Het niet zo lekker in je vel-topic

Persoonlijk
#717

De laatste weken ben ik weer enorm met mijn gewicht bezig, ook doordat mn nicht nu aan het afvallen is en veel deelt hoeveel kcal ze eet en hoe goed het gaat. Ik had de laatste dagen al het gevoel dat ik teveel weer ben aangekomen nadat ik weer gezond bezig was en weer kon genieten van eten. Nu zie ik gewoon op de weegschaal dat ik na dit weekend gewoon ruim 2 kg ben aangekomen en heb net alles opgemeten en alles is ook 2cm groter ineens, dus ik ben ook gewoon daadwerkelijk zoveel ineens aangekomen. Afgelopen weekend gingen we op kamp en aten we onverwachts pizza en daardoor raakte ik al zo in paniek en nu heb ik gewoon het bewijs dat het inderdaad niet ok was.

Morgen ben ik dan dus jarig (dit klinkt alsof ik een kleuter ben) en ik heb zoveel zin in een gebakje, maar ik ben tegelijkertijd zo enorm verdrietig en bang wat de consequentie wordt. Ik voel me echt onzeker over mezelf, mn lichaam maar ben ook gewoon bang dat mensen gaan zeggen dat ik ben aangekomen. Wil dat niet, ik let zo op mn eten de laatste weken, ben een beetje overstuur hierdoor.

#718

Hé wat naar dat je er zo mee zit, je zou toch zeker op je verjaardag mogen kunnen genieten van een gebakje. Ik weet niet of het helpt, maar sinds ik aan het diëten ben merk ik dat mijn gewicht alsnog kan fluctueren. De ene week kan ik zo een paar kilo zwaarder zijn en de volgende week is het weer weg terwijl ik niks anders gedaan heb.

Het liefst zou ik zeggen dat je je niet te veel op je lichaam moet focussen en dat je meer bent dan je lijf, natuurlijk, maar ik snap dat dat makkelijker gezegd dan gedaan is. :heart:

1 like
#719

De kans is ook groot dat het inderdaad het normale fluctueren is, want dat is vaak zo’n 2kg, maar toch kan ik er zo overstuur van raken. Ik ga dan ook al m’n kleding weer passen, uit angst dat het niet meer past.
Misschien houd ik vocht vast door het plotselinge dieeten en fluctueert het daardoor. Wel fijn om te lezen dat je dat ook hebt en het normaal is. Geeft me wel wat hoop.

Wil me daar ook niet druk over maken, want het is zo vermoeidheid en doet zoveel met je zelfbeeld en angst. Voel me soms echt een vatbare 14 jarige haha

Bedankt voor je lieve en helpende berichtje, voel me al ietsje beter en kalmer worden

1 like
#720

Ik kreeg net een mailtje dat mijn coach de afspraak van aankomende week afzegt ivm Corona en het lucht zoooo erg op. Ondanks dat ik baat heb bij de gesprekken, zie ik er elke keer zo erg tegenop. Gesprekken zijn doodvermoeiend en ik moet elke keer huilen. Het is te confronterend denk ik. Ik wil wel hulp, maar ik wil het niet. Is vast wel herkenbaar?

#721

Ik heb hier best wel een aantal keer over mijn fobie voor overgeven gepost en wilde toch even een kleine overwinning delen. Ik werk sinds twee weken in een ziekenhuis. En ik zag echt enorm tegen het moment op dat ik mijn eerst patiënt zou hebben die zou gaan overgeven. Dat gebeurde dus afgelopen week. Maar het ging heel goed? Oké mijn collega stond echt naast de patiënt en hielp diegene, maar ik heb een bakje aangeven, water gehaald en ben in de kamer gebleven zonder paniekaanval. Nu was dit niet besmettelijk, dat scheelt, maar toch heb ik wel hoop dat het me ooit gewoon niks meer doet.

Volgende stap is om langzaam op de OK te kunnen staan. Dat gebeurt heel weinig in mijn functie, maar kan wel voorkomen en ik kan niet geweldig tegen veel bloed (soms haat ik mezelf dat ik perse in een ziekenhuis wilde werken met al deze angsten). En ondanks dat ik aan de ene kant denk: nou een paar weken ziekenhuis is effectiever dan maanden therapie, herken ik heel erg wat @SimpleThings ook zegt. Ik ben best wel blij dat wij nu geen patiënten meer mogen ontvangen, want dan word ik de komende weken tenminste niet geconfronteerd met mijn angsten. Ondanks dat ik weet dat het iets is waar ik doorheen moet voor het beter wordt.

6 likes
#723

Sinds een aantal maanden probeer ik uit een depressie op te krabbelen (combinatie van winter, eenzaamheid en aantal persoonlijke omstandigheden), maar merk dat ik door alle toestanden rondom het Coronavirus weer zo in een dal ben geraakt. Voelt echt of ik in een keer tien stappen terug heb gezet. Het kost me ook veel moeite omdat de dingen die belangrijk zijn voor mijn “herstel” nu wegvallen (structuur, sociale contacten, sporten, de deur uitgaan, …).

Ik realiseer me overigens heel goed dat het wel superbelangrijk is je aan alle maatregelen te houden, dus dat doe ik ook. En dat mijn persoonlijke struggles wegvallen tegen alle landelijke/wereldwijde problemen, maar dat verandert mijn gevoel nu even niet.

3 likes
#724

Wat een rotsituatie he. Ik herken het helaas, zit deels in hetzelfde schuitje en ben er ook heel erg veel mee bezig. Voel me schuldig dat ik in tijde van deze wereldwijde crisis zo met mezelf bezig ben.

Ik volg een intensieve behandeling voor mijn klachten van 3 dagen in de week. Vrijdag al gehoord dat dit wordt ingeperkt waar mogelijk maar dat het wel doorgaat voor diegenen waarbij het echt nodig is. En dat is het in mijn geval blijkbaar. Maar voel me er zo schuldig over. Anderen worden over gezet op telefonische consulten en ik voel me zo bezwaard dat ik dus niet zonder die behandeling kan nu. Maar aan de andere kant is het ook allemaal zo onzeker, zou het me alsnog niets verbazen als ik morgen gebeld word dat ze toch moeten stoppen en dat maakt me zo angstig. Ik krijg mijn dagen nu echt niet gevuld en vrees echt een hele erge achteruitgang in mijn klachten bij weken geen behandeling en sociale isolatie. En aan de andere kant ben ik weer boos op mezelf dat ik zo egoïstisch ben hierover.

Voor jou in ieder geval een knuffel en veel sterkte gewenst de komende tijd. We slaan ons hier wel doorheen :muscle:

1 like
#725

Jee ook heftig voor jou zeg, voelt ook allemaal zo dubbel. Maar ook weer heel logisch dat je veel met jezelf bezig bent, want dat is toch hetgeen je het eerste raakt.

Ik ga in ieder geval proberen een soort structuur te bedenken de komende twee weken, gaat me hopelijk houvast bieden.

Jij ook sterkte, hoop echt dat jouw behandelingen door kunnen gaan! Het helpt ook wel het hier kwijt te kunnen. Dit leek me daarom ook een goed moment om na hele lang tijd weer mee te posten :slightly_smiling_face:

1 like
#726

Weet niet zo goed of het in dit topic hoort, maar ik heb de laatste paar maanden zo veel problemen met slapen. Ik word een aantal keer per week midden in de nacht wakker, soms kan ik dan echt een paar uur niet slapen. En overdag voel ik me natuurlijk helemaal rot daarna. Ik ben nu gewoon misselijk van vermoeidheid :frowning:
In januari ben ik al naar de huisarts geweest, die heeft me doorverwezen naar de POH-GGZ, maar daar kon ik in april pas terecht. Inmiddels is die afspraak komende week. Ik hoop dat ik in dat gesprek goed geholpen word, want ik trek dit echt niet meer.

#727

Goede nachtrust thee van zonnatura heeft een vriendin van mij ietsjes geholpen met in slaap te komen. Ook op vaste tijden eten. Zij stond op de wachtlijst voor therapie en helaas was dit enige wat je kunt doen (zover ik weet) naast misschien wat van sport in de ochtend of iets anders. Sterkte :revolving_hearts:

1 like
#728

Wat naar, hoop dat de POH-GGZ je kan helpen! Wat een lange wachttijd trouwens…

Ongevraagd advies, maar misschien helpt slapen met goede oordoppen? Ik word/werd ook meermaals per nacht wakker, en bij mij helpt slapen met oordoppen wel iets (blijkbaar word/werd ik wakker van geluid). Maar misschien is het bij jou wel heel stil en helpt dit niks.

2 likes
#729

Bedankt @Teenslipper en @Meka <3
Inmiddels heb ik me best ingelezen in slaaphygiëne, en de meeste algemene adviezen volg ik wel. Heb een heel vast ritme (zelfs in het weekend), drink inderdaad elke avond een rustgevende kruidenthee, sport bijna elke ochtend. Ik slaap ook al standaard met oordoppen en een slaapmasker.

Ik heb zelf het idee dat mijn hoofd 's-nachts ondanks alles te actief blijft. Als ik wakker word ga ik mentaal alvast een planning voor de volgende dag maken, een boodschappenlijstje, bedenken wat ik aan ga trekken, dat soort dingen. Ik moest voor mijn afspraak een slaapdagboekje bijhouden, toen ging dat opvallen. Ik hoop heel erg dat de POH-GGZ hier iets mee kan. De wachttijd viel me inderdaad echt tegen!

1 like
#730

Blijf je in je bed liggen als je zo lang niet opnieuw in slaap raakt? Ik heb geleerd dat je max 30 minuten in je bed mag wakker liggen, anders bouwt je adrenaline zo op dat je sowieso nog moeilijker in slaap raakt. Tip van de psychiater hierin was dan opstaan, zorgen dat je een plekje in de zetel bv hebt met een dekentje en een boek, en daar even lezen, eventueel met een warme drank. Dan na een half uur opnieuw proberen te gaan slapen.

Sterkte, slecht slapen is echt klote!

1 like
#731

Ik heb een tijd hier ook veel last van gehad en ik had baat bij valeriaan druppels. Ik heb ook van die meditatie apps geprobeerd maar dat lukte niet bij mij, mijn hoofd is te druk. Voor sommige mensen helpt het wel heel goed!

Ben er ook voor bij een psycholoog gelopen maar dat kwam omdat ik veel last had van angst en paniek aanvallen in de nacht, daardoor kon ik eigenlijk niet slapen.

1 like
#732

Ik luister voor het slapen gaan en ook vaak als ik weer wakker word, vaak een slaapmeditatie. Vind zelf de app ‘insight timer’ fijn, die heeft veel gratis content en je kunt selecteren op slaap, op duur, mannen/vrouwenstem, etc. Vaak zijn het combinaties van bodyscan, ademhalingsoefeningen, visualisatie etc. Heeft mij wel geholpen om wat meer de dag te kunnen afsluiten.

Ik zet soms ook van die ‘slaapmuziek’ aan, heb zelf een youtubetrack gevonden met iets wat beweerd iets te zijn met deltagolven en dat zou weer helpend zijn oid. Daar geloof ik verder niet zo in, maar gebruik het meer als achtergrondruis. Heb ook 1 bepaald album van een artiest dat ik vaak aanzet (heel rustige muziek) en dat associeer ik dan ook een beetje met slapen en dat helpt soms ook.

Verder, hoe heftig de slaapproblemen zijn, kijk wel echt uit met slaapmedicatie. Advies als arts en (helaas) ervaringsdeskundige, want ik slik al een meer dan een jaar elke avond benzo’s en het gaat echt nog een hel zijn die weer af te bouwen. Nu zijn de omstandigheden misschien wat anders bij mij (ernstige depressie, waarvoor medicatie die ook weer slaapproblemen geeft) en weet ik niet of zonder had gekund, maar alsnog baal ik heel erg van.

2 likes
#733

Meestal blijf ik wel in bed liggen ja. Als het me te lang duurt ga ik soms wel in bed lezen of een audioboek luisteren. Echt uit bed gaan heb ik nog niet geprobeerd, dat ga ik de volgende keer weel doen! Zorgt dat er bij jou voor dat je na dat half uur wel kan slapen?

@LeviOHsa Valeriaandruppels heb ik ook nog niet geprobeerd. Daar ga ik me eens in verdiepen, bedankt voor de tip!

@Acquiesce Met meditaties heb ik wisselende ervaringen. Ik doe het vaak wel even voor ik ga slapen. De ene keer ben ik dan zo weg, dan andere keer is mijn hoofd te druk om de aandacht erbij te houden. Gebruik jij het vooral om in te slapen, of ook als je door de nacht heen wakker wordt?
Ik sta helemaal achter jouw advies wat betreft medicatie. Ik zou liever de echte oorzaak van het probleem willen achterhalen, dan afhankelijk worden van medicatie. Snap dat jij er van baalt in jouw situatie, hoop dat het uiteindelijk zal lukken om af te bouwen!

#734

Ik weet niet zo goed of dit het juiste topic is, maar ik moet even wat kwijt wat ik niet aan vrienden/familie durf te vertellen. Ik heb altijd een soort van ‘verslavingen’ gehad rondom mijn mond. Ik heb tot mijn 13e duim gezogen, daarna een aantal jaar fanatiek mijn nagels gebeten en toen ik op mijn 16e/17e een keer las dat je haar en nagels beide van hoorn gemaakt zijn ben ik op mijn haren gaan kauwen om zo niet op het groeien van mijn nagels te hoeven wachten en ‘hey, toch genoeg haar’. Eerst deed ik dat met haren die sowieso al best wel veel uitvielen door stress rond die leeftijd (Ik vond de bovenbouw van de middelbare school niet heel chill + mijn lieve opa overleed onverwachts) maar na verloop van tijd begon ik haren uit mijn hoofd te trekken. Ik schaamde me hier meteen voor en merkte ook snel dat mijn volle bos helemaal niet zo meer zo vol was, daarom heb ik toen mijn haar kort geknipt. In de jaren erna liet ik het weer langer groeien en ging het kauwen in vlagen, nu heb ik haar tot bijna op mijn schouders. Als ik veel stress heb, me verveel of alleen ben kauw ik veel. Zit ik beter in mijn vel en heb ik het druk met leuke dingen dan kauw ik weinig. Ik heb het geluk dat mijn haar wel weer teruggroeid en ik krullend pluizend haar heb waardoor het niet meteen opvalt, maar merk dat voornamelijk bovenop mijn hoofd (waar ik het liefste trek) het het dunste is. Afgelopen jaren heb ik kappers van alles wijsgemaakt over waarom ik een dun bosje heb met veel ‘babyhaar’. Doordat ik de afgelopen weken alleen thuis zit is het weer erger geworden En nu denk ik er weer aan alles er af te knippen of zelfs scheren. Ik wil niets liever dan hier mee stoppen om weer een volle bos terug te laten groeien en zie alles er afhalen als de enige uitweg om niet meer in de verleiding te komen.

#735

Nou ik heb mijn afspraak met de POH-GGZ gehad. We hebben ongeveer elk puntje van slaaphygiëne besproken (vast ritme, geen caffeïne voor het slapen, ontspannignsoefeningen) en tot de conclusie gekomen dat ik alles in principe “goed” doe. Ik heb ook geen specifieke dingen waar ik over pieker als ik wakker word. Nu heb ik op advies van de GGZ melatonine gekocht. Het zijn pilletjes met een langzame afgifte, zodat ze niet alleen helpen met in slaap vallen maar ook in slaap blijven. Het is een natuurlijk middel, dus zou niet verslavend moeten werken. Heeft iemand hier er toevallig ervaring mee?

1 like
#738

Dat snel wakker worden klinkt niet best, dat is precies het probleem wat ik probeer te verhelpen. Inslapen heb ik minder moeite mee. Weet jij nog welke dosering jij had? Ik vond dat er nogal een verschil zat tussen wat er beschikbaar was in de winkel, maar ik moest met een vrij lichte beginnen van de GGZ.

Fijn om te horen dat je inmiddels weer beter slaapt, ook zonder het slaapmiddel! Ik sport 4-5 keer per week en doe daarnaast vaak nog een wandeling met de lunch of yoga, dus dat zit wel goed hoop ik. Bedankt dat je mee denkt!

#741

Thanks voor je antwoord, ook jouw hulp @anon95960165. Ik heb intussen veel gelezen over trichotillomanie en herken me hier volledig in. Het spannende/onzekere eraan vind ik de vraag waar het uiteindelijk vandaan komt, ik wil daar graag achterkomen om er aan te werken. Daarom heb gisteren de huisarts gebeld en heb vandaag al een intake met de praktijkondersteuner GGZ, ze nemen mijn klachten serieus en dat voelt heel fijn

2 likes