Ik denk dat sommige mannen zich ook wel degelijk getroffen voelen door het feminisme. Ik kan het me ergens wel voorstellen. Ze verliezen in feite hun âprivilegesâ die ze altijd als vanzelfsprekend hebben ervaren. Vroeger kreeg elke man, hoe onaantrekkelijk ook, eigenlijk wel een vrouw (en dus ook seks). Dan kon ie ook een beetje het hoofd van de familie zijn en zich belangrijk voelen. Nu (veel) vrouwen onafhankelijk en ook hoger opgeleid zijn, is dat wel intimiderend. Dat maakt de kansen van veel mannen ook minder. Ik denk dat het voor knappe, hoogopgeleide en/of rijke mannen minder een probleem is, maar voor minder knappe, werkloze Robbie met zijn toch wel degelijk als een bedreiging voelt. Het is niet meer vanzelfsprekend dat hij een vrouw krijgt die zonder morren seks met hem heeft en het huishouden doet en hem op een voetstuk plaatst. En dan is het makkelijk om feminisme de schuld te geven, in plaats van toegeven aan jezelf dat je wellicht gewoon niet de meest aantrekkelijke optie bent.
Ik vroeg me echt vaak af waarom de leukste, mooiste, slimste vrouwen alsnog onzeker zijn, terwijl elke man, hoe grote sukkel het ook is, zich wel de moeite waard lijkt te vinden. Maar ik denk dat dat echt komt van het generaties lang de dominante sekse zijn. Ik denk dat het beter wordt voor vrouwen nu het gelijker wordt (al zijn er nog veel stappen te maken) maar ik kan me levendig voorstellen dat het voor een heel deel van de mannen niet voelt alsof het beter wordt. Ik vind die hele beweging van incels zo ontzettend walgelijk en tegelijk intrigerend. Het slaat nergens op, maar ergens denk ik wel dat zoân beweging van zielige, verongelijkte mannen âerbij hoortâ. Ik ben het ook echt helemaal met je eens als je zegt: âhet gaat nu even niet over jouâ, want dat is ook niet zo, maar ik denk dat het voor veel mensen wel het eerste is wat ze voelen, hoe het HEN gaat beĂŻnvloeden. Net als de zwarte pieten discussie in feite. Maar, geen verandering zonder opstand.