Het niet zo lekker in je vel-topic

Persoonlijk
#536

Ik voel me de laatste weken zo ontzettend kut op werk. Elke avond kijk ik op tegen de volgende dag en ik heb het gewoon minder naar mijn zin. Ik vind het werk nog ontzettend leuk maar eigenlijk mijn collega’s niet. Ik voel me buiten de boot vallen en ik ben het vaak niet eens met dingen terwijl zij het er allemaal wel mee eens zijn. Ook heb ik het gevoel dat ik niet mezelf kan zijn. Terwijl soms hebben we het ook wel leuk en denk ik ook dat ik het mezelf allemaal te veel te persoonlijk aantrek. Maar ik kan het niet loslaten. En misschien moet ik er met hun over praten maar dat durf ik niet ofzo.

Ik ben alleen maar met werk bezig in mijn hoofd, continu, de hele dag door.

1 like
#537

Wat naar. Met tegenzin naar je werk gaan is best zwaar weet ik nog. Ik ben uit eindelijk een andere baan gaan zoeken. Is dat voor jou een optie?
Misschien wel een grote stap meteen. Kun je iemand van je collega’s in vertrouwen nemen, dat je je niet happy voelt. Wie weet ben je niet de enige?

#538

Ik heb een andere baan aangeboden gekregen dus ik kan hier eigenlijk zo weg als ik wil. Maar ik vind het heel moeilijk omdat ik het eerst gewoon erg naar mijn zin had en ik heb ook een vast contract. Maar ja ik dacht er ook aan om met mijn leidinggevende te praten maar dan stel ik dat weer uit

#539

Misschien moet je bedenken hoe jij het zou vinden als leidinggevende, dan wil je ook dat zoiets “gewoon” besproken wordt. Of in ieder geval dat hij/zij dit soort dingen weet.
Tenminste. Dat denk ik. Ik ken je leidinggevende natuurlijk ook niet.

#540

Vandaag zo’n fijn gesprek gehad met mijn leidinggevende en de coach. Ze waren supertrots op mij dat ik nu “al” hulp zocht ipv eerst af te wachten tot een burn-out of ziekmelding. Ik ben iig doorverwezen naar de bedrijfsmaatschappelijk werker. En heeeeel toevallig had die morgen al een plekje vrij.

Na het gesprek heb ik de rest van het team een mail gestuurd met de stand van zaken. Kreeg daarna zulke lieve berichtjes terug (voordeel van in de zorg werken/alleen maar vrouwelijke collega’s hebben) :heart:

9 likes
#541

Oh wat goed! Ben je ook een beetje trots op jezelf? Het is echt knap dat je hulp gezocht hebt!
Fijn dat de bedrijfsmaatschappelijk werker morgen al een plekje vrij heeft. Is toch fijner dan dat dat nog weer een x aantal dagen duurt. Nu kun je er ook niet al te lang tegen op zien (als dat het geval is).

En ik vind het ook knap dat je je collega’s op de hoogte gesteld hebt. Je bent goed bezig als je het mij vraagt. Hoop dat je je snel weer beter voelt

1 like
#542

Ik loop zelf ook bij een psychologe. Vandaag weer een gesprek gehad. Ze zei op het laatst, “het lijkt soms alsof je van de wereld bent”. Die zin blijft wat in mijn hoofd zitten. Heb niet gevraagd wat ze nou eigenlijk bedoeld. Maar vraag me dat nu wel af. Iemand hier een idee?

#543

Iedereen is van de wereld, en de wereld is van ieeedereeen :notes:

Sorry, flauw. Ik weet niet wat ze bedoelt, kun je het een beetje uit de context van jullie gesprek en de toon opmaken? Ik vind dat therapeuten beter moeten weten dan cryptische opmerkingen te zitten maken, je weet toch dat mensen daar dan over gaan malen. Leg gewoon duidelijk uit wat ie bedoelt.

1 like
#544

Ja dat vind ik ook. Je kunt er ook niks mee. Al zou ik het zelf gewoon moeten vragen natuurlijk. maar dat doe ik dan weer niet…
Vorige keer zei ze ik heb jou ingeschaald op middel traject maar ik maak er toch maar intensief van.
Dat blijft daarna ook zo lekker hangen :unamused:

#545

Ik ben zelf ook in behandeling bij een psycholoog voor een angststoornis. En ik heb heel vaak het gevoel dat ik ‘gescheiden ben van de wereld door een soort glasplaat’, en dan komt alles bij mij gewoon veel later binnen. Of dat iemand tegen me praat, en ik weet dat diegene Nederlands spreekt, maar ik versta het gewoon niet. Het komt allemaal niet binnen en mijn reacties zijn ook super traag. Lastig uit te leggen, maar zou er zoiets mee bedoeld kunnen worden? Dus dat het lijkt alsof je met je gedachten helemaal niet bezig bent met de situatie die er NU is.

#546

Zoiets zou het inderdaad kunnen zijn. Heb nav jouw post na zitten denken. Denk dat het misschien is dat ik praat en doe alsof de dingen die mij overkomen zijn niet over mij gaan. Dat er dan inderdaad een soort glasplaat tussen zit.
Misschien dat dit het is.

1 like
#550

Zou je het kunnen bespreken met haar?

Misschien helpt de gedachte dat ze er zelf op deze manier ook niet echt van leert? Tenminste, ik kom wat beroerd uit m’n woorden. Maar als ik in opleiding zou zijn. Zou ik willen weten of de behandelingen aanslaan. En als dat met deze reden niet zo is, zou ik dat willen weten :blush: . Misschien maakt dat het wat makkelijker?

Volgens mij kun je trouwens prima de dingen noemen die je hier schrijft. Jouw twijfels in het begin, omdat je geen vergelijkingsmateriaal hebt en omdat het prima voelde. Etc etc.

Klinkt vervelend!

#551

Je schrijft het zelf al. ze is ook nog in opleiding dus voldoende ruimte in het gesprek om aan te geven wat voor jou wel en niet werkt. En dat gesprek kan je rustig en bedachtzaam ingaan met verschillende argumenten die je hier ook al schrijft. Misschien helpt het als je je bedenkt dat het een gesprek wordt waarin jullie samen stappen maken i.p.v. dat het een negatieve lading krijgt. Succes in ieder geval, kan me voorstellen dat het niet makkelijk is.

#552

Heel toevallig kon ik vandaag al terecht bij de bedrijfsmaatschappelijk werker. “Eén voorwaarde is dat het moet klikken…”. Nou, dat deed het van mijn kant niet.
Ik heb dus een vol/onrustig hoofd en gaf als voorbeeld dat de was precies op mijn manier moet worden opgehangen, omdat ik het anders niet kan overzien en mezelf dan helemaal opwind en boos kan worden. Klinkt heel overdreven en dat weet ik, maar ik kan die gedachtes/gevoelens niet uitzetten. Zegt ze dat ik hulp in de huishouding moet zoeken zodat ik meer rust krijg. Ik ben geen professional, maar zelfs ik snap dat dat niet de oplossing is. Het gaat niet om het klusje, het gaat er om dat ik mezelf helemaal opwind als iets niet gaat zoals hoe ik het wil! “Ja dan moet je de lat wat lager leggen.” Snap ik, maar ik vraag juist hulp omdat het me zelf niet lukt, ik heb handvatten nodig. Was echt een heel vermoeiend gesprek. Haar tip: ga via de huisarts naar de praktijkondersteuner of psycholoog :unamused:

Bovenstaande heb ik direct teruggekoppeld naar mijn leidinggevende en coach en zij waren het gelukkig met me eens dat ik beter af was bij iemand anders. Apart van elkaar hadden ze allebei in een gesprek al dezelfde naam laten vallen van een psycholoog die goed bij me/mijn zorgvraag zou passen. Dus nu gaat m’n leidinggevende ervoor zorgen dat ik naar haar word doorgestuurd.

Vind het zo jammer dat ik vandaag naar die vrouw ben geweest. Dat ik voor de 2e keer in 3 dagen mijn verhaal heb verteld en dat het voor niks was. Doodvermoeid nu.

#553

Wat goed dat je meteen aangegeven hebt dat dit niet de juiste hulp is voor jou. Lijkt me best een teleurstelling, je gaat er neem ik aan niet van uit dat het zo loopt.
Hoop dat je snel bij de juiste persoon terecht kan!

1 like
#555

Wat ongelofelijk naar. Sommige mensen zijn echt niet gemaakt om op posities als deze te zitten. Zelfs al ben je te laat is dat geen reden om geen empathie te tonen, kan me goed voorstellen dat dat je raakt. Het zoeken van een stageplaats is altijd spannend en wil soms gewoon ook niet lukken.

Mocht je in de sociale wetenschappen zitten: stuur me een pb, afhankelijk van wat je zoekt weet ik dan misschien wel plekken waar je kan aankloppen.

3 likes
#557

Mocht het toch niks worden met deze stage, misschien dat ik dan iets voor je kan regelen?:blush: Wij werken zelf heel veel met (big) data en een passende opdracht is al snel verzonnen!

6 likes
#558

Betere timing kan die mail niet hebben volgens mij. Voelt die mail wel een beetje als een positief iets?

Wat een botte manier van communiceren zeg. Niks zo vervelend als iemand die je onderbreekt en alleen “dus?” Zegt. Zeker als jij je gevoelens uitspreekt.
Absoluut niet denken dat jij dit verkeerd ziet hoor. Dat ligt echt aan de stage coördinator in deze. Ik hoop voor hem/haar dat dit niet zijn normale manier van communiceren is…

#560

Aub niet quoten… Ik heb ook maar wat stappen gezet. Aangemeld bij verslavingszorg en begonnen met refusal.
Pak ik vast 1 ding aan en hopelijk voel ik me straks minder depri… wel echt kut dat ik niet meer samenwoon en m’n relatie steeds meer in de soep loopt. Ben bijna jarig en word een gek nieuw levensjaar zo. Beter hopelijk :slightly_smiling_face: alleen zo voelt het nu dus echt niet. weet niet zo goed waarom ik het post maar is fijn om even van me af te schrijven

5 likes
#561

Supergoed van je! Dapper hoor, hoop dat je je snel beter gaat voelen!

1 like