Misschien De buitenmeisjes van Edna O’ Brien? Het is niet echt een familieroman maar je volgt de hoofdpersonages wel in verschillende levensfase.
2 likes
Oh enorm dank allemaal voor de tips, superfijn! Alles opgeslagen, op naar een goed leesjaar in 2025🙏
4 likes
De omwenteling van Suzanna Jansen, persoonlijk verhaal over vrouwenrechten in nederland
4 likes
Ik heb gisteren Een zoon van, van Roelof ten Napel uitgelezen. Vond het echt heel mooi! Heb een tijdje geleden Over het zwijgen van hem gelezen dat in 2024 is uitgekomen, dat vond ik nog beter - Een zoon van lijkt qua stijl en deels thematiek wel, maar in Over het zwijgen is het op de een of andere manier nog beter gedaan. Daarom 3 sterren voor deze, maar wel de moeite waard!
Mijn "review"
“Wil je contact leggen met een ander, wil je jezelf aan anderen kunnen geven, dan moest er wel een ‘zelf’ te geven zijn. Iets anders dan meegaandheid, wat weerstand. Je moest in elk geval een beetje overdraagbaar durven zijn.”
Een zoon van is een boek over wat het betekent om op te groeien in de overtuiging alleen te zijn, en hoe het is om daar doorheen te werken.
Het hoofdpersonage Wolff is een intelligente, belezen student en dichter. Dit komt bijvoorbeeld tot uitdrukking in verwijzingen naar filosofen en dichters, die het hoofdpersonage helpen denken over zijn eigen verleden, opvattingen en verlangens. De beschouwende vertelstijl in deze roman doet soms essayistisch aan, waarmee het enerzijds uitnodigt zelf te reflecteren, anderzijds helpt het de lezer beter begrijpen hoe Wolff zijn jeugd, zijn relatie met zijn ouders (vader in het bijzonder), en God hem gevormd hebben; hoe die vroegere ervaringen doorwerken in zijn leven nu.
Ik vond het erg mooi – ten Napel schrijft teder en licht. Scenes zijn klein, alledaags - er worden weinig grote gebaren gemaakt. Juist in die stiltes, die ruimtes, dat níet, gebeurt alles tussen de mensen in dit boek. Ik vond het lezen soms heel pijnlijk, maar uiteindelijk stemt het boek toch hoopvol.
Oef ik zag het ook inderdaad… Ze hebben alle(?) AI features nu uit de app gehaald.
Oh beter! Wel goed dat ze het direct serieus nemen dan tenminste
How to kill your family was een DNF voor mij. Ik ken ook echt niemand die het wel een goed boek vindt. Daarom oprecht wel leuk om te lezen dat iemand anders het wel kan waarderen. Het viel me bij dit boek in het bijzonder op hoe groot de stapels waren in de boekwinkels.
3 likes
Ik ben al even bezig in Het onzichtbare leven van Addie LaRue, maar ik kom er niet doorheen… Van mensen in m’n omgeving hoor ik lovende kritieken, net als online. Weet niet, het pakt me gewoon niet. Moeite waard om toch door te lezen? Zit op ong. 100 pagina’s nu.
2 likes
Ik vind van wel.
2 likes
Stoppen! Na 100 pagina’s weet je echt wel of een boek wat voor je is of niet. Ik heb ook genoeg boeken met tegenzin uitgelezen, waarvan ik achteraf spijt had dat ik niet eerder gestopt was met lezen. Er zijn genoeg wel leuke boeken!
8 likes
Voor Addie LaRue vind ik dit wel gelden, want dan ben je al op een kwart ongeveer, maar in het algemeen vind ik dit wel vrij kort door de bocht. Als ik dit had aangehouden had ik bijvoorbeed nooit Lord of the Rings uitgelezen, wat ik echt wel een gemis zou vinden.
2 likes
Ja echt afhankelijk van wat voor boek en waarom je leest. Soms bij zwaardere literatuur vind ik het ook taai maar wel echt de moeite waard om door te lezen. Maar soms bij een boek dat ik bijvoorbeeld slecht geschreven vind, en waarvan ik ook niet perse mag verwachten dat het zwaar is, zou ik wel stoppen.
Als je gewoon honderd procent voor je lol om jezelf te vermaken leest, zou ik het sowieso wegleggen als het je niet pakt
1 like
Ik vond hem ook leuk, ik ga haar andere boek ook bestellen. Leest lekker weg net als een chicklit door alle namedropping maar in plaats van een slechte romance was het meer whodunnit-achtig qua genre
3 likes
Als ik niet zeker weet of ik wil doorlezen na honderd pagina’s, stel ik mezelf altijd de vraag: is het het plot (of het gebrek eraan) of iets anders? Sommige boeken wil ik nog wel eens vergeven dat ze er langer over doen om op stoom te komen, omdat ik weet dat er waarschijnlijk nog plot ontwikkelingen aan zitten te komen.
Addie LaRue las ik ook omdat het plot tof klonk, maar uiteindelijk was er (vond ik) weinig plot te vinden. Als jij nu doorleest voor het plot en er niets anders is dat je aantrekt (atmosfeer, personages), dan zeg ik: lekker wegleggen!
Overigens (niet gerelateerd aan jouw vraag): ik denk wel dat ik haar nieuwe boek (Bury Our Bones in the Midnight Soil) ga oppakken in 2025, because it sounds sooo good 
1 like
Ja, daarom. In sommige boeken veranderd er nog echt wel wat qua verhaal en schrijfwijze, vandaar mijn vraag. Ik denk dat ik hem nu eerst maar even parkeer. @Blarn precies dit dus. Dank!
3 likes
Ik ben begonnen in Honderd jaar eenzaamheid, moet er nog even inkomen merk ik
2 likes
Ooh ik vond dit boek uiteindelijk wel echt geweldig!
2 likes
Hoopte al op zo’n reactie haha. Ik zet door
2 likes
Ha ik zit je forumtrend nu ook te lezen, zelfde als op de foto van @vitaminwater nu even via kobo plus want op vakantie (normaal liefst via online bieb)
Wat een intrigerend boek inderdaad! Mijn vrienden vonden het niet erg leuk of opbeurend klinken toen ik erover vertelde maar ik zit er helemaal in!
4 likes
Ja ik kan me dit ook herinneren! Maar (en misschien herkent iemand dit) ik ga dan ook twijfelen aan mezelf: is het nou een goed of een slecht boek? Ander voorbeeld: The curious incident with the dog in the night time (zoiets) is een boek waarin de hoofdpersoon autistisch is en dat zit door het hele verhaal verweven. Ik meen me te herinneren dat ik dat een beetje irritant vond, de manier waarop, de continue focus op auto’s en kleuren van auto’s. Is het dan slecht of juist goed geschreven? Bij dit boek wordt volgens mij algemeen aangenomen dat de schrijver de hoofdpersonage zo bedoeld heeft. Dan zou je kunnen stellen dat het dus heel goed geschreven is, ook al heb ik me geërgerd.
Misschien heeft de auteur van How to kill a family de hoofdpersonage wel zo bedoeld zoals het overkwam (volgens velen unlikeable dus). Als het intentioneel is geweest, zou je net zo goed kunnen zeggen dat het dus een heel goed boek is. Hoe dan ook haalde de hoofdpersonage bij mij al snel het bloed onder mijn nagels vandaan. Volgens mij vond ik haar ook te ‘flat’. Ontwikkelt haar karakter nog een beetje gedurende het verhaal, vind je?
A curious dog heb ik trouwens een flink aantal jaren terug gelezen dus ik kan er een beetje naast zitten qua beschrijving.
1 like