Ik heb dit vandaag precies zo gehad. Enorme tweestrijd tussen gaan en niet gaan, ik kom namelijk ook nergens momenteel. Ben wel gegaan maar naar 2/3u weer naar huis.
Toch tevreden dat ik het geprobeerd! En jij?
Ik heb dit vandaag precies zo gehad. Enorme tweestrijd tussen gaan en niet gaan, ik kom namelijk ook nergens momenteel. Ben wel gegaan maar naar 2/3u weer naar huis.
Toch tevreden dat ik het geprobeerd! En jij?
Ah fijn dat je toch nog kon gaan!
Ik ben toch ook even gegaan! Had mezelf met een wijntje onder de douche geparkeerd en vogue van madonna opgezet en toen kon ik het weer aan. Voelde toen ik daar was ook wel soms de paniek komen maar kon het onder de duim houden gelukkig en uiteindelijk was het heel fijn. Dank voor de aanmoediging @Philo ! Nu tevreden slapen.
Als flex medewerker worden je ingeplande uren gewoon omgezet naar ziekte uren. Mocht je langer dan een week ziek zijn, dan krijg je per week het aantal ziekte uren die je de afgelopen 3 maanden gemiddeld gewerkt hebt.
Als het niet gaat zou ik je dus zeker gewoon ziekmelden ipv diensten afzeggen!
Nou ik heb zondag een mail gestuurd dat ik me niet goed voel en even van het rooster af wil tot ik weer kan functioneren daar en dat het me spijt voor het ongemak, heb nog helemaal geen reactie terug maar ik zie wel dat ze me van het rooster aan het afhalen is. Beetje gek om na 3 dagen nog niks terug te sturen toch? Terwijl
ze me wel al maandag er aan het afhalen was voor later die week. Had ik niet verwacht.
Ik ben sinds 3 maanden aan hormoon suppletie bezig en ben in die 3 maanden -aangepast door moderator ivm benoemen van gewicht- en ben daar best verdietig van. Ik ben echt kei onzeker hierover
-sorry, had gewicht vermeld-
Lief dat je het vraagt. Ik heb helaas nog steeds een leeg gevoel maar ben er meer achter waar het vandaan komt. En dat is bij mij met name vanwege het feit dat ik te veel bezig ben met anderen pleasen en complimenten krijgen van een ander. Op de basisschool kreeg ik complimenten van leraren, middelbare school ook. Op de universiteit ging ik mij uitsloven om uit te blinken. Nu ik werk heb ik het idee dat ik niet meer per se kan uitblinken zoals eerder en daardoor voel ik mij leeg. Ik ben er ook achter dat ik ontzettend bang ben om gekwetst te worden waardoor ik nooit echt open heb gestaan voor relaties en echte vriendschappen, op school dacht ik altijd dat komt wel. En dat laatste vooral geeft mij een leeg gevoel. Ik heb jarenlang hard gewerkt om succesvol te worden en een goede baan te hebben, dat is van huis uit ook meegegeven omdat we het niet breed hadden. Maar nu ik het werksucces heb denk ik mijn werk boeit mij eigenlijk niet zo, ik kickte op het harde werken en de weg ernaartoe.
Dus ik probeer nu mijn open te stellen voor mensen, gesprekken aan te gaan, wat minder tijd en aandacht aan werk te besteden. Hopelijk krijg ik meer connectie met mensen
Ik kreeg van citalopram ook heftige nachtmerries helaas, ook al werkte het verder heel goed. Ik ben overgestapt naar fluoxetine en ervaar vrijwel geen bijwerkingen meer! Wellicht ook iets om te overwegenâŠ
Vervelend dat je je niet serieus genomen voelt! Ik heb zelf een paniekstoornis en gegeneraliseerde angststoornis. Eerst ook CGT gehad wat echt totaal geen nut had. Ik snap hoe ik moet denken en hoe alles toe te passen, alleen hielp het niet.
Ook ik had veel familie gerelateerd trauma en heb daar uiteindelijk EMDR therapie voor gehad, dat heeft voor mij al een groot deel van mijn angsten weggenomen. Heb jij je traumas wel al kunnen verwerken? Mogelijk dat dat kan bijdragen aan het verminderen van de angst.
Daarna ben ik erachter gekomen dat ik adhd heb waardoor alle prikkels veel harder binnenkomen en ik in paniek schoot. Nu ik daar medicatie voor heb, heb ik vrijwel geen aanvallen meer! Ik zal altijd een angstig persoon blijven en hier gevoelig voor zijn maar daar moet ik mee leren leven. Echt medicatie voor paniek en rustgevers heb ik zelf nooit geprobeerd.
Ik zou bij je huisarts een doorverwijzing aanvragen voor iemand die hier gespecialiseerd in is. Dan kunnen zij met jou kijken wat de beste aanpak is. Ik zou ook niet akkoord gaan als de huisarts het weer afwimpelt met de ademhalingsoefeningen en duidelijk aangeven dat je dit al vaker toepast en het niet werkt
Ik heb sinds kort voor het eerst in mân leven een fulltime bestaan: 3 dagen werken en 2 dagen studie. Ik wilde heel graag dat het goed zou gaan maar het is teveel en vind mezelf en mijn leven op dit moment eigenlijk gewoon niet zo leuk. Heb er gelukkig met een goede vriend over kunnen praten en we hebben afgesproken dat ik met mân manager ga zitten en een afspraak probeer te maken bij een psycholoog/coach/therapeut. Door die afspraak met die vriend heb ik een afspraak gemaakt bij de huisarts en ga ik vanmiddag met mân manager afspreken. Hoop echt dat het leven wat lichter gaat voelen weer.
Ik sta op het punt een ouder te verliezen aan een kutcomplicatie van een behandeling voor een kutziekte die in juni werd gediagnosticeerd en ik ben zĂł boos, verdrietig, bang. Het ergste is nog dat er een kans was om deze complicatie te voorkomen als de dokters iets preventiefs hadden gedaan. En tijdens hun IC opname wilden ze een ingreep niet doen omdat ze het te riskant vinden terwijl de rest van het medisch team er wel voor pleitte, maar door die ingreep niet te doen werd mijn ouder alleen maar zwakker aan de beademing. Ik ben waarschijnlijk mijn boosheid op de dokter af aan het reageren wat hij ook niet verdient denk ik. Ik ben zĂł close met mijn ouder, ik kan dit gewoon niet aan.
Wat moet dit ontzettend moeilijk, verdrietig en beangstigend voor je zijn, het leven is soms echt heel erg oneerlijk. Een hele dikke knuffel, ik wens jullie nog dierbare momenten toe in de tijd die jullie nog hebben samen. Hopelijk vind je veel steun in je omgeving.
Heel lief, dankjewel. Ik heb een hele fijne omgeving, maar niet bij mij in de buurt. Mijn vriend woont in het buitenland (ik ook, maar ander land en daar zitten mijn dierbaarste vrienden ook) en mijn vriendschappen hier zijn allemaal verwaterd. Vind het zoân raar idee om na nagenoeg geen contact te hebben (wel nog in groepschats zitten) met mijn oude vrienden waarmee ik hier opgroeide opeens zoân bom te droppen.
Ik zou je niet te bezwaard voelen om dat te doen als je daar behoefte aan hebt. Ik heb ook oude vriendschappen die verwaterd zijn, maar zodra iemand met wie ik ben opgegroeid me zou appen met zoiets zou ik alsnog naar ze toe rennen. En zouden zij dat niet doen, dan ben je het mss alleen al even kwijt. Veel sterkte
Dat is heel lief van je, ik zit al de hele tijd te tobben of ik het moet doen of niet. Ik zal eerst het gesprek van vandaag afwachten met de dokter, ik vind dit gewoon zĂł erg voor mijn lieve lieve vader.
Ik sluit mij aan bij @Bunnyslippers dit is zoân verdrietige situatie, als jij er behoefte aan hebt dan zou ik het zeker doen. En ik kan mij ook goed voorstellen, ook al is de vriendschap op dit moment misschien verwaterd, dat ze terugdenken aan het verleden en aan de vriendschap die ze voor jou gevoeld hebben waardoor ze zich betrokken voelen bij je en nog om je geven en vanuit dat gevoel zullen ze vast in een vorm steun willen bieden . En wat bunnyslippers zegt, ongeacht hoe ze reageren dan ben je het ook even kwijt. Heel veel sterkte met het gesprek vandaag en kom ook hier van je aftypen als het helpt. Nogmaals een dikke knuffel!
Heel erg bedankt voor de lieve meelevende reacties. Wij hebben vandaag onze laatste dag met mijn ouder en ik zit nu bij hen. Even de kers op de kutdag, we zitten in het EMC waar de schietpartij is geweest en mijn andere ouder was in die vleugel lunch aan het halen. Ik zit nog steeds op de kamer op de IC en mag de gang niet op, maar de rest van de familie mag nog niet hier naartoe komen ivm veiligheid. Zij zijn ook een wrak dat ze de laatste uren niet bij hen hebben kunnen zitten. Zo, wat een gedoe.
Wat verschrikkelijk dat dat leed nog op jullie al bestaande leed kwam. Heel veel sterkte voor jou en je familie
Dankjewel
Wow wat heftig allemaal. Ik word er naar van. Heel veel sterkte