Mijn leven is het afgelopen jaar gewoon zo’n puinhoop, en ik weet niet hoe lang ik nog overeind ga blijven? Elke keer als ik een beetje denk dat ik een solide basis heb, of een klein stukje veiligheid, wordt het weer onder me vandaan getrokken. Ik heb vannacht nauwelijks geslapen en heb echt geen idee hoe ik de dag moet gaan doorkomen. Ik ben aan het overwegen om naar mijn huisarts te gaan (in België heb je een doktersbriefje nodig voor afwezigheid ivm ziekte) maar dat voelt ook weer zo verschrikkelijk zwak. Ik kom net weer een beetje bovenwater na een depressie en ik wil niet weer thuis komen zitten (ik werk ook pas drie maanden voor mijn huidige baan)
5 likes
Als je net uit een depressie komt en je merkt dat het niet goed gaat is het juist toch goed om naar de huisarts te gaan? Wat je zegt je wilt niet weer daar terecht komen, ik vind het juist sterk als je om hulp vraagt.
4 likes
Ik weet niet zo goed in welk topic dit thuis hoort, maar ik klap altijd dicht als ik ruzie heb met mijn partner. Hij is het zat na 11 jaar, wat ik goed begrijp. Ik ben het zelf ook meer dan zat en wil hier graag wat aan doen. Ik weet alleen niet zo goed hoe en wat. Is dit voor iemand herkenbaar of heeft iemand tips?
Nee dit is eigenlijk met iedereen die dichtbij me staat, partner, familie, vrienden. Ik kan niet anders dan de schuld bij me zelf leggen, aangezien ik de gemeenschappelijke factor ben.
3 likes
Ik bedoel er inderdaad mee dat ik niks meer zeg. Ik vind het lastig om te zeggen waar het vandaan komt en daarom ook lastig om er iets aan te doen. Ik kan wel hele confrontatie mijdend zijn, denk dat het deels wel in mijn karakter zit. Toch lukt het me niet om het helemaal te accepteren, ik heb het namelijk bijna alleen in relaties en niet op werk bijvoorbeeld. Daarnaast heb ik ook een kinderwens en wil ik dit gedrag van mezelf niet doorgeven. Het dichtklappen kan soms lang duren, dagen maar het heeft ook weleens een week geduurd.
Ik sta ook open om extern hulp te vragen, ik weet alleen niet zo goed wie of wat ik daarbij nodig heb. Als ik Google kom ik wel een aantal coaches tegen, maar daar sta ik nogal huiverig tegenover.
Voor nu heb ik een boek gekocht over ruzie en hoe om te gaan met boosheid. Als ik goed is gaat het ook deels over het dichtklappen. Ik hoop dat ik daarmee aan de slag kan, maar had gehoopt om ervaringen van anderen te horen.
1 like
Ik zat eerst te denken om dit in het Tinderervaringentopic te posten, maar het gaat denk ik meer over mijzelf dan over die dates. Ik ben daten zo zat en maak me tegelijkertijd zo’n zorgen dat ik alleen over zal blijven en dat idee maakt me zo verdrietig… Ik heb de laatste tijd best wel serieus gedatet en elke keer is het weer zo’n teleurstelling als blijkt dat we toch niet goed bij elkaar passen/de ander hartstikke vermijdend is (echt hot en cold in contact, eerst heel enthousiast, dan dagen niks laten horen etc), en ondertussen ga ik dan heel hard werken om het toch iets te laten worden terwijl ik qua onderbuikgevoel dan stiekem eigenlijk wel aanvoel dat het niet goed zit.
Het maakt me soms ook zo onzeker als een date dan iets over je zegt (bijv. je bent zo nuchter, of je bent zo analytisch en ‘hoofdelijk’). Door dat soort uitspraken ga ik dan zo erg twijfelen aan mezelf of ik wel oké ben zoals ik ben… (En dat terwijl ik de afgelopen jaren echt facking hard aan mezelf heb gewerkt en echt al zó ver gekomen ben qua persoonlijke ontwikkeling).
Ik ben in elk geval veel stabieler als ik niet aan het daten ben eigenlijk :")
Misschien is dat het wel… dat het zo vervelend is dat je jezelf steeds zo tegenkomt in daten en relaties proberen aan te gaan.
Ik hoop dat iemand iets van mijn verhaal kan maken… In elk geval fijn om even van me af te kunnen typen 
4 likes
Als het je echt heel hoog zit, zou ik denk ik aanraden om een verwijzing bij de huisarts te vragen voor een psycholoog (basis ggz), daar kan je dan met een stuk of 6 of 7 gesprekken misschien dit wat meer uitvogelen 
Denk dat dit best fijn kan zijn!
Als het dichtklappen echt iets ‘automatisch’ is, dan heeft het wsl te maken met iets uit het verleden of met dat je voorspelt dat er iets gaat gebeuren (onbewust, en dat je daar mss bang voor bent of dat het emoties oproept)… Oftewel mss fijn om met een professional uit te zoeken (en dus ook vergoed, want denk dat coaches misschien niet vergoed worden?)
2 likes
Ik herken het wel denk ik! Ik ben eigenlijk een stuk stabieler als ik me niet zo met daten bezighoud. Dan word ik weer zo onzeker en ga ik elke afwijzing op mezelf betrekken enzo…
Ik heb qua therapie en van alles mezelf best redelijk op orde nu, maar in date situaties loop ik weer tegen alles aan he 
En dat ik dan soms te graag gewoon iemand wil hebben en het dan steeds zo’n teleurstelling is als iemand toch tegenvalt, dat het ‘m toch weer niet is enzo… en waarom lukt het zoveel mensen om me heen steeds dan wel om iemand te vinden??
5 likes
Ja, zo mega herkenbaar! Vreselijk dat daten je steeds zulke spiegels voorhoudt ofzo, en idd alles op jezelf betrekken…
Ik had zaterdag eigenlijk een soort rebounddate voor het stuklopen van daten met iemand anders, met iemand van Bumble (uiteraard op seks uitgedraaid), en door die gast ook afgewezen omdat hij geen romantische klik voelde. En daar heb ik me dus het hele weekend kut door gevoeld… Terwijl hallo, opzich best logisch als je alleen voor seks afspreekt 
dat iemand geen verdere interesse heeft
En idd die frustratie over dat iedereen om je heen zo makkelijk een relatie lijkt te krijgen… Dat zorgt alleen maar meer voor piekeren/analyseren etc…
4 likes
Gatver ik hoop zo dat dit weer zo n nacht is dat alles erger lijkt dan het eigenlijk is, en dat alles morgen dus weer meevalt.
Blegh wat voel ik me ruk.
2 likes
Hoe gaat het nu met je?
2 likes
Late reactie, maar ik heb hier ook last van en ben net begonnen bij een psycholoog. Het zit m bij mij meer in emotieregulatie en ruimte innemen. Ik zou bij de huisarts aankloppen als ik jou was voor een verwijzing naar de ggz. Mijn psycholoog heeft iig wel het idee dat ze iets ermee/met mij kan, dus ik zou het gewoon proberen.
2 likes
Altijd fijn om een bevestiging te krijgen dat ik niet de enige ben die hier tegenaan loopt.
Ik merk dat ik het een beetje spannend vindt om naar de psycholoog te gaan, ik ga het zeker wel doen. Ik ga nu in mijn agenda zetten dat ik dinsdag moet bellen.
5 likes
Is ook super spannend! Vooral die eerste stap is eng, maar je kunt het!
3 likes
Heel lief, dank je wel. Ik hoop dat jij er ook uit kunt halen wat je wil 
3 likes
Ik heb een probleem waar ik al zo’n 10 jaar last van heb. Vanmorgen ben ik eindelijk bij de huisarts geweest en heb ik een doorverwijzing gekregen. De wachttijd is alleen 31 weken, dat is gewoon nog 7/8 maanden wachten. Ik vind dat nu even zo moeilijk, heb ik eindelijk de stap gemaakt om hulp te zoeken en dan duurt het nog zo lang. Ik heb ook al gebeld voor wachttijdbemiddeling maar dat is helaas niet mogelijk.
Hier bijna hetzelfde. Heb al 12 jaar in mijn hoofd dat ik iets moet met een bepaald probleem. Al mijn moed bij elkaar geraapt om naar de dokter te gaan. Nu heb ik een doorverwijzing voor een diagnosetraject gekregen, maar er is nergens plek. Ze willen me niet eens op de wachtlijst hebben. Dus nu moet ik zelf elke paar weken alle instellingen in de buurt bellen om te vragen of ze misschien al een gaatje hebben. 
2 likes
Wow wat bizar dat ze je niet op een wachtlijst zetten, telkens er zelf achteraan is ook doodvermoeiend. En met deze wachtlijsten komt er ook niet zomaar een plekje vrij natuurlijk. Heel kut zeg.
2 likes
Kan je zorgverzekeraar misschien niet iets voor je betekenen qua wachtlijstbemiddeling?
1 like
Hmm heb ik nog niet over nagedacht. Wil ook niet voordringen eigenlijk, want mijn situatie is niet super urgent en ik vind de situatie al zo schrijnend voor iedereen.
Maar wel een goed idee om even contact te zoeken met de zorgverzekeraar, ga ik na het weekend doen. Bedankt voor de tip!
5 likes