Haha wat grappig. Ik vind het misschien wel het beste boek dat ik ooit gelezen heb (niet m’n lievelingsboek, daar is het echt te naar voor, maar ik vind het ijzersterk). Ik zat echt helemaal in de belevingswereld van het hoofdpersonage; ook al was haar situatie en haar belevingswereld zo absurd, voelde het heel de tijd heel erg “waar”. Ik heb het boek denk ik op een bepaalde manier meer gelezen/ervaren als een filosofische onderzoeking of gedachte-experiment, en dat vind ik ontzettend overtuigend gedaan; hoe die vrouwen zich gedragen en opstellen, hoe het hoofdpersonage zich opstelt en voelt. Wat is menselijkheid/wat blijft er over? Er worden aan de lopende band existentiële vragen naar voren gebracht zonder dat het leest als een filosofie boek haha, het gaat gewoon zo in en in over wat mens zijn is in mijn idee maar dan in een geweldig goed en pakkend verhaal dat ondanks de absurditeit ontzettend “echt” voelt. Ik ga hier denk ik nog maanden over nadenken en ik kan echt niet wachten tot m’n vrienden het gelezen hebben en ik erover kan praten.
En ook hoe de wereld wordt gebouwd, zo zorgvuldig. Ik weet niet ik vind het geniaal
[spoiler]
Ik zit er dus helemaal niet mee dat je er niet achterkomt wat er is gebeurd. Het verhaal is verteld vanuit het perspectief van het hoofdpersonage, en die bevindt zich in deze absurde dystopische situatie in een absurde wereld en krijgt ook geen antwoorden. Ik vind dat dus juist heel erg kloppend en realistisch, en ik leefde mij zo in dat ik nu twee dagen later inderdaad nog steeds met vragen (en zelfs hoop???) zit. Er zijn verklaringen en verhalen te bedenken maar de realiteit van het hoofdpersonage is dat zij zich moet verzoenen met haar lot en het niet weten. (En ik vind dat heel realistisch, want weet je hoe groot de aarde is (of een andere planeet kan zijn), waarom zou ze antwoorden moeten vinden.)
Ik wist van te voren verder niet dat het als feministisch boek bekend staat en heb het ook niet expliciet op die manier gelezen, maar als ik kort nadenk over wat ik van feministische theorie weet dan snap ik het denk ik wel? Wat ik weet van feministische ethiek en van een feministisch perspectief op “care”, gaat dat voor een groot deel over hoe over “vrouwelijkheid” en “vrouwelijke” kwaliteiten een rol hebben in ethiek en in theorie over zorg(en). Ja, die vrouwen zijn niet vrijwillig bij elkaar maar de manier waarop ze met de situatie omgaan kan denk ik wel aan feministische theorie (uit de jaren 80) gelinkt worden, hoe ze zichzelf organiseren, hoe ze zorgen voor elkaar, voor hun omgeving, ja de (mede)menselijkheid eigenlijk in deze absurde situatie? Denken vanuit relaties/relationele ethiek ipv wat het beste is voor de meesten bijvoorbeeld. Maar goed wel leuk om hier in te duiken! Ga het zeker opbrengen en wat meer onderzoek doen hierover in m’n boekenclub.
Ik snap ook wat het te maken heeft dat die vrouwen terug denken aan hun leven met (en zonder!) partners. Zij hebben daar ook gesprek en discussie over en dat was toch gewoon hun leven en ze hielden van hun partners. Feminisme heeft toch niets te maken met mannen haten? Maar ze gaan niet bij de pakken neer zitten omdat het hulpeloze wezens zijn zonder een man. En ook inderdaad, sommige zoeken intimiteit bij andere vrouwen, en dat gaat waarschijnlijk om de intimiteit en niet omdat ze “ineens” op vrouwen vallen. Ik snap het probleem niet daarmee haha.
Wat vind je ouderwets/seksistisch aan de groepsdynamiek?
[\spoiler]
heeft een nieuw boek, zin in