Nee, gewoon niet. Iemand mag het altijd zelf benoemen en ik ben ook tegen het taboe op fertiliteitsproblemen en miskramen, maar je hebt gewoon geen idee hoeveel verdriet er kan spelen. Nooit nooit nooit vragen. Ook niet ‘neutraal’ whatever dat mag zijn.
edit: Het taboe staat los van individueel verdriet. Het bespreekbaar maken is fantastisch maar dat geeft geen recht op intrusive vragen stellen.
Als je dat zou doorvoeren op andere persoonlijke vragen, zou je geen interesse meer kunnen tonen in anderen totdat ze zelf over een onderwerp beginnen omdat er mogelijk individueel verdriet achter zit?
Een overleden/ziek partner/familielid, trauma’s die daaraan gerelateerd zijn om maar eens een voorbeeld te noemen. Wat maakt deze situatie anders?
Ik snap deze vergelijking niet. Je vraagt ook niet aan iemand zomaar uit het niets omdat ze bijvoorbeeld kaal zijn: oh heb je kanker? Dus waarom zou je een vrouw, omdat ze een vrouw is, vragen of ze kinderen wil? Als ze er zelf over begint kun je daar verder best interesse in tonen natuurlijk.
In dit geval is de suggestie/vragen naar kanker niet echt neutraal te noemen.
Ik noem de vergelijking omdat er in mijn geval veel “individueel verdriet” zit achter familievragen. Dat kan iemand niet ruiken, en ik snap best dat dit soms (al dan niet in small talk) ter sprake komt. “En ga je nog naar familie met kerst?” oid. Vind ik daarom dat deze vragen niet gesteld kunnen worden in een gesprek? Nee. 
Dus vandaar mijn oprechte interesse in wat nou precies een intrusive vraag is en wat de situatie rondom kinderwensen/fertiliteit anders maakt dan andere situaties.
edit: overigens vind ik dat neutrale kinderwens/fertiliteitsvragen zowel aan mannen als vrouwen gesteld zouden moeten kunnen worden. Dat dit alleen aan vrouwen gevraagd wordt is natuurlijk gewoon seksistisch.
Ah, oke, dan snap ik nu wat je bedoelt. Gevoelsmatig is dat voor mij wel een andere kwestie, maar ik kan ook niet helemaal mijn vinger erop leggen waarom dat dan is.
Het ligt er denk ik ook aan wie het vraagt en in welke setting. Vriendinnen van dezelfde leeftijd die zelf aan kinderen willen beginnen en die vragen hoe jij er in staat oke.
Maar een random collega waar je verder niks mee hebt die ineens vraagt “Wanneer ga jij aan kinderen beginnen” no go.
Ik heb net de video van Vera gekeken over menstruatie ondergoed. Ik vind het een goede video en ook fijn om te zien dat ze weer terug is.
Ik moest gniffelen om Romane die tetanus uitsprak met de klemtoon op -anus 
https://youtu.be/4dgoEMmIaqk
Rond 5:15
Lol ik ook
Ik merk juist dat de mensen die het allerdichte bij staan, hier nooit iets over vragen. (vaders/moeders/broers/zussen etc) heel netjes. Terwijl die juist het meeste ‘recht’ zouden hebben om het te weten. of dat zou in ieder geval het meest logisch zijn.
Alleen andere mensen, zoals collega’s/vrienden etc vragen er wel naar. Ik vind het ook een lastige.
Ze mogen het me best vragen maar ik zal toch geen eerlijk antwoord geven. Ik vind het dan ook vervelend te moeten liegen zo van ja wel kijken wel een keer, geen haast, misschien over een paar jaar. (terwijl wij nu al even aan het proberen zijn, maar ik vind dat prive).
Dan krijg je dadelijk elke maand de vraag of je al zwanger bent, en dan wordt dat geheid doorgeluld. Geen zin in. Er wordt ook veel over gepraat onder vrienden en kennissen op zo’n manier van: ja die en die zijn ook ‘bezig’. 
verschrikkelijk.
Dat zegt @Mandarijntje toch ook niet? Ze vraagt zich af wat het verschil is tussen kinderwensvragen en andere persoonlijke vragen, en wat het probleem is om dit soort vragen op een “neutrale” manier te stellen. Misschien lees ik het verkeerd, maar ik denk dat ze daarmee bedoelt dat de vragen vanuit oprechte interesse gesteld worden, zonder daarbij al dingen in te vullen.
True. “Wat ga je doen met kerst?” zou beter zijn.
Want niet suggestief/zonder aannames.
Was dus niet het perfecte voorbeeld.
Ik las haar berichten meer als “de vraag op een neutrale manier stellen”, niet zozeer dat de inhoud ook neutraal moet zijn, maar ik snap je punt wel.
Ik denk dat het ook wel contextgevoelig is. Ik zou het heel raar (en ongewenst) vinden als een random collega uit het niets zou vragen of ik een tweede kind zou willen. Maar als een collega waar ik closer mee ben zoiets zou vragen in een gesprek wat al over dat onderwerp gaat, zou ik het prima vinden.
Hahahah ik lach om Nick in Bonnies story op instagram, hoe hij die kerstbomen kritisch bekijkt😂
Ik moet wel steeds lachen om hoe trendgevoelig die Bonnie is. Nu weer met twee van die plukjes los. Ze rent echt achter elke trend aan
Ja, ook dat lijkt steeds meer te worden bij haar. Ik bedoel prima want zoveel mensen die zo zijn maar toch…apart dat dit soort dingen bij haar vrij ‘laat’ naar boven komen.
Ik heb me nog ooit zoveel kunnen identificeren met een quote hier op het forum als met deze.
Haha oh grappig, ik vind haar best wel “eigen” meestal
Oh ja? En wat maakt de Nederlandse cultuur daarmee anders dan andere culturen? Noem eens wat voorbeelden?
Cultuur? Nederland?