Zo, het duurde even sorry.
Ik moet er nog mee aan de slag, maar het herkennen is al stap 1. Ik heb jaren gezegd dat bepaalde traumatische dingen mij niet raakte, dat ik daar nul problemen mee had, gewoon wegstoppen dus. Terwijl ik nu terugkijk en denk ‘niet oke’. Op dat punt zit ik nu, en dat heeft 2,5 jaar gekost. Ik ben in mei begonnen met AD en ik merk dat ik daardoor veel relaxter ben, meer open ben om over bepaalde dingen te praten met bepaalde mensen. Therapie is voor mij nog een stapje te ver, maar ik kan wel veel opener zijn over wat er allemaal is gebeurd.
Wat is AD als ik vragen mag?
1 like
Antidepressiva
3 likes
Ik baal van alles. Die kut operatie die aankomt. Daarnaast kan ik nooit genieten van niks. Ik heb een super mooie kerstboom van mijn ouders gekregen, deze gevuld met kerstballen, lampjes en slingers. En ik kan het gewoon niet mooi vinden (?) ik heb dat kut ding al twee keer opnieuw gedaan maar het is gewoon fucking lelijk. Het is gewoon debiel dat ik niks kan, ik kan niet eens een boom versieren.
Dus heb nu die tering boom weer leeg gehaald en ga nu in bed liggen. Ik haat echt dat ik nergens van kan genieten. Alles wordt gemeten aan mijn perfectionisme en control freakery.
En dan pak ik al die negativiteit en ga ik allemaal willen slapen, tv kijken, niks doen en boos zijn en zo heel mijn dag verpesten.
1 like
Jij bent oké. Dat wilde ik even zeggen.
Je mag best balen, dat maakt je geen slecht mens. Je mag ook in bed gaan liggen en de dekens over je hoofd trekken, dat maakt je ook geen slecht mens. Niet van de kerstboom genieten is ook een optie, er is geen wet die zegt dat dat moet.
Misschien lukt het je als je dit leest om even naar buiten te gaan. In je pyjama, met je chagrijnige hoofd, woedend rondstampend. Misschien lucht dat even op. En misschien ook niet. Dan niet. Dan ga je gewoon weer boos voor de tv zitten, niets mis mee.
1 like
En in aanvulling op @Bells: je kunt dus wel een kerstboom versieren hè. Dat heb je nu al drie keer laten zien!
1 like
Ik zit zo met een rotgevoel omdat ik het idee heb dat ik afstand moet nemen van een vriendin die ik al jaren ken. Ze gaat door een moeilijke tijd en ik heb geprobeerd er voor haar te zijn door bijna elke dag te bellen. Maar door die telefoontjes ben ik er steeds meer achter gekomen hoe onze contact eigenlijk is: namelijk dat ik steeds commentaar van haar krijg. Hoe ik doe, reageer en ben. Ik ben tijdens een van de telefoongesprekken beschuldigd dat ik deels oorzaak ben van haar depressie omdat ze vindt dat ik altijd mooi weer speel, dat ik niet zo open ben, dat ik geen emoties toon. Dat laatste is misschien waar maar ik geloof in daden, elke dag bellen vond ik al best goed van mezelf.
Haar gedrag knaagt zo aan mij dat er iets is gebroken bij mij en ik nu afstand van haar heb genomen. Ik voel mij daar best schuldig over omdat zij door een rotperiode gaat en ik heb idee heb haar te laten vallen. Maar ik heb het idee dat ik niet meer kan zwijgen voor haar opmerkingen.
Ik heb me nog nooit zo ellendig gevoeld:(. Ik voel me zo ontzettend alleen.
5 likes
Wil je vertellen wat er aan de hand Is? Is het puur een gevoel of is er iets gebeurd?
Veel sterkte in elk geval!
Wat vervelend dat je je zo voelt. Is er iets gebeurd waardoor je je nu zo voelt of is het iets van langer?
1 like
Wat rot zeg! Het is ook niet eerlijk van haar om dit zo op jou te projecteren. Ik snap heel goed dat je hier afstand van neemt. Heb je het ook besproken met haar of zou je dit willen doen?
–
Ik heb zo een mondeling examen en ik heb er buikpijn van. Ik voel ook echt faalangst opkomen en gedachten als: “Ik weet het niet, ik kan het niet.” Ik heb ook ‘flashbacks’ naar vroeger, naar de tijd van mijn studie. Dat docenten wel 100 keer benoemden dat ik te introvert ben, onzeker, verlegen etc. Terwijl ik weet dat ik heel erg gegroeid ben. Ik voer dagelijks gesprekken met ouders over allerlei onderwerpen en voel mij daar heel goed bij. Maar nu ik mij moet bewijzen, tegenover een docent voelt het weer alsof ik het niet kan.
1 like
Nee ik vind het ook niet eerlijk en ik wil het over een paar weken met haar bespreken omdat ze nu aan het reintegreren is op werk en ik denk dat ze zo een gesprek er nu niet bij kan hebben.
Maar introvert zijn is niet slecht. Ik geloof dat je als introvert persoon meer overzicht kan houden over het gesprek omdat je beter kan luisteren. Probeer rustig te blijven en erg op je ademhaling te letten. Mij helpt het altijd om chille kleding aan te trekken en zoveel mogelijk ervoor te zorgen dat het een normale setting is zodat het als een normaal gesprek voelt en niet per se een officieel gesprek.
Ik heb het gehaald.
3 likes
@Vloeistof Ah zo herkenbaar. Zo.’n rotgevoel als je het gevoel hebt dat je wordt afgerekend om wie je bent. <3.
@Maurice @Dubio Ik heb het voor de tweede keer geprobeerd met een man en het is voor de tweede keer mislukt. Durf nu eigenlijk ook niet weer bij mn vrienden aan te kloppen. 
Ja precies dat gevoel inderdaad. Alsof ik niet goed genoeg ben maarja ik probeer het los te laten. Ik heb het gehaald en ik ben er klaar mee. Maar ik vind het wel rot omdat ik juist het idee had dat ik heel erg gegroeid ben en nu weer even terug gegooid wordt door iemand die ik niet eens ken of dichtbij mij staat.
En wat vervelend dat jij je zo alleen voelt. Maar ik denk dat het wel zal helpen om het met vriendinnen erover te hebben. Ze begrijpen het misschien niet maar als het goede vriendinnen zijn zullen ze je wel steunen.
2 likes
Oh wat vervelend, liefdeverdriet of afwijzing is altijd erg kut. Maar het wordt echt elke dag beter, en je kunt best bij je vrienden aankloppen, daar zijn ze vrienden voor.
1 like
Gefeliciteerd dat je het gehaald hebt. Ik heb ook een lange tijd moeite gehad met mijn introvert zijn, tot ik een vriendin sprak die erg extravert is. Zij had ook haar onzekerheden doordat ze zoveel geeft in een gezelschap en altijd aan staat. Daardoor heb ik geleerd dat onzekerheid niets te maken heeft met introvert of extravert zijn, maar het is normaal om nerveus te zijn voor een toets/gesprek.
2 likes
In het verleden heb ik hier een aantal keer over gepost.
Ik heb goed nieuws wat dan weer misschien niet helemaal past in dit topic maar ik wil het kwijt.
ER KOMT EEN RECHTZAAK. na meer dan 1 jaar wachten hebben ze de zaak bekeken.
23 likes
Ik ben niet blij met mezelf. Vooral hoe ik denk over dingen en hoe zwart-wit ik denk. Ik lig dan heel de nacht te malen over wat voor kut persoon ik eigenlijk ben. Voor mijn gevoel mag ik niet klagen, ik heb een dak boven mn hoofd, kan boodschappen doen, er word voor me gezorgd etc. Maar toch kan ik niet blij zijn (?) en dan word ik weer boos op mezelf want het is een first world probleem, wtf zeik ik nou?
Ik zou gewoon graag iets gevoeliger willen doen, en dat probeer ik al met mijn psycholoog. Ik merk gewoon omdat ik er niet geweest ben door de operaties ik me slechter voel. Ik kan mezelf soms wel oprapen maar de andere keer niet, vooral in de nachten…
Dit bericht heeft echt geen samenhang, wilde het gewoon kwijt.
2 likes
Ik ga inmiddels echt een beetje aan Corona onder door. Elke keer die angst dat ik of m’n vriend m’n familie besmet, zodra er ook maar een snotneus is ben ik al in paniek. Beheerst echt m’n leven die angst dat er wat met m’n ouders gebeurt door mijn/onze schuld
3 likes