Het algemene boekentopic #3

Ik ben niet crazyplantlady maar ik vond niet per se dat de hoofdpersoon zich verder ontwikkelde (haar motief was vrij snel duidelijk en dat kreeg niet meer diepgang ofzo) maar je krijgt wel steeds meer inzage in hoe vreselijk die familie is.

Overigens vond ik het motief voor de moorden wel vrij simpel haar vader was uberrijk, had geen respect voor haar moeder en wilde niks met haar te maken hebben, de hele familie is rijk en behandelt andere mensen kut, en dus moeten ze allemaal dood dus ik kon me niet helemaal vinden in de ‘they had it coming’ redenering die de hoofdpersoon erop nahoudt.

1 like

Bij the curious incident is dat juist de basis van het verhaal inderdaad. De schrijver vertelt hoe het hoofd van de autistische jongen werkt zodat je de acties die hij doet kunt begrijpen. Snap wel dat je het vervelend vond lezen maar dat is de gebrekkige inleving die wij hebben in klassiek autistische mensen :grin:

5 likes

Ik denk dat er vaak verschillende manieren zijn om een boek te beoordelen/naar een boek te kijken. Er is natuurlijk gewoon een deel kwestie van smaak over type verhaal, schrijfstijl, thematiek etc wat je wel of niet kan aanspreken en waar de meeste mensen (terecht!) hun persoonlijk oordeel op baseren. En er is wat een schrijver probeert te doen en of dat goed is uitgevoerd, denk dat je als je je daar in verdiept ook een meer “objectief” oordeel over een boek kan vellen. Op die manier kan je denk ik boeken ook beoordelen op wat ze proberen te zijn - een romance boek zou ik persoonlijk denk ik niet snel als “goed boek” bestempelen, maar zo’n boek kan denk ik wel een “goed romance boek” zijn.

Dat vind ik trouwens ook leuk aan boeken bespreken in m’n boekenclub; soms lezen we iets dat ik slecht of frustrerend of saai of ongeloofwaardig vind maar als we er dan over praten en beter gaan begrijpen hoe het in elkaar steekt ga ik het vaak meer waarderen! Dan is het nog steeds niet een boek dat ik met veel plezier gelezen heb, maar dan kan ik het wel waarderen. Andersom gebeurt trouwens soms ook :joy: dat ik een boek echt geweldig vond omdat het mij heel erg raakte, maar het “objectief” misschien eigenlijk niet zo goed in elkaar zit.

Ik herinner mij van de curious incident of the dog in the nighttime trouwens ook dat ik het vervelend en saai vond :joy: en daar zat ik nogal mee want m’n broer vond het geweldig en het zou zo’n goed boek zijn dus ik ging ook aan mijzelf twijfelen als kleine meid :frowning:

5 likes

Ik heb How to Kill Your Family niet gelezen maar ik zou zeggen dat enkel hoe likeable of unlikable een (hoofd)personage is eigenlijk niets zegt over of een boek al dan niet goed geschreven is. Een heel likeable hoofdpersonage in een boek dat verder niks ‘doet’ schiet je weinig mee op, en een unlikable personage kan als het goed gedaan wordt juist bijdragen aan hoe interessant/realistisch/engaging een boek is. Het is natuurlijk wel zo dat een slecht geschreven boek met een likable hoofdpersonage vaak een stuk beter door te komen is dan een slecht geschreven boek dat ook nog een irritante hoofdpersoon heeft, maar in de basis denk ik dat het los van elkaar staat.

Het is heel lang geleden dat ik The Curious Incident heb gelezen maar dat vind ik juist wel een goed voorbeeld van hoe een personage waar je je misschien niet direct in kan verplaatsen toch goed kan werken. Je kan die focus op auto’s als storend ervaren, maar omdat zijn autisme zo bepalend is voor hoe hij op dingen reageert (en daarmee voor de loop van het verhaal) was het veel lastiger geweest om als lezer mee te gaan in zijn beslissingen als je niet zo bewust werd gemaakt van de manier waarop hij denkt. Dat bewust maken kan natuurlijk op allerlei manieren en had vast ook subtieler gekund, maar zeker voor een jeugdboek vond ik het goed werken.

Nouja heel verhaal wordt dit zo maar ik zou zeggen dat een unlikable personage niet direct een teken is dat een boek goed of juist slecht geschreven is maar dat het er echt vanaf hangt of die unlikable-heid bijdraagt aan (de leeservaring of juist de boodschap van) een boek.

8 likes

Ja! Ik wilde ook nog zeggen dat ik het op zich vaak wel een goed teken vind als een unlikable personage veel bij mij losmaakt, want dan is het waarschijnlijk wel zo dat ik het personage “geloof”.

Ik heb kortgeleden Nirwana gelezen van Wieringa, en daarin is eigenlijk iedereen een lul maar het boeide mij allemaal ook niet zo (ik ben dan weer zo’n fan van z’n schrijfstijl dat ik het wel graag gelezen heb, maar op psychologisch vlak maakte het echt niets los bij mij).

Ik heb How to Kill Your Family trouwens ook niet gelezen

@Twijfelaar

1 like

Ik ben hier in begonnen n.a.v. jouw post, leuk tot nu toe!

2 likes

Ik kan me hier zo in vinden! Was heel benieuwd naar dit boek omdat ik er zoveel goede verhalen over hoorde. Misschien ben ik te jong en nog niet verbitterd genoeg? Ik denk gewoon dat onze levenskeuzes en meningen zo ver van elkaar af stonden dat ik me echt het grootste deel van het boek geërgerd heb… Misschien dat ik nog een keer een niet autobiografisch boek van haar aandurf.

3 likes

Ik ben er nu ook in begonnen! Had de post van @crazyplantlady gemist dus leuk dat het boek zo nog even voorbij komt.

2 likes

Hm mee eens, ik had ooit Ghosts van haar gelezen en vond die wel leuk (wel vergelijkbare thema’s). Maar Everything I Know About Love en ook Good Material vond ik echt veel minder leuk en beetje verbitterd inderdaad.

1 like

Die nieuwe van haar is leuk! Good Material

2 likes

Ghosts vond ik heel leuk, heb je zo uit ook. @Plantengekkie

2 likes

Wie kijkt er nog meer uit naar de nieuwe Chimamanda Ngozi Adichie?

  • JAAAAA ik

0 stemmers

2 likes

Zijn er hier mensen met StoryGraph die het leuk zouden vinden om vrienden te worden? Vind het zelf altijd wel leuk om te zien wat anderen lezen!

Mijn profiel: Sign In | The StoryGraph

3 likes

Ik wil dit jaar ook graag meer gaan posten in dit topic!
Afgelopen jaar ben in een paar fysieke boekenclubs terecht gekomen. Wat een verrijking voor de leeservaring en zo leuk om diepgaand met elkaar over boeken te praten. Dat miste ik toch wel met mijn vrienden en familie, die niet echt lezers zijn.
Ik heb dit jaar geen reading challenge als in het aantal boeken dat in wil lezen. Wel heb ik de challenge om te leren lezen met achtergrondgeluid. Het lukt me eigenlijk alleen om in stilte te lezen en dat maakt dat ik veel minder leestijd benut dan ik zou willen. Dus daar wil ik graag mee oefenen dit jaar. Zodat ik bijv in de trein kan lezen, of naast mijn vriend op de bank als hij een serie kijkt.

13 likes

Wat leuk dat je in fysieke boekenclubs terecht bent gekomen! Hoe heb je die gevonden? Lijkt me ook erg leuk, maar via internet zie ik vaak leesclubs die al vol zijn.

2 likes

Ik heb een oproep geplaatst op hebban! Ging echt verrassend makkelijk, via insta wilde het mij ook niet lukken.

3 likes

Met wat voor mensen zit je dan in je boekenclub? Beetje zelfde types als jij qua leeftijd/achtergrond of is het diverser?

2 likes

Via/in bibliotheken zijn ook vaak boekenclubs!

1 like

ik vooral naar de nieuwe johan harstad!!! (vertaling pas in 2026 :sob:)

  • ik ook!!

0 stemmers

2 likes

Ik kan het bericht niet terug vinden waar ik op had gereageerd vorig jaar, maar ik ben net een podcast geluisterd over dagboeken in Amsterdam in de tweede wereldoorlog. Is interessant en er is een mooie website bij

https://diaries.amsterdamtimemachine.nl/

Over dagboeken gesproken er is laatst ook een boek uitgebracht aan de hand van het Nederlands dagboekarchief. Ik heb het boek gelezen is best leuk maar ik had meer dagboekfragmenten verwacht, die waren er helemaal niet dit was meer een navertelling. Er zaten wel interessante personen tussen en ik vond het laatste hoofdstuk een leuke toevoeging en onverwachts.

Hij is ook in kunstof te gast geweest

Edit: een adres van Michael Citroen is ook een interessant en goed boek. Het is non fictie over de geschiedenis van de joodse onderduik in de tweede wereldoorlog. Geen dagboeken maar je leest wel over verschillende families

1 like