September is echt top begonnen, ik heb The Picture of Dorian Gray van Oscar Wilde en Hoe gaan we dit uitleggen van Jelmer Mommers uitgelezen ennnn beide waren fantastisch.
Ook gelijk begonnen in Emma want nu heb ik natuurlijk een ReAdiNg hIgH 
3 likes
De film is echt prachtig!!
1 like
Ik heb vorig jaar september (!) Darkdawn van Jay Kristoff besteld (preorder, US editie) bij Amazon. Na de release datum verzond ie hem maar niet, maar het boek stond wel beschikbaar. Kijk ik nu weer, staat er dat ie weer beschikbaar is over 1-2 maanden?!
Ja hallo, waar preorder ik nou voor dan. Ben dus al een jaar verder na bestellen en dan bovenstaande? Nog niet eerder meegemaakt. 
Wat idioot! Die preorders waren ook allemaal gesigneerd toch? 
Je zou kunnen kijken/bestellen bij Waterstones in Amsterdam, ik heb hem daar eergister gekocht.
Zo stom! Dat had ik met een boek van Philip Pullman (al heb ik niet meer gekeken of die uiteindelijk nog online is gekomen).
1 like
Ik geloof dat alle eerste edities gesigneerd zouden zijn ja! Ik wacht nog maar even af, op de site van Waterstones zie ik alleen de UK editie en ik wil die van de US, gezien ik het eerste en tweede deel ook in die uitgaves heb! Op BookDepo is ie ook niet meer leverbaar en bij Bol duurt het ook 4 weken ofzo. 
Ik heb hem destijds voor 20 euro besteld geloof ik ipv de huidige prijs van 28. Ik wacht voor nu dus maar af.
Ik ga bijna op vakantie en wilde alleen handbagage meenemen, maar nu heb ik per ongeluk zonnebrandcrème en after sun gekocht die daar niet in mogen (ik werk nog wel voor een airline 
) dus nu gaat mijn koffer mee. Lang verhaal kort: joepie, ik kan veel papieren boeken meenemen! Ik denk dat meegaat:
- De testamenten - Margaret Atwood
- Op de vlucht - Sharon Bolton
- Oktober - Soren Sveistrup
- Het meisje in het ijs - Robert Bryndza
- Tijden van vuur - Kate Mosse
- Jij kan me helpen - Kristin Harmel
- Eva’s oog - Karin Fossum
Ben benieuwd hoe ver ik kom. 
Ik ben acht dagen weg.
2 likes
Heeft iemand hier Zondagskind van Judith Visser gelezen? Ik lees er steeds een heel stuk in en leg het dan weer weg, lees een ander boek en lees daarna toch weer een stuk in Zondagskind. Ik vind het zoveel hetzelfde. Ik ben nu net iets over de helft en voor mijn gevoel is er pas nu echt wat gebeurd, terwijl dat ook niet eens zeer heftig is.
Het boek leest wel heel fijn, Judith Visser heeft een goed leesbare schrijfstijl, en ik vind het onderwerp ook interessant, maar naar mijn idee is het allemaal een beetje te traag, al wil ik het wel uitlezen. Echt heel dubbel dus.
Hoop dat ik 'm vandaag of morgen uitlees, want wil in deel 2 van de zeven zussen beginnen.
Ik heb hem pas uitgelezen. Ik snap wat je zegt. Het leest inderdaad makkelijk weg, maar er zit niet per se een spannend verhaal in oid. Het gaat meer om het inkijkje in haar hoofd, maar dat idee heb je vrij snel door. Geen spijt dat ik hem heb uitgelezen, maar niet het meest verheffende boek.
@Briseis, ik heb pas ook Bridge of clay gelezen. Dat vond ik wel echt zonde van mijn tijd. Er is qua schrijfstijl niet doorheen te komen. Ik had de hele tijd de hoop dat er dan tenminste qua verhaal iets spectaculairs zou gebeuren, maar ook dat zit er niet in. Zonde van mijn tijd en geld.
Ik heb pas ook A little life gelezen, die vond ik wel heel boeiend. Het meest deprimerende en bij tijden ongeloofwaardige boek dat ik ooit heb gelezen, maar wel boeiend.
Ik zit dit jaar echt in een goede leesflow, ik heb tot nog toe 28 boeken gelezen. Lang geleden dat ik dat aantal haalde.
De meest interessante:
The handmaids tale
Hoe gaan we dit uitleggen
Het achtste leven (voor Brilka)
Half of a yellow sun
Life after life en A god in ruins
De hemel verslinden
5 likes
Ik heb eergisteren The Subtle Art of Not Giving a F*ck gelezen en ik ben zo teleurgesteld! Het is nota bene het eerste fysieke boek dat ik dit jaar heb gekocht en het allereerste self-help boek dat ik ooit heb gelezen, omdat ik hem zag liggen in de boekenwinkel en er zoveel goeds over had gehoord dat ik nooit had verwacht dat het een miskoop zou zijn. Ik heb me 120 pagina’s lang geërgerd aan de Popie Jopie schrijfstijl, de achtereenvolging van vage anekdotes over bekende mensen en onderzoeken zonder bronvermeldingen, en aan het gebrek aan concrete tips - daar dienen de persoonlijke anekdotes van de schrijver blijkbaar voor, die moet je maar gewoon als voorbeeld nemen.
Jammer, want de essentiële boodschap van het boek (dat je selectief moet zijn in dingen waar je fucks over kunt geven in je leven, vind de dingen die het je waard zijn, etc.) deel ik persoonlijk volledig.
6 likes
Ja, ik. Ik ben het wel met je eens, al was het voor mij heel herkenbaar (daarom vond ik hem ook zo goed). Maar hij gaat inderdaad echt traag.
Ik ga volgende week naar RARE en heb echt 20 boeken mee ofzo. Mijn koffer is echt zo zwaar. Wordt leuk met die beneden krijgen en het ov in- en uitsjouwen 
1 like
Ik ga nu beginnen aan ‘De kaart van zout en sterren’. Zo benieuwd. Klinkt als een boek wat ik heel mooi ga vinden. Ik heb even zin in een boek waar ik helemaal in kan opgaan.
4 likes
Wel fijn dat mensen me snappen, voelde me een beetje een zeur in eerste instantie, omdat ze wel enorm veel tijd in het boek heeft gestoken. Ik heb net (deels) een interview met haar gekeken op YouTube (op het kanaal van Bibliotheek Den Haag). Daarin vertelt ze hoe haar schrijfproces gaat. Alles met de hand en daarna overtikken.
Er komt u het najaar van 2020 trouwens een vervolg uit: Zondagsleven.
2 likes
Dat is waar. Ik denk dat als het boek de helft zou zijn van wat het nu is, het ook prima zou zijn.
Ik vond het echt een supermooi boek en het had van mij nog wel langer mogen zijn. Smaken verschillen! Superleuk dat er een vervolg komt!
3 likes
Ik vond Zondagskind juist ook heel interessant! Ik vind boeken al snel langzaam/langdradig maar bij dit boek had ik dat juist weer niet
2 likes
Ik deel je mening! Ik vond het boek heel Amerikaans voor die redenen dat jij opnoemt.
1 like
Ja eens! Deel zijn visie wel deels maar ik heb hem denk ik een maand geleden uitgelezen en er is niks blijven hangen. Heeft weinig indruk gemaakt.
2 likes
Nee, ik bedoel ook zeker niet de problematiek! Ik vond het wat ongeloofwaardig dat alle hoofdpersonen uiteindelijk zulke toppers in hun beroepsveld worden. Tuurlijk, het is ze gegund, maar ik had soms wat moeite om dat te geloven. Problematiek vond ik juist heel sterk verwoord!
No problemo 
heftig dat je ervaring hebt met die problematiek. Ik heb die ervaring (gelukkig) niet en vond het heel boeiend om erover te lezen. Voor mij haast niet voor te stellen dat je ergens zo diep in kunt zitten, als buitenstaander. Maar de schrijfstijl neemt je er echt helemaal in mee. Ik twijfelde op de helft of ik hem uit wilde lezen, omdat het zo’n negatieve spiraal is. En zo grafisch ook. Maar blij dat ik hem wel uitgelezen heb, superheftig als je daar echt mee te maken hebt.