scholiertjes, 1 vegasaucijsje, een pakje veganuggets, veel te veel mayo opheb en nu met de tortillachips en de andere kitkats bezig ben. Ik moet echt iets aan die schaamte doen.
Je hoeft je niet te schamen. Wil je pmâen/appen??
Lief 
Ik weet alleen niet zo goed wat ik er over kan zeggen. Ik schaam me niet voor mijn eetbuien, maar schaamte over sociale dingen zorgt ervoor dat ik eetbuien krijg. Ergens zou ik ook wel willen pmâen maar ja, wie weet leidt dat weer tot een eetbui 