Je kan er ook een app voor gebruiken. Happy feed vind ik zelf fijn, je kan als je wilt foto’s toevoegen en hij geeft dagelijks een reminder.
1 like
Ik vind 6 min journal heel fijn! 3 min in de ochtend en 3 in de avond. 
1 like
Wat zijn dit voor stomme, gevoelloze mensen? Ik vind dat je ze dat wel kwalijk mag nemen hoor, wie ben jij om te oordelen over iemands rouwproces? Veel sterkte iig! 
4 likes
Ik herken dit wel. Ben ook echt geen ochtendmens en al helemaal niet na een slechte nacht.
Wat mij helpt is gelijk als ik wakker word de dag beginnen. Eerst ontbijten met de kinderen en dan gelijk stofzuigen, dweilen en de rest van het huishouden. Aankleden en de kinderen aankleden, daarna fruit eten en dan zijn we klaar voor de dag. Ik probeer dit voor 10:00 gedaan te hebben zodat we die dag nog wat kunnen doen. Merk echt dat ik daar actiever van word. Er is dan nog tijd voor iets leuks.
Als ik ga zitten als ik wakker word en al helemaal met mijn telefoon in mijn handen. Is het pas 1100 als ik een keer uit die hoek kom en 1400 voordat ik klaar ben en dan is er dus geen tijd meer om iets doen voordat het koken etc weer gaat beginnen. Nou dan ben ik dus bloedchagrijnig want dan ben ik weer niet verder geweest dan de 4 muren van ons huis en de kinderen klimmen tegen de muren op.
Zou proberen niet toe te geven aan je slaap zodat je misschien ‘s avonds ook vroeger naar bed kan.
2 likes
Sinds twee weken heb ik weer contact met mijn ‘one that got away’. Al vaker contact met hem gehad en ook weer verbroken, maar dat was meestal via de app. Nu hebben we weer heel intensieve gesprekken gehad, ook al een paar keer face to face afgesproken en best intieme gesprekken gehad. Ook over vroeger, hoe het toen tussen ons ging. Het viel te verwachten maar ik ben er totaal de kluts door kwijt. Oude gevoelens zijn weer terug, oude wonden weer opengereten. De timing is ook nog eens totaal k*t. Weet echt niet wat ik er mee aan moet (of nou ja, vanuit ratio weet ik dat natuurlijk wel). In emotioneel opzicht heb ik met hem een best wel diepe connectie en ik merk nu dat ik dat bij mijn eigen partner wel heel erg mis. Heb er een flinke steen van in mijn maag
Herkenbaar. Ik zit zelf in een soortgelijke situatie. Mijn man en ik zijn al lang samen en ‘the other guy’ is een vriend van ons van vroeger. Hij woonde jaren in Nieuw-Zeeland en we zijn altijd heel erg close geweest. Nu hij terug is gekomen en nadat we elkaar een aantal keren gezien hebben vind ik mijzelf in een lastige situatie. Er zijn veel dingen die wij gemeen hebben en dat heb ik met mijn man niet zo erg. De timing is ook heel erg f*** omdat we graag een kindje willen.
2 likes
Sterkte, ik kan me niet voorstellen hoe je je voelt. Hopelijk krijg je snel wel nieuws zodat jij verder kan.
2 likes
Ik voel me zó eenzaam. Ik heb wel hele lieve vrienden, maar ze zijn allemaal zo druk met hun eigen leven. En ik wil zo graag op vakantie, maar heb niemand om mee op vakantie te gaan. En ik wil niet alleen.
6 likes
Ik ben een aantal dagen geleden 30 jaar geworden en ik voel mij zo leeg. Ik ben niet blij met mijn werk, ik heb de scheiding van mijn ouders van 16 jaar geleden niet goed verwerkt, ik pieker constant en heb wel 10 ‘hobbies’ maar ik begin nergens mee. De depressie die ik een aantal jaar geleden heb gehad voel ik nu terug komen. Ik denk dat het tijd is om hulp te krijgen bij het verwerken van alle leegte want ik kan het niet meer alleen.
6 likes
Ik ben al de hele dag een beetje down, zonder dat er iets ergs of vervelends is gebeurd. Mijzelf afleiden ervan, door bijvoorbeeld een film te kijken, werkt ook niet.
Hopelijk is het morgen een beetje bijgetrokken
Het gaat een stuk beter. Ik heb mijn werk ingelicht dat dit niet de uitdaging was die ik voor ogen had en de functie niet lang zal bekleden. Dat vinden ze jammer maar ze waardeerden de eerlijkheid. Dit was iets wat echt gezegd moest worden want ik kon het niet binnen houden
Verder ga ik nog hulp zoeken via de huisarts voor het verleden maar ik voel me nu rustiger gelukkig
Bedankt voor het vragen!
2 likes
Ik ben sinds begin dit jaar bezig aan m’n depressie herstel. Ging de laatste tijd eigenlijk best wel goed. Totdat ik na m’n vakantie weer begon met werken (ik werk m’n hele herstel al 80% dus niks aan verandert ofzo). Merk dat ik me veel aantrek wat mensen van m’n werk vinden en daarbuiten lastig de motivatie vind om naar buiten te gaan. Het liefst trek ik me helemaal terug (letterlijk en figuurlijk) maar weet dat me dat geen goed gaat doen op langere termijn.
2 likes
Pff hier ook even een berichtje van mij aangezien ik ook even niet zo lekker ga.
De oorzaak hiervan ligt denk ik vooral op het werk. Ik geef les op de basisschool en heb afgelopen schooljaar keihard gewerkt om iets neer te zetten in mijn klas en ze iets bij de te brengen (populatie is niet de makkelijkste groep). Vervolgens zijn ze nu in het nieuwe schooljaar alles alweer vergeten en herken ik ze gewoon niet meer terug. Naar mijn mening door incompetentie van mijn collega. Met mijn nieuwe klas ben ik de shitzooi van hun afgelopen 2 jaar aan het opruimen, zowel bij de kinderen als bij de ouders. Daarnaast voel ik me door de directie totaal niet gehoord, wat er al met al voor zorgt dat ik me afvraag wat ik hier nog doe en waarom ik mijn energie hier nog in steek. En dat ik steeds meer denk van volgend schooljaar ben ik hier weg. Alleen duurt dat natuurlijk nog heel lang.
Ik merk dat ik hier de laatste dagen lichamelijk ‘last’ van begin te krijgen. Of tenminste, ik denk dat dit de oorzaak is aangezien ik me verder niet ziek voel ofzo.
Geen hoofdpijn, maar toch wel regelmatig zo’n zeurend gevoel. Geen buikpijn, maar wel last van mijn maag en minder eetlust. Sneller moe, eerder emotioneel. Heb dan ook geen plezier meer in mijn werk op dit moment. Ik realiseer me dat ik niet zo moet doorgaan voordat ik dadelijk echt overspannen ben of een burn out krijg, voor mijn gevoel ben ik daar nog niet. Maar ik weet op dit moment gewoon echt even niet hoe.
Ik denk dat het juist heel goed is om nu aan de bel te trekken voor het te laat is. Dus door je ziek te melden, hulp te zoeken bij de poh, een vrijblijvend gesprek aan te vragen met de bedrijfsarts of je leidinggevende of wat er dan ook voor nodig is om meer rust re gaan creëren. Dit zijn duidelijke signalen dat het zo niet door kan gaan…
‐-----------‐----------------------------------------------------------------------
Ik overweeg om me ziek te melden vanwege alle stress op mijn werk. Ik zit in een conflict met mijn leidinggevende rondom mijn zwangerschap (ik ben 14 weken zwanger), kamp sowieso al met mentale klachten en ik merk dat ik het allemaal even niet meer trek. Maar dat schuldgevoel is echt zo kut. Ik ben de enige die in mijn functie bepaalde taken kan oppakken en als ik me ziekmeld voelt het alsof ik cliënten in de steek laat. Daarbij werk ik 1 dag in de week elders en hier gaat het wel heel goed, op die plek wil ik me dan ook niet ziek melden en ik weet niet hoe ik dat moet verkopen als ik bij de bedrijfsarts op bezoek zou moeten…
1 like
Ik zit niet zo lekker in mijn vel, omdat mijn werk mijn hele denken heeft overgenomen. Daarvoor heb ik de afgelopen dagen aandacht gehad en er worden dingen geregeld nu.
Echter: ik ben helemaal mijzelf niet. Ik denk meewarig aan de tijden dat ik niet te moe was om ontspannen met iemand af te spreken, om in een museum niet alleen maar te denken ‘waar is de uitgang’. En in mijn omgeving noemen mensen het ook: ‘je ziet pips’ en als ik zeg ‘ik heb het de laatste tijd zwaar’ zeggen ze juist weer: ‘dat viel mij al op dat je zo anders doet de laatste tijd’.
Ben gewoon niet mijn lachende, geinige en genietende zelf. Ik heb echt een hekel aan mijzelf en baal ik dat mijn privéleven niet fijn is. Ik wil ook de hele tijd weg (vakantie/ontslag/verhuizen). En tegelijkertijd boos op mijn omgeving die op mijn werk niets met mijn signalen doet (alles moet ik 1000 x aangeven) en dat mijn vrienden maar blijven benoemen hoe moe en anders ik ben.
7 likes
Heb je het er met een arboarts over gehad? Heel veel sterkte overigens
1 like
Wow, heftig. Hoe gaat het nu met je?
Ik kan me niet voorstellen hoe verloren ik zou zijn zonder ouders 
ik ga spontaan huilen bij het lezen van je bericht, heel moedig dat je het hier neertypt en hulp zoekt.
Ik zit niet zo lekker in mijn vel de laatste weken. Misschien heeft het ook wel te maken met de herfst maar ben echt negatief. Zit echt in een negatieve spiraal. Ik vind het volwassen leven stom. Veel werken, belasting betalen, maar geen huis kunnen kopen en moe zijn. Ook mijn relatie loopt stroef op bepaalde punten.
Ik zou vanmiddag ‘vrij’ zijn van werk voor studie. Maar nu is er gevraagd of ik het om kon draaien. Dus ochtend studie, middag werken. Alleen heb niet goed geslapen en voel me niet zo fijn. Ik wil alleen maar huilen eigenlijk. Die studie drukt ook echt op me. Dus ik moet iets doen.
3 likes
Wat vervelend allemaal zeg, heb je hier al eens met iemand over gepraat? Huisarts/Praktijkondersteuner?
1 like