Ik heb zelf absoluut niks met kinderen (dacht ik) en mijn vriend ook niet en we kunnen samen altijd flink haten op kinderen en dat ze zo vervelend zijn en zo.
Maar ineens begon het bij mij een beetje te veranderen, niet dat ik nu per se een kind wil, maar wel dat het idee van een kind met hem mij niet meer tegenstaat en me soms zelfs best wel leuk lijkt? Niet nu, maar over vijf jaar of zo. Ik vond het best wel eng om dat te zeggen, omdat hij dus ook zijn aversie tegen kinderen nooit echt onder stoelen of banken heeft gestoken, maar na een paar wijntjes en in de vakantiesfeer heb ik toch toegegeven dat ik ooit best wel een kind van hem zou willen en hij antwoordde dat ik de enige ben met wie hij ooit een kind zou willen.
️