Oh beter! Wel goed dat ze het direct serieus nemen dan tenminste
How to kill your family was een DNF voor mij. Ik ken ook echt niemand die het wel een goed boek vindt. Daarom oprecht wel leuk om te lezen dat iemand anders het wel kan waarderen. Het viel me bij dit boek in het bijzonder op hoe groot de stapels waren in de boekwinkels.
3 likes
Ik ben al even bezig in Het onzichtbare leven van Addie LaRue, maar ik kom er niet doorheen⊠Van mensen in mân omgeving hoor ik lovende kritieken, net als online. Weet niet, het pakt me gewoon niet. Moeite waard om toch door te lezen? Zit op ong. 100 paginaâs nu.
2 likes
Ik vind van wel.
2 likes
Stoppen! Na 100 paginaâs weet je echt wel of een boek wat voor je is of niet. Ik heb ook genoeg boeken met tegenzin uitgelezen, waarvan ik achteraf spijt had dat ik niet eerder gestopt was met lezen. Er zijn genoeg wel leuke boeken!
8 likes
Voor Addie LaRue vind ik dit wel gelden, want dan ben je al op een kwart ongeveer, maar in het algemeen vind ik dit wel vrij kort door de bocht. Als ik dit had aangehouden had ik bijvoorbeed nooit Lord of the Rings uitgelezen, wat ik echt wel een gemis zou vinden.
2 likes
Ja echt afhankelijk van wat voor boek en waarom je leest. Soms bij zwaardere literatuur vind ik het ook taai maar wel echt de moeite waard om door te lezen. Maar soms bij een boek dat ik bijvoorbeeld slecht geschreven vind, en waarvan ik ook niet perse mag verwachten dat het zwaar is, zou ik wel stoppen.
Als je gewoon honderd procent voor je lol om jezelf te vermaken leest, zou ik het sowieso wegleggen als het je niet pakt
1 like
Ik vond hem ook leuk, ik ga haar andere boek ook bestellen. Leest lekker weg net als een chicklit door alle namedropping maar in plaats van een slechte romance was het meer whodunnit-achtig qua genre
3 likes
Als ik niet zeker weet of ik wil doorlezen na honderd paginaâs, stel ik mezelf altijd de vraag: is het het plot (of het gebrek eraan) of iets anders? Sommige boeken wil ik nog wel eens vergeven dat ze er langer over doen om op stoom te komen, omdat ik weet dat er waarschijnlijk nog plot ontwikkelingen aan zitten te komen.
Addie LaRue las ik ook omdat het plot tof klonk, maar uiteindelijk was er (vond ik) weinig plot te vinden. Als jij nu doorleest voor het plot en er niets anders is dat je aantrekt (atmosfeer, personages), dan zeg ik: lekker wegleggen!
Overigens (niet gerelateerd aan jouw vraag): ik denk wel dat ik haar nieuwe boek (Bury Our Bones in the Midnight Soil) ga oppakken in 2025, because it sounds sooo good 
1 like
Ja, daarom. In sommige boeken veranderd er nog echt wel wat qua verhaal en schrijfwijze, vandaar mijn vraag. Ik denk dat ik hem nu eerst maar even parkeer. @Blarn precies dit dus. Dank!
3 likes
Ik ben begonnen in Honderd jaar eenzaamheid, moet er nog even inkomen merk ik
2 likes
Ooh ik vond dit boek uiteindelijk wel echt geweldig!
2 likes
Hoopte al op zoân reactie haha. Ik zet door
2 likes
Ha ik zit je forumtrend nu ook te lezen, zelfde als op de foto van @vitaminwater nu even via kobo plus want op vakantie (normaal liefst via online bieb)
Wat een intrigerend boek inderdaad! Mijn vrienden vonden het niet erg leuk of opbeurend klinken toen ik erover vertelde maar ik zit er helemaal in!
4 likes
Ja ik kan me dit ook herinneren! Maar (en misschien herkent iemand dit) ik ga dan ook twijfelen aan mezelf: is het nou een goed of een slecht boek? Ander voorbeeld: The curious incident with the dog in the night time (zoiets) is een boek waarin de hoofdpersoon autistisch is en dat zit door het hele verhaal verweven. Ik meen me te herinneren dat ik dat een beetje irritant vond, de manier waarop, de continue focus op autoâs en kleuren van autoâs. Is het dan slecht of juist goed geschreven? Bij dit boek wordt volgens mij algemeen aangenomen dat de schrijver de hoofdpersonage zo bedoeld heeft. Dan zou je kunnen stellen dat het dus heel goed geschreven is, ook al heb ik me geĂ«rgerd.
Misschien heeft de auteur van How to kill a family de hoofdpersonage wel zo bedoeld zoals het overkwam (volgens velen unlikeable dus). Als het intentioneel is geweest, zou je net zo goed kunnen zeggen dat het dus een heel goed boek is. Hoe dan ook haalde de hoofdpersonage bij mij al snel het bloed onder mijn nagels vandaan. Volgens mij vond ik haar ook te âflatâ. Ontwikkelt haar karakter nog een beetje gedurende het verhaal, vind je?
A curious dog heb ik trouwens een flink aantal jaren terug gelezen dus ik kan er een beetje naast zitten qua beschrijving.
1 like
Ik ben niet crazyplantlady maar ik vond niet per se dat de hoofdpersoon zich verder ontwikkelde (haar motief was vrij snel duidelijk en dat kreeg niet meer diepgang ofzo) maar je krijgt wel steeds meer inzage in hoe vreselijk die familie is.
Overigens vond ik het motief voor de moorden wel vrij simpel haar vader was uberrijk, had geen respect voor haar moeder en wilde niks met haar te maken hebben, de hele familie is rijk en behandelt andere mensen kut, en dus moeten ze allemaal dood dus ik kon me niet helemaal vinden in de âthey had it comingâ redenering die de hoofdpersoon erop nahoudt.
1 like
Bij the curious incident is dat juist de basis van het verhaal inderdaad. De schrijver vertelt hoe het hoofd van de autistische jongen werkt zodat je de acties die hij doet kunt begrijpen. Snap wel dat je het vervelend vond lezen maar dat is de gebrekkige inleving die wij hebben in klassiek autistische mensen 
5 likes
Ik denk dat er vaak verschillende manieren zijn om een boek te beoordelen/naar een boek te kijken. Er is natuurlijk gewoon een deel kwestie van smaak over type verhaal, schrijfstijl, thematiek etc wat je wel of niet kan aanspreken en waar de meeste mensen (terecht!) hun persoonlijk oordeel op baseren. En er is wat een schrijver probeert te doen en of dat goed is uitgevoerd, denk dat je als je je daar in verdiept ook een meer âobjectiefâ oordeel over een boek kan vellen. Op die manier kan je denk ik boeken ook beoordelen op wat ze proberen te zijn - een romance boek zou ik persoonlijk denk ik niet snel als âgoed boekâ bestempelen, maar zoân boek kan denk ik wel een âgoed romance boekâ zijn.
Dat vind ik trouwens ook leuk aan boeken bespreken in mân boekenclub; soms lezen we iets dat ik slecht of frustrerend of saai of ongeloofwaardig vind maar als we er dan over praten en beter gaan begrijpen hoe het in elkaar steekt ga ik het vaak meer waarderen! Dan is het nog steeds niet een boek dat ik met veel plezier gelezen heb, maar dan kan ik het wel waarderen. Andersom gebeurt trouwens soms ook 
dat ik een boek echt geweldig vond omdat het mij heel erg raakte, maar het âobjectiefâ misschien eigenlijk niet zo goed in elkaar zit.
Ik herinner mij van de curious incident of the dog in the nighttime trouwens ook dat ik het vervelend en saai vond en daar zat ik nogal mee want mân broer vond het geweldig en het zou zoân goed boek zijn dus ik ging ook aan mijzelf twijfelen als kleine meid 
5 likes
Ik heb How to Kill Your Family niet gelezen maar ik zou zeggen dat enkel hoe likeable of unlikable een (hoofd)personage is eigenlijk niets zegt over of een boek al dan niet goed geschreven is. Een heel likeable hoofdpersonage in een boek dat verder niks âdoetâ schiet je weinig mee op, en een unlikable personage kan als het goed gedaan wordt juist bijdragen aan hoe interessant/realistisch/engaging een boek is. Het is natuurlijk wel zo dat een slecht geschreven boek met een likable hoofdpersonage vaak een stuk beter door te komen is dan een slecht geschreven boek dat ook nog een irritante hoofdpersoon heeft, maar in de basis denk ik dat het los van elkaar staat.
Het is heel lang geleden dat ik The Curious Incident heb gelezen maar dat vind ik juist wel een goed voorbeeld van hoe een personage waar je je misschien niet direct in kan verplaatsen toch goed kan werken. Je kan die focus op autoâs als storend ervaren, maar omdat zijn autisme zo bepalend is voor hoe hij op dingen reageert (en daarmee voor de loop van het verhaal) was het veel lastiger geweest om als lezer mee te gaan in zijn beslissingen als je niet zo bewust werd gemaakt van de manier waarop hij denkt. Dat bewust maken kan natuurlijk op allerlei manieren en had vast ook subtieler gekund, maar zeker voor een jeugdboek vond ik het goed werken.
Nouja heel verhaal wordt dit zo maar ik zou zeggen dat een unlikable personage niet direct een teken is dat een boek goed of juist slecht geschreven is maar dat het er echt vanaf hangt of die unlikable-heid bijdraagt aan (de leeservaring of juist de boodschap van) een boek.
8 likes
Ja! Ik wilde ook nog zeggen dat ik het op zich vaak wel een goed teken vind als een unlikable personage veel bij mij losmaakt, want dan is het waarschijnlijk wel zo dat ik het personage âgeloofâ.
Ik heb kortgeleden Nirwana gelezen van Wieringa, en daarin is eigenlijk iedereen een lul maar het boeide mij allemaal ook niet zo (ik ben dan weer zoân fan van zân schrijfstijl dat ik het wel graag gelezen heb, maar op psychologisch vlak maakte het echt niets los bij mij).
Ik heb How to Kill Your Family trouwens ook niet gelezen
1 like