Ik vind dat eigenlijk helemaal niet zo mooi 
, vooral heel erg patriarchaal. Na de zwangerschap is het toch op het zicht ook niet duidelijk dat de moeder de moeder is? Of anders: waarom is erkenning door de vader zo belangrijk? (los van praktische zaken natuurlijk)
@360 Vond je man het geen oplossing om jouw achternaam aan te nemen?
Nope! Das het laatste stukje in mijn verhaal; âdat zou hij nooooit willenâ. Hij is echt alles behalve seksistisch op alle andere vlakken maar dit ga ik gewoon echt niet winnen. Hij vind âwant zo hoort het nou eenmaalâ hierin een gegronde reden. Ok 
Ik zou ook mijn eigen naam houden met trouwen. Voel me er gewoon verbonden door en ik ben ook echt een papaâs kindje en hij heeft dezelfde naam natuurlijk.
Mbt tot eventuele kinderen: zowel mijn achternaam als die van mijn vriend sterft uit als wij geen kinderen krijgen. We willen allebei niet dat onze naam uitsterft 
Ik geloof niet dat er veel mannen zijn die dit wel doen hoor. Voor mijn manâs familie (niet Europees) was het al heeeeeeeeeeel raar dat ik mijn naam heb gehouden
(en sorry, slordig gelezen 
)
@ladyhawke bij ons zou het kind mijn achternaam krijgen omdat mijn vriend een achternaam heeft van zân vader die stom is en ze geen contact hebben. Sowieso hoort mn vriend echt bij mijn familie. Het was voor mijn vriend heel logisch. We gaan helaas nooit trouwen want ik denk dat die anders wel mijn achternaam aan zou nemen.
Juist voor de praktische zaken was het vroeger, met name voor economische zaken (erfenis).
Het kan dat je het geen mooi idee vindt, maar ik vind het wel een mooi idee dat mijn vader zo erkent dat hij mijn vader ben en ik zijn dochter, in plaats van dat ik alleen het kind van mijn moeder zou zijn. Maar ja, het is wel patriarchaal, daar heb je gelijk in.
Mooi niet dat ik mijn buitenlandse achternaam inruil voor een oerhollandse, alleen maar omdat het traditie is. 
Achternaam voor eventuele kids vecht ik later wel uit, maar duidelijk wat de voorkeur heeftâŠ
Oja ik vind dit ook altijd een moeilijke kwestie. In principe wil ik niet eens trouwen, maar stel dat zou ik zeker mijn eigen naam houden. Omdat dat onderdeel van mijn identiteit is. Maar wat betreft de achternaam voor eventuele kinderen⊠Ik heb het contact met mijn vader verbroken dus je zou zeggen dat ik zijn achternaam niet door wil geven. Maar zijn achternaam is óók mijn achternaam! Mijn vriend vindt het daarom dus achterlijk dat ik deze naam door zou willen geven en vindt inderdaad dat âhet nou eenmaal zo hoortâ dat de naam van de man wordt meegegeven.
Ik heb mijn vriend hier ook nu al issues over, ik wil ook gewoon graag dat hij het goed beargumenteerd waarom een kind zijn achternaam zou krijgen. Niet omdat het zo hoort.
Verder heb ik de laatste tijd veel bruiloften en ik kan er maar niet aan wennen dat al die vrouwen de achternaam van hun man aannemen. Zelfs niet met een dubbele achternaam, want de eerste is niet hun eigen naam en daar wordt uiteindelijk toch naar gerefereerd. Mijn feministische hart huilt gewoon een beetje telkens als zoân update op facebook zie. Terwijl ik het gewoon moet respecteren natuurlijk (en dat doe ik ook wel).
Vrienden van mij hebben het zo gedaan dat zij haar naam eerst en zijn naam als tweede heeft, en hij zijn naam eerst en haar naam als tweede (dus zij heette Jansen en hij De Vries, en zij heet nu Jansen - De Vries en hij De Vries - Jansen). Als ik ooit ga trouwen wil ik dat denk ik ook, als de man in kwestie dat ook wil. Zo niet, houd ik gewoon alleen mijn eigen naam.
Ik beschouw mezelf wel als feminist, maar ik zou dolgraag de achternaam van mijn vriend aannemen. Puur omdat de mijne zo onwijs stom is. En ik ben de gare grapjes erover wel zat na al die jaren.
De essentie van feminisme is toch juist dat je als vrij vrouw een eigen keuze mag maken, dat je dan met je eigen vrije wil een traditionelere keuze maakt doet niks af aan je feminisme, vind ik.
Ja jullie hebben helemaal gelijk!
Maar het nou beide kanten op gebeurt dat mensen elkaars naam aannemen, zou ik het minder een issue vinden.
Maar wat zijn dan jouw argumenten dat het kind jouw achternaam krijgt? Gewoon benieuwd!
Voor het kind heb ik niet perse argumenten voor mijn eigen naam! Ging meer over bij het trouwen.
Maar meestal vind ik het al genoeg dat mijn vriend niet eens overweegt om mijn naam aan te nemen of mijn naam aan de kinderen te geven. Waarom zijn naam dan wel? Dus ik verwacht eigenlijk argumenten van hem haha.
Zit iemand DWDD te kijken? Bah wat heb ik me geërgerd aan Adriaan van Dis, die aanranding en verkrachting lekker zat te down playen. 
Niet om jullie discussies te bagataliseren hoor maar puur hoe ik het zie:
zelf vind ik de achternaam van mijn (eventuele toekomstige) kind niet zoân ding. Ik zou het prima vinden als mijn kind de achternaam van mijn vriend zou krijgen, ook al is dat niet per se feministisch. Ik voer dan liever disussie over andere dingen, zoals dat ik niet per se minder wil gaan werken omdat dat zo âhoortâ bijvoorbeeld. (Geen idee nog hoe mijn vriend hier in staat overigens.)
Ik zou trouwens niet zo snel zelf de achternaam van mijn man aannemen. Maar meer omdat het toch niet echt is in Nederland. Tenzij je dan elkaars namen aanneemt dat zou ik wel wee grappig vinden.
Vind ik altijd bij hem, vanaf het begin van de hele discussie probeert hij het allemaal af te doen als âpuberale domme dingenâ of âdaar hoeft je leven toch niet voor geruĂŻneerd te wordenâ 
Ik vind hem ook zoân vreemde man. Echt moeilijk hoogte van te krijgen.
ben het met je eens!