Ik ben al bijna 3 jaar bezig om zwanger te raken. En in al die jaren is het nog nooit gelukt. Het maakt mij zo moedeloos en verdrietig. Elke maand weer die teleurstelling en ben zo boos op iedereen bij wie het wel lukt. Ik heb ook al zoveel dingen geprobeerd. Ben soms zo boos op mijn lichaam. Die het blijkbaar niet snapt, hoe ik zwanger moet raken.
Wat verdrietig
Er is een topic voor; als zwanger worden/blijven niet vanzelf gaat. Misschien vind je het prettig om daar te posten?
Dat is een goede tip, dank je wel ![]()
Ik heb van het weekend hulp gezocht voor een situatie die nu al een tijdje speelt. Ik merk echt dat het mij mentaal begint op te breken. Ik vind het spannend maar het voelt ergens ook wel als een opluchting.
Ik struggle weer met eenzame gevoelens, wat soms ook voor wat jaloezie zorgt richting een paar vriendinnen ![]()
December is zoān confrontatie met mijn disfunctionerende familie en mislukte vriendschappen. Ik haat het.
Hug for you
Hi all ik heb nadat ik al jarenlang struggle met (in het kort:) āmezelfā de stap genomen om een afspraak in te plannen via de psycholoog / POH van mijn huisarts. Is er iemand die mij in dm wat zou willen vertellen en misschien wat vragen kan beantwoorden over hoe zoān afspraak in zijn werk gaat? Thanks
Ik weet niet of er een standaard manier is waarop zoiets gaat eigenlijk! Wat ik je zou aanraden is om voor jezelf op te schrijven waar je last van hebt/tegenaan loopt. Dat je daar niet ter plekke heel erg over hoeft te denken als saar naar gevraagd wordt.
En misschien ook wat je voor hulp nodig denkt te hebben/waar je behoefte aan zou hebben - al wist ik dat zelf eigenlijk nooit zo goed ![]()
Wel echt heel goed dat je die stap gezet hebt! Ik vond dat misschien wel het moeilijkste, dat je toch soortvan moet toegeven dat je het zelf niet kunt oplossen.
Ik heb vanmiddag de afspraak en ik ben best wel nerveus. Terwijl het met iemand is die ik dus al ken. Weet ook niet zo goed waarom maarja
@Sizzle ik heb jaren terug ook hulp gezocht via de huisarts. Eerst kreeg ik een vragenlijst via de mail. Over hoe je je voelt in bepaalde situaties maar ook of je drinkt en hoe veel bijvoorbeeld. Zodat ze een beetje een algemeen beeld krijgen over je welzijn (denk ik). In het eerste gesprek wordt wel gefocust op de hulpvraag.
Goed dat je hulp hebt gezocht!
Is niet zo gek toch, zulke dingen blijven altijd spannend denk ik. Gaat vast goedkomen, goed dat je de stap hebt gezet en succes vanmiddag!
Stuur maar een dm!
Hoe is het gegaan, als ik vragen mag?
Het was wel een fijn gesprek! Ik vond het prettig om met iemand te praten die iets verder van mij af staat en objectief kijkt. Maar aan de andere kant was het ook wel pittig en confronterend.
Lief dat je het vraagt trouwens!
Ah ja, dat confronterende kan soms echt in de weg zitten terwijl het naderhand een hoop zal opluchten. En goed te horen dat je gesprek goed gegaan is! ![]()
Ik ben de laatste tijd zo sad. Sad dekt op de een of andere manier beter de lading dan verdrietig, weet niet precies waarom.
Ik voel me soms zo alleen. Moet altijd alles alleen doen met mān dochter. Vader is wel in beeld hoor maar dat is anders. Verder ook elke avond alleen, alleen naar bed gaan en alleen opstaan.
Nu is de kerstviering van school in de kerk en ik ben alleen en die al die papaās en mamaās gezellig samen. En ik zit hier alleen. Komt even binnen ook en dan zit ik alweer bijna te huilen maar hou me in.
Dat je dit zegt is al heel lief en helpt een beetje. Dank je wel ![]()
Ik ben sinds 01/01 echt zo neerslachtig.
Heb totaal nergens zin in en voel me gewoon helemaal niet gelukkig of goed.
Mijn kinderen zijn echt lastig. Ik vraag me soms af of het normaal is. Of ik mss alles mis doe of geen ideeā¦
Mijn werk heb ik ook geen zin in, mijn relatie loopt niet lekker.
Alles is gewoon buh
Bij anderen lijkt alles zoveel makkelijker en vlotter te gaan. Bij ons loopt het allemaal zo stroef en krijgen we precies constant obstakels.
Ik ben er klaar mee.
Ik wil alles terug inleveren. Maar dat kan helemaal niet
Ik gebruik dit topic om even te klagen. Ik zit al een tijdje niet lekker in mān vel. Daarom maak ik telkens per dag lijstjes met wat ik sowieso moet doen en wat ik kan doen als ik nog energie over heb. Maar ik ben klaar met het constant dingen moeten en tegen mān zin in doen zonder dat er verandering is. Dan wandel ik zometeen weer een uur en dat voelt dan wel iets beter dan de hele dag op de bank zitten maar echt minimaal zeg maar. En ja fijn dat ik de rest wel bijhoudt (werk, huishouden, skincare, gezond eten) maar het helpt eigenlijk allemaal niet. Elke dag begint het riedeltje weer opnieuw, waar de meeste dagen āgaat welā dagen zijn en de rest echt rotdagen.
Ik voel helemaal met je mee. Ik heb een paar dagen geleden mijzelf in slaap gehuild. Ik denk dat de periode na oud en nieuw best confronterend is omdat december vaak heel gezellig lijkt en januari is weer een āānormaleāā maand en die overgang vind ik best moeilijk. Ik was in december lekker druk, veel etentjes en feestje en alleen nieuwe voornemens bedacht en dan is het januari en denk ik: dit is het leven dus? het lijkt zo aan mij voorbij te gaan en het liefst wil ik nu even weg van alles en iedereen en in een huisje in een bos zitten.