En je kan op een dag naar je puzzel kijken en denken “ziet er goed uit” en dan komt er iemand voorbij en voor je het weet let je niet op zijn al je stukjes weer door elkaar en kun je weer van voor af aan beginnen met puzzelen.
Dat is wel een goede, ja. Interessant om over na te denken wel. Ik denk dat je op een gegeven moment dus besluit wie het waard is om je puzzel voor om te gooien en wie niet? En of iemand het waard is of niet heeft dan waarschijnlijk ook inderdaad te maken met hoe graag je toch weer iemand om je heen wilt hebben.
Maar als je in elk geval weet hoe in het meest ideale geval jouw complete puzzel er uit ziet, dan kun je wel veel sneller handelen als alles door elkaar dreigt te raken, dan wanneer je geen idee hebt wanneer hij überhaupt compleet zou zijn. Ofzo.
Edit: Dit doet me er aan denken dat mensen zo vaak zeggen ‘je moet niet zo kieskeurig zijn’, als je te lang single bent. Ik vind juist dat je áltijd kieskeurig moet zijn en benijd die mensen. Want die weten welke puzzelstukjes belangrijk voor hen zijn en willen deze niet opgeven of door elkaar heen laten gooien voor iemand die dat niet waard is. Ik vind dat echt mega bewonderenswaardig juist.
