Het bij 1 kind houden

Zwanger en kinderen
#60

Qua praktische zaken:
de begrafenisondernemer/verzekeraar bellen, rouwkaarten versturen, naar de notaris en naar de bank, huis ontruimen en eventueel verkopen, alle bedrijven waarvan je post ontvangt/een abonnement hebt/etc. aanschrijven (de meeste mensen hebben zo’n 30-50 bedrijven waar ze ‘iets hebben lopen’) met de mededeling dat je bent overleden en of ze alles willen stopzetten (en daarna nog een keer want bijna nooit gaat dat in 1x goed), aangifte inkomstenbelasting jaar van overlijden en soms van het jaar ervoor, aangifte erfbelasting, alle online dingen afmelden zoals sociale media.
Veel mensen zijn met alles afwikkelen wel een half jaar tot een jaar bezig en dat is onder normale omstandigheden.

(Uiteraard kun je dit ook uitbesteden aan mij tegen mijn op dat moment geldend uurtarief :stuck_out_tongue: )

Maar goed nog steeds geen reden om extra kinderen te ‘nemen’ wat mij betreft. Ik snap alleen wel dat enig kinderen op zo’n moment zeggen: het was fijn geweest als ik broers of zussen had. Want dit is natuurlijk nog niet eens het emotionele gedeelte.

*sorry ik ben echt een weirdo. Ik vind het heel leuk om dit te vertellen.

6 likes
#62

Ik riep vroeger dat ik zeker 2 kinderen wel een perfect plaatje vond. Toen de eerste was geboren heb ik meteen gezegd dat ik dit nooit meer ging doen. Zwanger zijn, ik vond het echt een hel. En die baby huilde continue. Ik had er echt niks mee. Dit kwam na een tijdje wel, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik echt nooit meer zwanger wilde zijn. Daarna ook omdat mijn dochter en ik zo’n hechte band hebben, daar zou een eventuele 2e nooit tussen kunnen komen.
Het lot besliste anders. En over een paar weken krijgen we nummer 2 en nummer 3. Van mij had het niet gehoeven, maar ze zijn meer dan welkom en geliefd. Maar als ik kijk naar mijn gezin, is meer kinderen geen garantie op een liefdevolle band later. Ik zie 1 broertje regelmatig. En we zijn met 5 kinderen thuis. Dat is geen heel erg goed percentage :wink:

4 likes
#63

Maar een “enig kind” is bij een overlijden toch niet echt alleen???
Als ik nu kijk in mijn omgeving wie er helpen bij een uitvaart zijn dat nooit alleen maar de kinderen. Vrienden rest van de familie etc…

Ik vind de fase waarin iedereen vraagt “wanneer komt de tweede” ook zo lastig.
Die zijn we nu wel voorbij. Maar doe maar gewoon niet…

Of, “maar één kind is zo kwetsbaar”
Oh ja dus je verdriet bij het verlies van een kind is minder erg als je nog een kind hebt? Que???

2 likes
#65

Ik ben nu zwanger van onze eerste maar ben al bij mensen aan het droppen dat de kans groot is dat het hier ook bij blijft. Dan hoef ik dat gezeur straks in ieder geval niet meer aan te horen hopelijk. :sweat_smile:

Ik was er vroeger van overtuigd dat ik twee kinderen wilde, omdat ik zelf een mega goede band heb met mijn zus. Dus dat zag ik als vanzelfsprekend. Maar zoals hier al vaak benoemd weet ik inmiddels dat je zo’n band gewoonweg niet kunt afdwingen of vanzelfsprekend is.

Ik weet ook niet zo goed wat ik van het hele zwanger zijn vind. Zit nu in week 30 en fysiek is het zwaar, maar vooral mentaal vind ik het wel echt een ding. En ik denk dat ik ook een leuker mens (en moeder) ben als ik lekker blijf werken en dan al mijn aandacht daarnaast aan onze zoon kan geven. Ik zie om me heen dat werken/gezin/sociaal leven gewoon een stuk zwaarder is met 2+ kinderen.

Kortom; ik ben er nog niet helemaal uit en ik heb ook geen idee wat mijn lijf en hart straks willen. Maar voor nu ben ik al heel blij als we straks 1 gezonde en hopelijk gelukkige zoon op de wereld kunnen zetten.

2 likes
#67

Oh my lord :triumph:

1 like
#68

Hier houden wij het ook bij 1 kind. Wegens medische redenen is het niet verstandig om nog een kind te krijgen. Maar anders waarschijnlijk ook deze keuze gemaakt. Ik vind het wel goed O met 1 kind. Meerdere kinderen lijkt mij heel veel energie kosten, weet niet of ik dat kan.

Mijn zoontje heeft een neefje waar hij 4 jaar mij scheelt die ook enig kind blijft en hij ziet mijn zoontje wel als een soort broertje.

Ps: blij dat ik overgestapt ben naar dit forum, het andere vervangende forum voor EGF was wel erg stil.

5 likes
#70

Ik heb zelf geen kinderen en kan niet uit ervaring praten, maar ik denk dat je je absoluut niet schuldig hoeft te voelen als je het bij een kind houdt. Je weet simpelweg niet hoe het leven loopt. Veel mensen die veel waarde hechten aan broertjes en zusjes gaan er direct vanuit dat ze ook een leuke warme gezellige band zullen hebben. Daar is uiteindelijk geen garantie voor. In mijn geval (geen enigskind, maar fors leeftijdsverschil met broertje/zusje) heb ik mensen om me heen die dichterbij voelen dan mijn broertje/zusje.

3 likes
#71

Ik vind dit een interessant onderwerp en zelf ben ik nog in dubio. Eerst dacht ik altijd minimaal 2 inderdaad want dan hebben ze inderdaad wat aan elkaar, maar laatste tijd denk ik ook om het bij eentje te houden. Vooral om praktische en financiële redenen.

2 likes
#73

Ik vind het als enig kind echt gek om hier te lezen dat mensen dat “heel zielig” vinden… zoals @Loretje wat vind je daar zielig aan? Ga me bijna incompleet voelen :sweat_smile:

6 likes
#75

Hoef je niet meteen met je ogen te gaan rollen, dat las ik er niet per se uit namelijk.

Maar ik ben denk ik sowieso even weg uit dit topic… had ik niet verwacht, maar het medelijden met enige kinderen en angst voor begrafenissen doet even wat teveel met me, dan ik van een gezellig vrouwenforum kan hebben :slightly_smiling_face: geen commentaar op de discussie - goed dat die gevoerd wordt en dat alles gezegd wordt - maar het heeft een raar effect op me.

1 like
#76

We hebben nu 1 kindje en ik twijfel heel erg. Zelf heb ik 2 broers maar voelde me ook met hen wel eens alleen… Nu heb ik alle tijd voor haar, ook tijd voor mezelf en kunnen we overal naar toe enzo. Lijkt me lastiger met 2. Alleen bij gezinnen met 1 kindje in mijn omgeving zie ik wel dat ze lastiger kunnen delen, soms echt wel alleen zijn. Voor nu is het met 1 prima.

#77

Het mag je geen rotgevoel geven! Het leven gaat zoals het gaat toch? Als moeder van drie vind ik sommige dingen hier ook lastig om te lezen, over hoe mensen aankijken tegen het krijgen van meerdere kinderen. Maar ja, zoals mensen zoveel meningen! Maak je er vooral niet te druk om :kissing_heart:

2 likes
#78

ik heb het idee dat dat een persoonlijkheids ding is. lastig kunnen delen. Onze dochter (is alleen) kan dat heel goed, ze is empatisch en sociaal. Terwijl ik bij vriendinnen met meerdere kinderen juist zie dat zusjes écht niet met hún speelgoed mogen spelen.
Ze is ook van baby af aan twee dagen per week naar de kinderopvang gegaan. Moest wel i.v.m. werk maar het heeft haar ook geen slecht gedaan.

2 likes
#79

ik vond het opvallend dat ik meer vrienden heb met 1 of 3 kinderen dan met 2! haha.

2 likes
#80

Ik heb meerdere zusjes/broertjes, we zijn een gezin van 7. Vroeger hadden we altijd ruzie, maar nu ben ik zó blij. We zijn bijna allemaal boven de 20 nu en we zijn echt elkaars beste vrienden. Daarom wil ik dat ook voor mijn kinderen. Wat er ook zou gebeuren, ik zou hen nog hebben. Die liefde is zo onvoorwaardelijk, zou echt niet zonder kunnen.

1 like
#81

Ja, dar wilde ik er eigenlijk nog bij zetten. Dat t dan wel om kindjes gaat die naar de opvang gaan/geweest zijn :see_no_evil:. Ook niet mijn bedoeling om iedereen over een kam te scheren

#86

Sowieso vreemd om een reden te ‘moeten’ hebben voor een tweede/derde/zevende kind. Na 1 kind was ik lang klaar maar na een paar jaar kwamen er kriebels. En zoals iedere moeder ga je dan twijfelen want ‘ik kan nooit zoveel van een volgend kind houden’ en ‘we hebben zo’n fijn ritme’ en ‘hoe doen we dat met kamers/auto/vakantie/werk’. Maar de reden waarom had geen ene fuck te maken met ons oudste kind? Als ze enig kind was gebleven weet ik zeker dat het alsnog een heerlijk kind zou zijn.

3 likes
#88

Je kan alles van te voren bepalen maar menig vrouw hier weet heel goed dat niks maakbaar is. Mijn ideaalbeeld was ooit geen kinderen krijgen. Mijn kinderwens kwam ook pas vrij laat vergeleken met veel andere vrouwen.

Meer kinderen wil je voor jezelf. Het is een gevoel wat niet aan te duiden is. Is het is eigen egoistische, hormonale ik die de neiging krijgt nog een baby te maken. Al die ‘praktische’ redenen om het wel of niet te willen, zijn randvoorwaarden en geen prioriteit. Net als mensen die bewust 1 kind krijgen, daar ga je ook niet voor omdat je anders later niemand hebt om voor je te zorgen.

(Ps: het eerste jaar met een baby heeft 99% van de moeders deze twijfels. Het is dus imo doodnormaal. Geniet vooral van deze tijd en je ziet wel wat de toekomst jullie brengt :kissing_heart:)

3 likes
#90

Ik heb mijn mening/gedachten over drie kinderen kunnen delen en ben door niemand ‘aangevallen’ ofzo? Ook niet door de mensen die heel stellig zijn over 1 kind? Ik vind alleen het argument dat je nooit zoveel kan houden dan van je eerste kind altijd heftig. Ten eerste, ik ben niet de eerste in ons gezin. Hield mijn moeder dan minder van mij? Ten tweede; ik zou het heel erg vinden als mijn kinderen dit zouden denken… Daar werd ik een beetje verdrietig van.

Niemand kan een ander overtuigen ook toch, het is een besluit die iedereen zelf neemt en in sommige gevallen neemt de natuur het besluit of je wel/geen/23 kinderen krijgt.

2 likes
#92

Precies wat je zegt. Alles is prima en niemand kan het voor een ander bepalen.

1 like