Wat vervelend dat je je zo voelt. Is er iets gebeurd waardoor je je nu zo voelt of is het iets van langer?
1 like
Wat rot zeg! Het is ook niet eerlijk van haar om dit zo op jou te projecteren. Ik snap heel goed dat je hier afstand van neemt. Heb je het ook besproken met haar of zou je dit willen doen?
â
Ik heb zo een mondeling examen en ik heb er buikpijn van. Ik voel ook echt faalangst opkomen en gedachten als: âIk weet het niet, ik kan het niet.â Ik heb ook âflashbacksâ naar vroeger, naar de tijd van mijn studie. Dat docenten wel 100 keer benoemden dat ik te introvert ben, onzeker, verlegen etc. Terwijl ik weet dat ik heel erg gegroeid ben. Ik voer dagelijks gesprekken met ouders over allerlei onderwerpen en voel mij daar heel goed bij. Maar nu ik mij moet bewijzen, tegenover een docent voelt het weer alsof ik het niet kan.
1 like
Nee ik vind het ook niet eerlijk en ik wil het over een paar weken met haar bespreken omdat ze nu aan het reintegreren is op werk en ik denk dat ze zo een gesprek er nu niet bij kan hebben.
Maar introvert zijn is niet slecht. Ik geloof dat je als introvert persoon meer overzicht kan houden over het gesprek omdat je beter kan luisteren. Probeer rustig te blijven en erg op je ademhaling te letten. Mij helpt het altijd om chille kleding aan te trekken en zoveel mogelijk ervoor te zorgen dat het een normale setting is zodat het als een normaal gesprek voelt en niet per se een officieel gesprek.
Ik heb het gehaald.
3 likes
@Vloeistof Ah zo herkenbaar. Zo.ân rotgevoel als je het gevoel hebt dat je wordt afgerekend om wie je bent. <3.
@Maurice @Dubio Ik heb het voor de tweede keer geprobeerd met een man en het is voor de tweede keer mislukt. Durf nu eigenlijk ook niet weer bij mn vrienden aan te kloppen. 
Ja precies dat gevoel inderdaad. Alsof ik niet goed genoeg ben maarja ik probeer het los te laten. Ik heb het gehaald en ik ben er klaar mee. Maar ik vind het wel rot omdat ik juist het idee had dat ik heel erg gegroeid ben en nu weer even terug gegooid wordt door iemand die ik niet eens ken of dichtbij mij staat.
En wat vervelend dat jij je zo alleen voelt. Maar ik denk dat het wel zal helpen om het met vriendinnen erover te hebben. Ze begrijpen het misschien niet maar als het goede vriendinnen zijn zullen ze je wel steunen.
2 likes
Oh wat vervelend, liefdeverdriet of afwijzing is altijd erg kut. Maar het wordt echt elke dag beter, en je kunt best bij je vrienden aankloppen, daar zijn ze vrienden voor.
1 like
Gefeliciteerd dat je het gehaald hebt. Ik heb ook een lange tijd moeite gehad met mijn introvert zijn, tot ik een vriendin sprak die erg extravert is. Zij had ook haar onzekerheden doordat ze zoveel geeft in een gezelschap en altijd aan staat. Daardoor heb ik geleerd dat onzekerheid niets te maken heeft met introvert of extravert zijn, maar het is normaal om nerveus te zijn voor een toets/gesprek.
2 likes
In het verleden heb ik hier een aantal keer over gepost.
Ik heb goed nieuws wat dan weer misschien niet helemaal past in dit topic maar ik wil het kwijt.
ER KOMT EEN RECHTZAAK. na meer dan 1 jaar wachten hebben ze de zaak bekeken.
23 likes
Ik ben niet blij met mezelf. Vooral hoe ik denk over dingen en hoe zwart-wit ik denk. Ik lig dan heel de nacht te malen over wat voor kut persoon ik eigenlijk ben. Voor mijn gevoel mag ik niet klagen, ik heb een dak boven mn hoofd, kan boodschappen doen, er word voor me gezorgd etc. Maar toch kan ik niet blij zijn (?) en dan word ik weer boos op mezelf want het is een first world probleem, wtf zeik ik nou?
Ik zou gewoon graag iets gevoeliger willen doen, en dat probeer ik al met mijn psycholoog. Ik merk gewoon omdat ik er niet geweest ben door de operaties ik me slechter voel. Ik kan mezelf soms wel oprapen maar de andere keer niet, vooral in de nachtenâŠ
Dit bericht heeft echt geen samenhang, wilde het gewoon kwijt.
2 likes
Ik ga inmiddels echt een beetje aan Corona onder door. Elke keer die angst dat ik of mân vriend mân familie besmet, zodra er ook maar een snotneus is ben ik al in paniek. Beheerst echt mân leven die angst dat er wat met mân ouders gebeurt door mijn/onze schuld
3 likes
Digitale knuffel, het is niet gek dat je dit voelt⊠Corona is ook eng en naar!
1 like
Ik voel me de laatste tijd zo disconnected van mensen, alsof we allemaal maar een toneelstukje lopen te spelen. Als ik weer alleen ben dan ben ik opgelucht, maar ook verdrietig. Ik pieker non stop en ben een schim van mezelf al het hele jaar eigenlijk. In 2022 moet er echt iets veranderen maar het voelt allemaal zo ongrijpbaar en ver weg. Echt een eenzaam gevoel terwijl ik zo vaak mensen om me heen heb.
16 likes
Een reactie voor herkenbaarheid 
Ik heb ook vaak het gevoel dat we met zân allen maar een toneelstukje aan het opvoeren zijn. Dan denk ik zou het niet allemaal veel fijner zijn als we onszelf als mens niet zo belangrijk vinden en wat meer proberen te genieten. Vooral in het bedrijfsleven heb ik dit vaak.
Geen advies, maar een digitale knuffel
1 like
Echt vreselijk hoeveel leuker ik het leven vind als ik niet hoef te werken.
En ik zou ook niet weten wat voor ander werk ik zou kunnen doen dat me niet uiteindelijk ongelukkig maakt om zoveel uur per dag en per week te doen (en wat ik zou ook kunnen en waar ik een beetje stabiel van zou kunnen leven).
Een leidinggevende appte me gisteren vriendelijk gelukkig nieuwjaar en mijn eerste gedachte was wtf laat me met RUST ik heb vakantie.
Ăn ik vind het nu rot dat vanaf morgen mijn huis weer niet meer alleen huis is, maar huis EN kantoor.
17 likes
Oh dit voel ik ook zo hard. Echt pijnlijk om te merken ook vind ik het. 
Als ik niet hoef te werken heb ik zóveel meer mentale ruimte en energie. En het helpt inderdaad ook zeker niet dat werk zo erg verstrengeld is geraakt met privé.
3 likes
Ik begin dinsdag aan een nieuwe baan en dat maakt me zo angstig. Geen oh spannend iets nieuws spanning maar oh god ik kan dit niet en waar is de uitgang spanning. Bij mijn vorige werkgever ben ik op een erg vervelende manier weggegaan, dat was echt mijn droombaan maar door bepaalde beleidsmatige keuzes kon ik niet anders dan vertrekken. Dat doet nog steeds pijn en ik ben zo bang dat ik dat veilige gevoel op een nieuwe plek niet ga krijgen.
8 likes
Ik heb echt last van een boreout, gelukkig zondag op bezoek bij mijn lieve tante en maandag naar de markt. Maar mijn leven isomenteel zo saai dat ik uitkijk naar morgen wie is de mol kijken
6 likes
Erg herkenbaar. GTST is het hoogtepunt van mijn dag :â) Ik werd ook helemaal gek van mijzelf, ik word er zo inactief van en lag alleen maar op mijn bank. Ik ben nu maar aan een yoga challenge begonnen en dat geeft me iig iets van voldoening. Meestal kom ik ook niet voor 10 mijn bed uit, heb echt geen goede reden om vroeg op te staan. Ik kan niet wachten tot het weer lente wordt en het leven wat meer geleefd kan worden. Ben een beetje apatisch, heb ook geen zin om vrienden te zien ofzo.
6 likes
@Zora hoe is je eerste week gegaan? Hoop dat je daar een beetje op je plek zit.
Ik zit zo vast zit in mân leven. Ik wil heel graag kinderen, koophuis, samenwonen, maar dat lukt allemaal even niet atm. Mân werk vind ik ook kut waar ik super veel stress van krijg, maar ik weet niks wat ik wel leuk zou vinden (is denk ik mân grootste stressfactor nu). Nu heb ik komende week een afspraak bij de praktijkondersteuner maar daar heb ik ook echt geen zin in. Het is onder werktijd (huisarts heeft geen POH op mn vrije dag) en wil het op werk niet vertellen, en iemand die een stuk jonger is dan ik. Zit daar echt niet op te wachten maar ik weet ook niet echt hoe ik hier anders uit ga komen.
2 likes