Voor mij zijn dat denk ik The Virgin Suicides, Romeo + Juliet (de 1996 versie) en Shaun of the Dead.
The Virgin Suicides is echt mn comfortfilm, hij is op eigenlijk alle vlakken (tempo, kleuren, narration) heel erg mellow, ik heb iemand het een keer horen beschrijven als een sleepy film en dat is ook hoe ik 'm ervaar en ook precies wat 'm zo comfy maakt voor me denk ik.
Romeo + Juliet is misschien een beetje beroepsdeformatie maar ik vind het echt een heel goede adaptatie, mega chaotisch en campy en dat is precies hoe het hoort te zijn wat mij betreft. Ik moest vrij veel Shakespeare lezen op de middelbare en ik had er nooit zo veel mee maar bij het zien van deze film klikte het ineens en kon ik de teksten ineens veel meer waarderen. (In de categorie Shakespeare adaptaties ook een honourable mention voor 10 Things I Hate About You trouwens! Close close second).
En Shaun of the Dead is gewoon echt leuke Britse humor, en er zitten megaveel verwijzingen naar andere (horror)films in dus zelfs met de zoveelste rewatch merk ik ineens nog nieuwe dingen op omdat ik dan weer een paar oudere horrorfilms gekeken heb die ik nog niet eerder gezien had.
En hier zitten dan weer geen films van mn favo regisseurs bij (Yorgos Lanthimos en Robert Eggers), vooral omdat mn lievelingsfilms van hun bijna allemaal vrij oncomfortabel zijn qua sfeer dus die zet ik toch minder snel op voor een twintigste rewatch