Ah dat is vervelend. Wat voor mij heel goed helpt is om ‘s avonds te plannen wat ik de volgende dag ga doen. De kans dat ik het dan ook daadwerkelijk ga doen is groter, omdat het anders voelt als een afspraak breken.
Ik weet niet of je hier wat aan hebt, maar wellicht dat het helpt
Voor mij werkt het om zelfs een boek lezen in kleine stukjes op te breken. Dus echt voor mezelf ergens opschrijven: morgen 5 bladzijden lezen. Het zijn maar 5 dus je kunt jezelf er misschien iets makkelijker toe zetten en als je eenmaal bezig bent keutel je misschien zo het halve boek door.
Weet natuurlijk niet wat voor jou wel en niet werkt maar ik hoop dat je je hoe dan ook snel weer wat beter voelt 
Edit: zie nu dat ik op een bericht van 2 weken terug reageer, sorry! Hoop evengoed dat je nu lekkerder in je vel zit natuurlijk
2 likes
Baal echt zo van mezelf. Heb me weken lekker gevoeld, alles verliep goed. Had het naar mijn zin op werk, was goed bezig met afvallen. Nu is er vrijdag wat vervelens op mn werk gebeurd en nu ben ik al het hele weekend down. Daar komt nu bij dat ik echt fucking kiespijn heb sinds vanochtend… het lijkt dan soms echt alsof alle shit dan ook in 1 keer tegelijk moet komen. Sorry, zijn echt geen dramatische gebeurtenissen en het valt reuze mee, maar ik baal dan dat ik er al het hele weekend buikpijn van heb en dan moeilijk positief kan blijven. 
Ik weet gewoon even niet meer wat ik met mezelf moet. Het gaat thuis niet goed, het gaat in m’n relatie niet goed, het gaat op het werk niet zoals ik zou willen. Ik zie gewoon geen toekomst voor mezelf.
kan ik wat voor je doen?
2 likes
Super lief van je. Ik heb al bij enkele vriendinnen aangegeven dat ik gewoon niet goed in m’n vel zit en probeer het bespreekbaar te maken, maar ik merk dat ze het niet echt serieus nemen. Wat me momenteel het meest bezig houd, is dat mijn relatie met mijn vriend echt op de klippen aan het lopen is. Ik weet niet zo goed meer wat ik moet doen. Van het weekend ben ik naar hem toegegaan om het uit te maken, omdat ik het niet meer trok. Uiteindelijk toch maar besloten om het nog even aan te kijken (wel nadat ik alles op tafel heb kunnen gooien waar ik mee zat), maar er verandert gewoon helemaal niets. Ik hou echt veel van hem, maar op meerdere vlakken past het gewoon niet meer.
Sorry dat je gelijk een heel verhaal voor je kiezen krijgt, haha. Ik zit op m’n werk en krijg m’n gedachten gewoon niet meer gefocust.
1 like
Wat vervelend dat je je zo voelt. Wat werkt er niet meer met je relatie?
Ik heb ook een tijd slecht in mijn vel gezeten. Moed verloren in alles. Dacht toen ook dat mijn relatie niet werkte. Maar bij mij lag het aan mijn gedachten en zag hij geen probleem.
Bij ons komt het ook vooral van mijn kant. Hij ziet niet zoveel problemen, maar ik ben gewoon niet echt gelukkig met hoe het nu tussen ons gaat. Afgelopen weekend hebben we flinke ruzie gehad waarin hij dingen heeft gezegd die mij zo kwetste, dat er iets in me knapte. Ik merk zelf dat ik niet genoeg bevestiging krijg van hem. We hebben allebei nog heel erg ons eigen leven, wat ik ook goed vind in een relatie, maar soms voel het voor mij niet eens alsof we een relatie hebben. Ik zie hem ook erg weinig, omdat ik een kantoorbaan heb en hij een restaurant heeft, waardoor we elkaar alleen de weekenden zien. Ons app contact is ook nog eens naar een dieptepunt gedaald en moet altijd van mij kant komen.
Momenteel kost het me te veel energie. Ik hoopte van hem ook wat meer steun te krijgen met andere issues, maar die krijg ik niet echt. Nu je zegt dat het misschien ligt aan het niet goed in mijn vel zitten, kan je wel eens gelijk hebben. Ik dacht eigenlijk dat ik niet goed in mijn vel zat door oa relatieproblemen, maar het kan zo maar eens andersom zijn. Dankjewel voor dat inzicht.
Dus jullie hebben bijna geen contact? Komt dat omdat jij je terugtrekt/dichtklapt als het slecht gaat met je? Dat je vriend daardoor niet beseft hoe je je echt voelt en waar je echt steun bij wil.
De afgelopen dagen bijna helemaal niet meer, nee. We hebben vrijdagavond ruzie gekregen en ik had toen even tijd voor mezelf nodig. Zondag heb ik hem gesproken, hebben we alles wel uitgepraat en heb ik gezegd wat me dwars zat de afgelopen tijd. Hij gaf aan dit te begrijpen en dat hij me ook echt snapt. Ik merk wel dat ik me ook sinds het gesprek heel erg terug trek, niet alleen bij hem, maar echt bij iedereen.
Ik ben dit gedraag ook totaal niet van mezelf gewend. Normaal praat ik met iedereen over hoe ik me voel en wat ik denk, maar de laatste tijd heb ik daar gewoon geen zin meer in. Ik weet ook niet zo goed wat ik er mee aan moet.
Lastige situatie. Weet ook niet goed wat ik kan zeggen om je te helpen. Zou het werken om te focussen op positieve dingen? Dus in plaats van terug trekken, juist bij hem zijn?
Maakt niet uit, vind het oprecht al heel erg fijn dat ik het even bij je kwijt kan. Bedankt voor je adviezen, meer aandacht voor mijn vriend vanuit mijn kant zal ook sowieso een verbetering zijn. Dankjewel!
1 like
@KatyS Ik denk dat het niet lekker in je vel zitten heel nauw samen kan hangen met je relatie. Wel lastig hoe je daar nu mee om moet gaan, daar heb ik ook geen wijze woorden voor.
Ik zit de laatste twee weken ook niet super in mijn vel. Ik moet echt moeite doen om maar buiten te gaan. Het liefst wil ik gewoon in een hoekje zitten. Ik weet dat ik gezond moet eten, socialer doen, sporten moet volhouden etc., maar ondertussen cancel ik alles, eet ik ongezond. Tijd om mezelf weer een beetje op te peppen.
Ik merk vooral dat het echt per dag verschilt. Vandaag kan ik alles veel beter uit elkaar houden en inzien.
Jammer dat jij ook niet zo lekker in je vel zit! Misschien helpt het iets om dit weekend een wandeling te maken in de zon? Ik merk dat het goede weer vandaag mijn humeur ook wel iets oppept.
Wat fijn dat je het vandaag weer iets positiever inziet.
Een wandeling in de zon is een goed idee. Dit weekend is mijn vriend er, dus dat zal het vast wat makkelijk maken om ook echt iets te gaan doen.
1 like
Bedankt voor je lieve berichtje! 
1 like
Mooi gezegd! 
1 like
Dit is mij ook overkomen. Voor kerst positieve test. Januari na 7 weken bloedverlies. Miskraam en moest een zuigcurretage ondergaan. Wij hadden het nog niemand verteld en daarom ook amper reactie. Maar was wel een pittige tijd. Ben voor mijn gevoel, heel januari opgeslokt geweest door dit. Geprobeerd om februari los te laten en verder te gaan. Maar eerste zwangerschap en die behandeling hakt er wel in. Toen ze bij de apotheek van de week vroeg of ik zwanger ben wist ik even niet hoe ik moest reageren.
Was jullie zwangerschap gepland?
Nee, bij was het niet gepland, maar wel gewenst. We hebben wel een kinderwens, maar door gezondheids issues is een zwangerschap nu niet slim. Ergens voelt het dus alsof het zo moest zijn, maar toch doet het ook pijn.
Ik had en heb ook best moeite met het contact met familie. Juist omdat we dus niks hadden gezegd en ze niets weten. Terwijl ik vlak daarna best hormonaal en emotioneel was. Veel schuldgevoel en onzekerheid daardoor gehad. Merk dat ik er nu nog mee zit. Zelfs als het zou kunnen/mogen dan zou ik niet mentaal klaar zijn voor een nieuwe zwangerschap.
Ben jij daar wel klaar voor?
Heb in over getwijfeld, maar als ik het vertel krijg ik natuurlijk een meelevende schrikreactie. Dat is niet waar ik nu ben in mijn emotie. Ik weet niet of ik dan de steun krijg, die ik misschien wel nodig heb.