Ik heb al een tijdje slaapproblemen (problemen met inslapen) en heb een paar jaar zopiclon genomen (wat je helemaal niet zo lang mag nemen, thanks psychiater), maar daar ben ik sinds kort van af (lang proces).
Het slapen gaat helaas niet goed, het duurt heel lang, voordat ik in slaap val en soms raak ik ook in paniek (als ik zie hoe weinig uren ik nog heb). Het zorgt ervoor dat ik geen energie meer heb, emotioneler ben en nergens meer zin in heb. Het lukt me soms niet om mijn huishouden te doen en ik word er zo depressief van dat ik geen zin meer heb om te leven. Ik zie het echt even niet meer zitten.
Mijn grootste problemen met het slapen zijn het piekeren (bijvoorbeeld over de jaloezie die ik voel in mijn relatie) en geluid. Ik heb een tijd buren gehad die veel geluid maakten (harde muziek met harde bas). Nu ben ik verhuisd, maar ben ik alsnog bang voor basgeluiden. Soms weet ik niet of ze daadwerkelijk hoor of dat ik het alleen maar denk (ik woon in een gebouw met meerdere appartementen en het is moeilijk te achterhalen waar geluiden vandaan komen). Ik gebruik wel oordopjes, maar basgeluiden kunnen daar doorheen komen. Het lukt me niet om me niet op die geluiden te focussen en ik word er ontzettend moe van, omdat mijn hoofd daardoor nooit uit staat en ik voor mijn gevoel nooit stilte heb.
Ik heb het gevoel alsof ik de enige ben die hiervan last heb en ik weet niet wat ik ertegen moet doen. Zou het liefste in een hutje op de hei gaan wonen, zodat ik zeker weet dat er niemand om me heen is die dat soort geluiden zou kunnen veroorzaken, maar goed, dat kan natuurlijk niet.