Hij zal hier vast al langsgekomen zijn, maar het eeuwige: ‘Ooooooh dus als ik een advocaat nodig heb, dan kan ik jou bellen’. 1. Ik word geen advocaat 2. Ik word ook geen liefdadigheidsinstelling.
Of
‘Dat is vast saai.’
‘Dus je kijkt de hele dag in je wettenbundel.’
‘Zo, jij bent slim’
‘Dus het enige wat je de hele dag doet is een beetje kinderen vermaken en spelletjes met ze spelen?’
-‘Vond ik moeilijk op de middelbare hoor’ ok
-‘Oooh dus jij wil gewoon rijk worden, daarom heb je voor deze opleiding gekozen’ nou zou mooi meegenomen zijn tante truus 
-Iets over atoombommen, nucleaire energie, gifgasaanvallen… want dat is uiteraard het enige waar dit vakgebied over gaat: oorlog, nucleaire wapens en kerncentrales…
Mensen die dat zeggen/denken zijn gewoon kut, punt.
Hahaha bij mij is het andersom. Mij wordt altijd gevraagd: wat heb je in hemelsnaam gestudeerd dat je nu dit werkt. (Mijn baan is overigens heeel leuk, maar gewoon niet zon duidelijke discipline/ je kan het niet echt studeren)
Ben wel heel benieuwd wat je dan doet!
Ik wil het niet helemaal prijsgeven, maar ik werk op de universiteit als UD (onderzoeker en docent), en geef les aan mensen die een andere studie doen die ik heb gedaan 
Zelfs als je wel strafrecht studeert of strafrechtadvocaat bent is die vraag vervelend, alleen al omdat hij tot in den treure gesteld wordt
Oh heb jij communicatie gestudeerd?? Zeg eens wat dan!
Als je geen native speaker bent of de taal écht op het niveau van een native speaker beheerst dan is het onverstandig. Het is heel belangrijk dat een kind iets direct goed aangeleerd krijgt in plaats dat een hoogopgeleide ouder die denkt een goed woordje Engels te spreken het matig doet. Je doet daar je kind geen voordeel mee.
Het begint met
'
‘wat is dat?’
‘oke en wat kan je daarmee worden?’
‘nee welk beroep leer je?’
En dan knikken ze een beetje. Of ze gaan mij dingen vragen zoals ‘wat vind je van moslims’,
‘waarom komen er allemaal vluchtelingen naar Nederland?’. Vaak bevalt het antwoord ze niet en willen ze vooral zelf er wat over kwijt.
Al zijn de meeste reacties wel positief en geïnteresseerd. Maar veel mensen kennen de studie niet.
Van die opmerkingen en aannames hebben mensen ook zoveel over beroepen. Niet alleen over studies bedoel ik dan. Wat ik wel heb geleerd is dat je eigenlijk een half jaar in iemands schoenen moet lopen om te weten hoe het echt is.
En dat veel mensen iets doen wat redelijkerwijs bij ze past. Wat voor mij natuurlijk gaat op mijn werk en er daardoor misschien easy uitziet, hoeft voor een ander totaal niet zo te zijn.
Qua beroep krijg ik natuurlijk altijd de: “oh wat heerlijk, zoveel vakantie!” Of een negatievere versie: “Heb jij nou alweeeeer vakantie? Tjonge jonge…”
Saab83, maak nou alsjeblieft een account aan. Het is hier gezellig!
“Oh, dus jij bent ontwerper? Kun je mij dan even komen helpen met mijn antivirus, want jij hebt verstand van computers…”
Ja, iedereen in de Facebook comments weet het standaard beter en de rechter straft altijd te laag 
Zo vermoeiend. Ik vind het heel logisch dat mensen een mening vormen over een grote zaak maar dan moet je die ook kunnen onderbouwen vind ik.
“Wordt je dan diëtiste?”
Nee. Verder krijg ik amper vragen, wel wordt er altijd veel onzin over mijn vakgebied verteld (voeding), maar vaak heb ik geen energie om de discussie aan te gaan Als jij wil geloven dat we masaal moeten overstappen op kokosolie ipv palmolie, doe dat dan lekker
Ik heb een bachelor in communicatie gedaan.
“Oh dan ben jij vast heel goed in talen!! Zeg eens iets in het Frans??”
Toen ik psychologie studeerde:
Nu ik verpleegkundige ben:
Ik krijg alleen vragen van “wat is dat?” of “wat houdt het in” en “wat kun je worden?”. 9 van de 10 keer heb ik geen zin om het allemaal uit te leggen, omdat ik het te ingewikkeld vind 
‘Oh, dat is toch iets met voeten?’
-NEE
‘En ben jij dan voor of tegen de pedagogische tik/slaan van kinderen?’
-…