Nee hoor ik romantiseer niks met betrekking tot alles van dat. Ik ben nu dik 5 jaar single en ik heb iets van drie keer nog wel gescharreld (max. 4 maanden duurde dat dan) en af en toe nog iemand die bij me in bed belandde. Ik heb veel vrienden en vriendinnen, een hele lieve familie en ik kan me heel goed met mezelf vermaken met vanalles en nog wat. Dat is ook het probleem niet. Ik mis alleen soms de affectie van een man, het ondernemen van activiteiten die je niet zomaar met je vrienden of familie doet (of waarbij de ervaring anders is), het in het weekend âs ochtends wakker worden met een knuffel en een praatje, de diepgaandere conversaties en het gevoel hebben dat je je geliefd voelt. Dit verlangen heb ik btw niet 24/7 en speelt vaak alleen op als ik in het weekend wakker word en vrij weinig op de planning heb staan (soms vind ik dat heerlijk en soms geeft het een leeg gevoel).
Op dit moment heb ik vooral dat ik al zoveel mannen heb leren kennen en er op de dag van vandaag niets tussen zit wat 100% bij mij past en dan zakt de moed me gewoon in de schoenen. Ben ook niet zoân open persoon van mezelf dus ze komen me ook niet met bosjes aanwaaien haha. Maar komt wel goed met mij hoor, ik weet ook dat er iemand voor me is en dat het juist goed is dat ik niet zomaar ergens in duik. Maar ik heb de afgelopen jaren gewoon dingen meegemaakt waardoor ik af en toe met wat negatieve gedachten zit.
Snap wel dat je je zelf niet zo voelt en ik druk het ook echt op je hart om te genieten van elk single moment want het is echt heerlijk!!