Zijn er hier ook mensen die antidepressiva gebruiken of hebben gebruikt? Zou ik je dan mogen pb’en?
Edit: en met sint-janskruid?
Ik slik AD, je mag me altijd DM’en. Sint janskruid geen ervaring mee, mijn moeder slikt het wel al heeeel lang en heeft er baat bij.
1 like
Ik gebruik AD. Je mag me een berichtje strength. Er is ook een topic over AD.
1 like
Ik heb vrijwel elk soort antidepressivum wel geslikt (zonder het gewenste resultaat helaas, vandaar nu ECT), dus je mag me zeker pb’en.
1 like
Jeetje wat een kut situatie. Dat is echt heel vervelend als je het idee hebt dat er iets niet goed zit, maar dat diegene daar niet zelf mee komt. Heel goed juist dat je dat gesprek gewoon aan gegaan bent. En heel jammer dat de bom nu gebarsten is en je nu niet goed snapt wat er verkeerd is gegaan.
Het vervelende is eigenlijk dat je collega/vriendin ook niet echt duidelijk naar jou toe communiceert. Blijkbaar lukt haar dat niet, weet ze niet goed hoe ze dat aan moet pakken of wat dan ook. Ik denk niet dat jij moet veranderen om het contact weer te herstellen. En ik denk ook niet dat je nu helemaal alleen komt te staan weer en dat alles voorbij is.
Misschien helpt het om het gewoon even te laten rusten en eens te bedenken van zit er iets in? En zo ja, wat zou je dan misschien daar van mee kunnen nemen en leren. Kan me voorstellen dat je het er gewoon niet mee eens bent en vind dat het niet aan jou ligt, maar daar kan je dan ook iets mee doen.
Dan ga je later deze week ofzo gewoon eens het gesprek aan en zeg je eerlijk hoe je je nu voelt. Dat je het echt oprecht jammer vind dat het zo gelopen is, dat je blij bent dat ze eerlijk naar je is geweest en heeft gecommuniceerd en dat je graag nog steeds bevriend wil zijn, maar dan wel nodig het om van haar te horen wat zij dan wil/nodig heeft zodat jullie samen verder kunnen bouwen met je vriendschap.
Niet teveel twijfelen aan jezelf in elk geval!
Eigen ervaring
Edit: Misschien heb je iets aan het volgende voorbeeld. ik heb eens eenzelfde soort situatie meegemaakt met een collega. Ik dacht ook echt wat is er aan de hand? Heb toen dat een antal keren gevraagd maar kreeg aleen te horen er is niks. Toen later nog een keer gezegd ik heb echt het gevoel dat er iets niet goed zit en ik weet niet wat. Wees gewoon eerlijk en duidelijk. Er kwam een hele rant. Toen dacht ik ja ik snap wat je bedoeld maar waarom heb je dit in vredesnaam niet eerder gezegd? ik kan niet ruiken dat je iets irritant vind. En als jij niet duidelijk bent naar mij, dan kan ik niets veranderen. Dat heb ik hem toen ook duidelijk gemaakt. Hij reageerde daar weer op en het werd, hoe kut het ook is om zo’n gesprek te voeren, wel goed uitgepraat.
Voor mijn gevoel zou het ook nooit meer zo worden als dat het was, maar ik denk achteraf gezien ook dat het goed is geweest dat dit is gebeurd. Het was namelijk ook niet perse goed tussen ons want er werd niet duidelijk gecommuniceerd. Een tijdje was het akward/lastig en aftasten. Ik had ook de neiging om te denken dat ik alles verkeerd deed, maar zo werkt dat dus niet want je bent met z’n tweeën. Eindstand is echter dat we bevriend bleven op het werk en nu nog steeds bevriend zijn.
1 like
@NoTime @August @Afstandsbediening20 @Acquiesce Heel erg bedankt voor jullie reacties 
. Ik ga dat AD topic doorspitten en ga jullie nog PB’en!
Jeetje wat ingewikkeld. Het eerste wat in me opkomt is duidelijke kaders en grenzen afspreken, maar dat is lastig met iemand die de slachtofferkaart speelt. Dan voel jij je nog slechter wsl. Pas wel echt op jezelf. Het is niet de bedoeling dat zij haar shit kwijt is en jij met een verergerde angststoornis zit.
1 like
Hey lieve meiden, ik heb echt hulp nodig en loop rond in circkels. Ik ben inmiddels 30 en heb dingen op veel gebieden in mijn leven niet goed voor elkaar. Ik was altijd heel erg gefocust op studie/werk en heb de andere gebieden zoals gezondheid, vriendschap, relatie verwaarloosd. Nu zit ik al een jaar in een burn-out. Merk dat ik bij de psycholoog niet verder kom & dat t aan praktische hulp ontbreekt. Burn-out is ook geen officiele diagnose en mijn psycholoog heeft er geen specifieke ervaring mee. Nou dan kom je dus al gauw uit bij een coach maar die vragen torenhogen bedragen voor een traject en dan is t ook nog maar de vraag of deze coach mij echt kan helpen met herstellen en capabel is. Normaal krijg je bij uitval hulp van t uwv & bedrijfsarts. Maar ik zat net in t einde v mijn studie en werkte nog niet fulltime. Heeft iemand tips over hoe ze hun leven een andere wending hebben kunnen geven? Of hoe ze hersteld zijn van burn-out. Ik wordt zo verdrietig van deze situatie. Heb altijd keihard gewerkt , 100 % inzet getoond en was altijd mega ambiteus & heel vriendelijk voor iedereen. Dit heeft mij nu helaas parten gespeeld. En heb wel door dat ik echt dingen anders wil aanpakken en patronen veranderen. Feedback is welkom!
Al werk je niet fulltime dan zou er toch ook vanuit het bedrijf waar je werk hulp kunnen worden geboden lijkt me?
Hi bedankt voor je reactie, ik merkte voor de burn-out al signalen dat t teveel begon te worden. En heb er toen voor gekozen te stoppen met mijn bijbaan en alleen nog te focussen op mijn studie.
Eigenlijk wat @tuula ook zegt, andere psycholoog zoeken! En kijk eens of je naar een GGZ toe kunt. Dat wordt vergoed vanuit de basisverzekering en bied echt heel veel verschillende soorten therapie aan. En ook al is een burn-out geen echte officiële diagnose, de problemen die er zijn worden wel gezien en zijn echt wel te behandelen.
2 likes
Ja, daar zit ik aan te denken. Maar hoe weet ik dan dat ik dit keer een psycholoog heb waar ik wel vooruit mee kan? Ik wil echt mijn gedrag / patronen veranderen & heb ook praktische hulp nodig. Dank voor je reactie btw 
Dat weet je nooit van tevoren. Je krijgt een hulpverlener toegewezen en dan ga je proberen of het werkt en zo niet is het aan jou om dat aan te geven.
Iemand die je zelf uitzoekt zoek je waarschijnlijk ook adhv een verhaaltje op internet uit, dus hoeveel verschilt dat, even heel realistisch gezien? Bij de ggz kunnen ze ook praktische hulp bieden btw.
3 likes
Hi @tuula , @Hippe_kikker, @Marquez,
Bedankt voor jullie reacties. Geeft toch een beetje hoop dat er medeleven is en er tips worden gegeven. Ik ga opzoek naar een psycholoog waar er een match is met wat ik zoek. Ik ga ook kijken bij de ggz! Dank jullie wel! 
Slikken jullie ook bepaalde supplementen ? Om je iets beter te voelen?
Niet per se om me beter te voelen maar vitamine D om uit te sluiten dat ik me slechter ga voelen door een tekort daaraan. En slaappillen als ik slecht slaap want dat nekt me heel snel. Maar weet niet of dit is waar je naar op zoek bent.
3 likes
Oh ja die ga ik zeker weten weer slikken
Maar ik dacht misschien iets van magnesium.of vitamine b?
Oh ja ik slik ook magnesium, maar vooral voor mijn spieren, en b12 omdat ik geen vlees eet. Helpt dat ook met je gemoedstoestand dan?
Heel erg bedankt voor deze lieve reactie! Ik heb het al een aantal dagen laten bezinken, maar ze doet enorm gemeen (net iets te luid iets zeggen wat neerkomt op de situatie die ze met mij heeft op dit moment). Ze wilt precies geen vrienden meer zijn en ik heb dan ook de moed en de puf niet om zelf nog maar eens de stap te zetten naar haar toe. We zijn allebei in “fout”.
Ik doe gewoon normaal tegen haar, ik glimlach als ik ze tegenkom in de gang en ik zeg gewoon “goedemorgen” en “tot morgen” als ik binnenkom/doorga naar huis. Dus dat kan ze mij alvast niet meer verwijten.
Nog een kleine story
Ze had deze week ook in de groep gegooid: joh als jullie bang zijn dat ik hier zit te hoesten, dat komt van mijn zus vorige week. Dus als jullie bang zijn, zeg het maar.
Ik vind het in deze tijden niet meer dan normaal om wat meer context te vragen, want ze zei ook niet meer dan dat, dus ik vroeg: was/is je zus ziek dan, dat je nu zit te hoesten?
Ze reageerde toen heel geïrriteerd dat het om die baby van haar zus ging, die was verkouden geweest en ze was daarmee in contact geweest.
Maaaaar dat had ze dus niet verteld in eerste instantie. Ik stelde ook maar gewoon een normale vraag om te weten hoe en wat (in mijn ogen dan toch) 
2 likes
ik voel me echt heel down, ben net afgestudeerd maar heb nog geen echte fulltime baan, doe wel iets waarmee ik kan rondkomen maar het is echt het tegenovergestelde van mijn studie en ik haal er niet echt uitdaging uit. Ik had gehoopt dat ik na mijn afstuderen wat meer rust in mijn hoofd zou hebben want ik had echt een heel stressvol jaar, maar ik voel me nu eigenlijk alleen maar heel onrustig en raak heel gestresst van het idee dat ik nog geen echt werk heb terwijl ik iedereen om me heen al de volgende stap zie maken