Ik durf niet te gaan slapen uit angst voor weer een slapeloze nacht terwijl ik tollend van vermoeidheid op de bank lig na twee dagen amper slaap.
Hoop dat ik hier zo in slaap val
En ik besef me de laatste dagen dat ik echt aan nog veel te werken heb bij de psycholoog en daar kijk ik ook een beetje tegenop. Wil terug onder mijn steen waar ik nog deed alsof ik het zelf wel kon
Ik heb dat ook, bang zijn om weer een nacht wakker te liggen.
Steeds wordt ik snachts wakker en blijf ik maar piekeren nadenken etc en dan lig ik soms zo de hele nacht wakker. Soms gaat het ook helemaal nergens over maar toch een soort spanning of stress.
Ik wou dat ik mn hoofd en gedachten een x uit kon zetten 
Merk ook overdag veel spanningsklachten bij mezelf, kaakklemmen en hyperventilatie en hartkloppingen. Krijg het vaak ook niet rustig terwijl er op dat moment niets aan de hand is en ik geen duidelijke reden heb om me zo onrustig te voelen op dat moment. Bah. 
Ja ik wil mijn hoofd en gedachten ook zo graag uitzetten⊠heb gelukkig wel een paar uur achter elkaar geslapen vannacht maar toen ik eenmaal wakker was, voelde ik me meteen weer down. Heb me zelfs liggen afvragen of ik me ooit weer gelukkig ga voelen 
Heb je de rust/ruimte om overdag dan iets van een meditatie oefening te doen? Even te focussen op je ademhaling?
Ik ben ontzettend blij dat de feestdagen voorbij zijn. Maar merk nu ook dat januari voor een soort leegte zorgt. Ik weet niet zo goed wat ik daarmee moet. Er komen wel allemaal spannende afspraken aan de komende tijd. Waar ik ook enorm tegenop zie.
Mijn relatie is net over en mijn werk gaat daardoor zo slecht. Zie er echt tegenop om morgen te gaan werken. Voel me zo onprofessioneel 
Je ziek melden geen optie? Vind dat echt niet gek hoor.
Even een adem pauze nemen want een break up is niet niks. Sterkte in ieder geval!
Ik weet niet wat voor werk je doet. Maar misschien kan werken juist wat fijne afleiding geven?
Daar is niks onprofessioneel aan, hoor. Ik denk dat iedereen wel begrip heeft voor iemand die net door een break up gaat, ook je werkgever/collegaâs. Het is meer dan logisch dat je concentratie ver te zoeken is en je hoofd ergens anders naar staat Veel sterkte, wees lief voor jezelf.
Hoe is het gegaan vandaag op werk of thuis?
Thanks @Toeptoep @vaatdoek @Solee!
Ik ben gaan werken en ben even met mn werkgeefster gaan zitten. Maar ze had er eigenlijk weinig begrip voor. Ze vond het heel rot voor me, maar ze vond dat ik werk en privé gescheiden moet kunnen houden.
Ik doe creatief werk, dus het is helaas niet gewoon de knop om zetten en op de automatische piloot. âmaar dat hoort nou eenmaal bij het vakâ aldus mijn werkgeefster.
Een positief punt, de twijfel of ik een andere baan zal gaan zoeken is nu wel bevestigd!
Jeetje wat beroerd zeg. Ik snap haar opmerking wel, normaal gesproken âhoortâ het ook zo, dat werk en privĂ© gescheiden deels wel zijn. Maar daar is dit natuurlijk een uitzondering op. Een relatie die uit is kun je niet zomaar even naast je neerleggen. Wat bot van haar zeg!
Hoe voel je je nu?
Ja, inderdaad begrijp ook dat het zo hoort. Maar ben ook maar een mens. Heb me wel redelijk goed kunnen herpakken, maar er waren ook momenten dat ik heel graag thuis verdrietig wilde zijn. Nu gaat het wel weer. Ook even met een vriendin kunnen kletsen, dat helpt.
Ik heb ook eens zon leidinggevende gehad. Dat was meer een machine ipv mens. Zij reageerde redelijk vergelijkbaar.
Ook als het haarzelf betrof. Ze kreeg eens een telefoontje dat haar man een auto ongeluk gehad had. Was van een viaduct gereden en moest met spoed geopereerd worden. Dus iedereen geschrokken. Maar het overleg wat 30 minuten later gepland was ging door. En ze is nog tot 18u op werk gebleven (telefoontje kwam rond 13u). Zo bizar. Ze kon er weinig doen. Want hij werd geopereerd. Maar tjeee. Ik wist niet dat mensen zo koel konden blijven.
Het is goed dat je een mens bent. Het is niet normaal als dit, een relatie die over is, niks met je doet. Als je je weer verdrietig voelt en thuis wilt zijn, gewoon je ziek melden hĂš.
Wow wat een bizar verhaal! Kan me daar ook helemaal niks bij voorstellen, dat je zo kan reageren.
Misschien ben ik te emotioneel, maar echt liever dat dan zo ijskoud.
Ja, misschien dat ik dat inderdaad ga doen! dank je
jeetje die is echt niet goed bij haar hoofd als je t mij vraagt. Dat is toch geen normale reactie op zon situatie? 
Ik denk dat ik al in staat zou zijn om halsoverkop naar huis te gaan als mijn vriend tegen de lantarenpaal op de hoek gereden is. En hij âalleen maarâ geschrokken is.
In dit geval was ik zelf al van slag (ik ken de beste man niet, maar je gaat jezelf automatisch toch een beetje in de situatie inleven). En dat werd door haar reactie toch wel erger.
Nou inderdaad. Ik weet niet of ik het heel erg zou waarderen als mijn geliefde zo zou reageren. Tuurlijk is het in sommige situaties niet anders maar ik denk eerder dat ze de realiteit niet onder ogen kon zien en dit een manier van copen is? Ach ik ken die vrouw ook niet maar vind het wel een bizarre reactie.
Ik vind dit echt bizar, soms heeft een privĂ© situatie zoân impact op je dat dit logischerwijs invloed heeft op je werk. Als je gevoel een aan en uit knop had dan had je die wel gebruikt lijkt me. Wat een onzin zeg, echt heel rot voor je dat er zo weinig begrip voor je is
Sterkte! Je bent al bij stap 1: constateren dat je het zo niet lekker vindt gaan. Dat is al best ver! Succes!
Ik voel me niet helemaal top, een beetje een leeg gevoel ofzo? Tijdens de vakantie had ik weinig aan mijn hoofd, mijn man was thuis en het was gewoon heel gezellig. Nu weer terug in de realiteit merk ik dat ik gewoon niet helemaal tevreden over mijn leven ben. Dat gevoel was er voor de vakantie wel al, maar komt nu weer keihard binnen. Ik wil graag dingen anders doen maar weet niet zo goed hoe. Ik zou als alles goed gaat beginnen aan een post HBO maar twijfel daar opeens heel erg over, levert het me uiteindelijk wel iets op en gaat het me wel lukken? Het is een enorm dure studie dus het moet het geld wel waard zijn. Kan ik dan niet beter wachten met die studie en gewoon op zoek naar ander werk en hopen dat ik daar meer voldoening uit haal? Daarnaast voel ik me eenzaam en valt het me steeds zwaarder dat ik weinig vriendschappen heb. Ik heb eigenlijk maar 2 vriendinnen en ik heb toch behoefte aan ander soort contacten. het klinkt misschien raar maar ik had vroeger veel mannelijke vrienden en die vriendschappen zijn helaas verwaterd. Ik vind het zelf fijner om met een man bevriend te zijn (kan niet goed uitleggen waarom, ik kan gewoon beter met mannen omgaan) maar dat zijn vriendschappen die je als getrouwde vrouw toch minder snel âfrom scratchâ maakt denk ik (of dat is een stomme aanname, maar ik heb het gevoel dat mannen dan toch snel denken ai daar blijf ik bij uit de buurt want ik wil geen problemen met haar man. of is dat een rare gedachtegang?)ik heb wel wat oppervlakkige contacten maar een hechte vriendschap opbouwen is dan zo moeilijk.
Dat was even wat er zoal door mijn hoofd gaat op deze dinsdagochtend