Net het boek such a fun age uit van Kiley Reid, nadat ik veel positieve verhalen erover had gehoord, maar wat een enorme tegenvaller. Wel jammer want ik vind andere boeken met hetzelfde thema altijd heel interessant en geven me vaak nieuwe inzichten.
Samenvatting
Veel karakters waren mijn inziens heel 1-dimensionaal. Emira lijkt meerdere persoonlijkheden te hebben maar allemaal zonder enige diepgang. De afwachtende en stille babysitter, de passieve vriendin in de vriendengroep en de hoog opgeleide vrouw zonder een idee te hebben wat ze verder wil met haar leven. Alle keuzes die ze maakt worden voor haar gemaakt door bijvoorbeeld haar vriendinnen of Kelley.
Om over Kelley en Alix nog maar niet te spreken met hun white saviorism. Alix die één ding heeft meegemaakt tijdens high school en daar jaren later nog steeds wrok over heeft tegen Kelley, vond ik niet te begrijpen. Zeker ook omdat ze al jarenlang wist dat hij de brieven nooit had ontvangen en hij dus gelijk had.
Ik miste echt de diepgang in deze personages. Soms weet je dat personages niet sympathiek zijn, maar kun je er door enige diepgang toch sympathie voor krijgen of bepaalde keuzes begrijpen, dat had ik hier helaas niet.