Ja ik herken zeker wat je zegt. Mijn niveau Engels is dat van een native speaker, maar ik snapte inderdaad sommige zaken ook niet. Het blijft ook heel erg in het abstracte hangen: de auteur doet erg haar best om het zo wollig en vaag en abstract en filosofisch op te schrijven, maar er wordt daarna door de personages niet of nauwelijks gehandeld wat betreft het plot. Ze spreken er alleen maar over op een soort ‘meta’ niveau ofzo. En ondanks dat je van iedereen POV’s hebt, leer je tegelijkertijd weer niemand echt kennen en houden ze hun daadwerkelijke waarheden en plannen ook een soort van ‘geheim’ voor je, waardoor je steeds net niet weet hoe ze erover denken en waarom ze zo handelen.
Zal wel onderdeel zijn van het hele filosofische gebeuren, maar ik vond het best irritant worden.
Twijfel niet aan je eigen niveau hoor! Ik lees ook boeken zoals Malazan (staat te boek als vrij complex) etc en dat vind ik prima te volgen, terwijl ik hier echt regelmatig dacht: ‘huh?!’
Nogmaals, ik denk dat de auteur het erom deed, nadat iedereen zo positief was over boek 1.