Ik heb je comment al gelezen dus hoef dat niet opnieuw te doen. Ik snap dat je door je autisme alles tot op het punt en de komma letterlijk neemt, maar net zoals we het niet specifiek over Bonnie’s servies hebben, heb ik het over the bigger picture, van huishoudartikelen als een servies en een bestek tot meubelen als een bank en een tafel. Daarom is dat artikel van toepassing.
En mbt privilege: Ik ben allesbehalve rijk (zowel partner als ik al een jaar op 60% vervangingsinkomen dus elke cent wordt omgedraaid) maar kan me echt niet druk maken om wat er in het artikel gezegd wordt. Er staat halverwege een disclaimer dat inderdaad lang niet iedereen de flappen kan neerleggen om duurzaam te kopen.
Ik neem vooral mee uit het artikel dat je, als je je steentje wil bijdragen aan het behoud van een leefbare aarde, goed hoort te zorgen voor je spullen, voor “tijdloos” kiest ipv trendy, tweedehands koopt waar het kan, en spullen die beschadigd zijn een nieuw leven geeft door ze te upcyclen.
Dus ja, dan is “maar ik heb geen geld dus ik koop Ikea en dump het twee jaar later” een makkelijke uitvlucht. Die keuze mag je maken, maar dat heeft weinig met geld te maken, maar met prioriteiten. Je MAG leuke, goedkope meubels willen, maar die cyclus van kopen en dumpen is gewoon niet duurzaam. En dan mag dat ook gezegd worden, vind ik.
@niais tot iets stuk is, vind ik. Ik zeg niet dat je nooit iets mag vervangen omdat je erop uitgekeken bent maar ik zou zelf bijvoorbeeld geen woontrends kopen zoals rotan, omdat ik weet dat ik er na 5 jaar klaar mee ben. Ik weet nog hoe kringwinkels 10 jaar geleden plots overspoeld werden met van die barok en shabby chic items, haha.