Het niet zo lekker in je vel-topic

Heb jij wel een fijne werkplek? Wel lastig dat het zo komt en gaat, lijkt me dat dat dan best hard kan aankomen als alles juist even lekker gaat. Heb je een hele studie goed kunnen afronden?

Mijn vriend is momenteel even vet gestresst om zijn werk dus is even niet zoveel steun :stuck_out_tongue_winking_eye: Kan gebeuren. Mensen kunnen zich het ook gewoon niet voorstellen omdat ik al zo weinig werk en dit dan al te veel is. En ik heb zo veel slechte dagen, ik heb het toch vaak liever over leuke dingen als ik iemand spreek. Hopelijk wordt er gewoon snel iemand gevonden voor de andere vacature, dan kan ik weer ademhalen.

Ik voel me redelijk gefaald, nu al. Ik ben dus met de studie Social Work begonnen maar alles valt mij gewoon nu al tegen, de manier van lesgeven, het enorm laat doorgeven van eventueel stukken te lezen. Ik heb gewoon een huishouden en woon niet bij mijn ouders, ik heb gewoon genoeg te doen
 en ik ben hierdoor allemaal zo enorm gestrest, ik weet ook niet of dit nog iets voor mij gaat worden met de verantwoordelijkheden die ik heb. Huis, verbouwing al bijna 2 jaar, ziek, sowieso stressgevoelig en zeer moeilijk lerend. Ik baal gewoon van mezelf, want waarom kan ik niet gewoon goed leren? En waarom voel ik mezelf nog steeds ziek?

Het is zelfs zo erg, dat ik nu dus naar MBO BBL opleidingen in deze sector ben gaan kijken omdat ik mezelf dit gewoon niet veel langer zie doen, ik wil gewoon werken en zeker geen 4 jaar meer in de schoolbanken zitten tussen de 16 jarige
 Ik baal erg alleen allemaal zo van. :pensive:

Wat rot dat je je zo voelt :frowning: Van mezelf weet ik wel dat ik in het begin van een studie vaak overweldigd was en lang moest wennen. Misschien heb jij dat ook? Is social work echt de opleiding van je dromen? In dat geval zou ik een afspraak met je studie adviseur/begeleider/hoe dat heet bij jouw studie inplannen om je situatie te bespreken. Ik had bijvoorbeeld afgelopen jaar een moeder in de klas en doe heeft de opleiding uiteindelijk in deeltijd gedaan omdat fulltime studeren bij haar niet te combineren was met het moederschap. Misschien is zoiets voor jou ook een oplossing. Daarnaast kan de studiebegeleider je vast helpen met een mailtje oid opstellen voor je leraren waarin je jouw situatie uitlegt en aangeeft wat jij nodig hebt en of ze hier rekening mee kunnen houden. Ik heb dit in mn studie twee keer gehad (vader was erg ziek en daarna overleden en ik heb twee jaar op hoog niveau gesport) en mijn leraren waren altijd erg begripvol en bespraken bijvoorbeeld een keer per week met me wat we de komende twee/drie weken moesten doen, zodat ik meer vooruit kon plannen, of ze waren iets coulanter met mijn aanwezigheid bijvoorbeeld. Misschien kan je dat ook proberen.

Over bbl opleidingen: ik heb twee vriendinnen die dit gedaan hebben. Ondanks dat ze van de havo kwamen en dus een hbo konden gaan doen hebben ze voor de bbl opleiding gekozen omdat ze leren uit boeken niet leuk vinden en het ook niet zo goed kunnen waardoor dat ze veel stress gaf. Ze zijn nu allebei super blij, hebben leuke banen en alles. Als die manier van leren bij je past kan je het zeker proberen!

Hopelijk voel je je iig snel wat beter en minder gestresst :two_hearts: Het is oke als dingen niet lukken, maar natuurlijk wel heel frustrerend voor jou.

1 like

Liever dat rot! Ik weet zeker dat je het kan en dat je een hele goede social worker gaat worden. Probeer even door te zetten, wacht de stages af. Is deeltijd een optie?

1 like

@Sparkles

Ik hoop zo enorm dat het het stukje overweldigend is, ik ben echt heel erg moe nu bijvoorbeeld en ik kan wel huilen omdat ik zo direct dus weer naar school moet. Ik heb er zo geen zin in
 heel mijn hoofd zit gewoon vol. Zit inderdaad aan deeltijd te denken, maar moet dan 16 uur een betaalde baan vinden en dat is denk ik lastig zonder diploma’s in de richting social work. Ik weet het gewoon nog niet, en ik denk dat ik gewoon rustig af moet wachten
 en dat ik misschien even binnenkort met mijn SLC’er moet gaan praten.

@anon98052296
Ik probeer het ook even af te wachten, ik heb natuurlijk tot februari
 Ik hóóp gewoon dat het kwartje gaat vallen en dat ik er mijn plezier in ga vinden, maar voor nu heb ik dat niet. Ik heb nu gewoon zelfs door alle stress een grote koortslip, de 2e in 3 weken tijd. Voel me ook kapot en wil het liefste thuisblijven vandaag maar heb een groepsproject en ik zou het zo lullig vinden om niet te gaan dus ik ga gewoon, al is het om hun niet te laten staan.

@ladygodiva
Ik vind je bericht enorm lief, dankjewel daarvoor. Ik denk ook dat ieder zijn kwaliteiten heeft. Ik kijk het even aan denk ik en zoek liever voor de zekerheid alvast verder naar wat dan? Dan misschien hetzelfde, maar op een MBO niveau.

Dank jullie voor jullie lieve berichten, doet me goed. Kon ik jullie maar even in het echt knuffelen! <3

2 likes

Ik heb hier nog nooit gepost (al is “niet lekker in je vel” wel een understatement voor hoe ik me voel) maar het past naar mijn gevoel ook weer niet in het psychisch praat topic of het wjekw.

Ik heb namelijk, na maanden op en af, misschien wel jaren, eindelijk een afspraak gemaakt bij een (studenten) psycholoog (want laagdrempeling en moet ergens beginnen toch). En ergens voelt het als falen want ik wil gewoon zo graag normaal zijn, maar aan de andere kant kan ik ook echt niet meer aan blijven modderen. Voelt gewoon heel raar. En ik moest het even ergens kwijt, want ik wil het nog niet delen met mijn moeder of vriend.

Niet quoten, alsjeblieft, ik wil het nog weg kunnen halen misschien :slight_smile:

1 like

Ik denk dat je niet te streng voor jezelf moet zijn daarin! Ook al herken ik het wel want ik postte hierboven nog dat het voor mij ook als falen voelt omdat ik voor de derde keer eigenlijk hulp wil zoeken. Maar toen ik de tweede keer bij mijn huisarts kwam zei ik ook tegen hem dat ik me niet superslecht voel maar ook niet op mijn best ben en dat ik dat zonde vind. Ik ben jong en wil kunnen genieten van mijn leven. En helaas ben ik nogal onzeker en niet echt een prater waardoor ik dingen opkrop. En het heeft mij wel geholpen om met iemand van buitenaf erover te praten.

@monkeyslut ben blij dat het wat beter met je gaat! En nee nog niet. Ik twijfel heel erg. Het gaat met ups en downs. Soms heb ik een prima dag en dan weer echt een kutdag. Ik probeer wel meer met mijn vriend te praten ook al blijf ik dat lastig vinden maar als ik het eenmaal doe lucht het wel op.

Dit herken ik super erg, ik hoop dat het mij ook gaat helpen. Helaas is mn afspraak pas over een maand maar goed. Beter dan niks.

Ik ben gister naar de praktijkondersteuner geweest. Het was een heel fijn gesprek, voelde me heel erg begrepen en in die 50 minuten kwamen al snel dingen naar voren waar ik last van heb. Ook heb ik een doorverwijzing gekregen voor de psycholoog, dat is ook heel fijn en niet meteen wat ik had verwacht.

Ik had gister vrij genomen van werk, omdat ik had verwacht dat het een heftig gesprek zou zijn (als in dat ik enorm zou moeten huilen), maar dat viel mee. Heb de rest van de dag met mijn moeder doorgebracht en het was een fijne dag.

Maar nu voel ik me in een keer zo verdrietig. Alsof nu alles pas land.

2 likes

Fijn dat je een goed gesprek hebt gehad! En ook dat je een doorverwijzing hebt gekregen. Hopelijk kan je snel terecht! En ik denk dat die emoties er wel bij horen en dat je dat ook een beetje toe moet laten. Het is ook niet niks.


Is het herkenbaar voor iemand dat je niet kan ontspannen? Ik zit niet lekker in mijn vel en als ik werk kan ik mijn gedachten goed van me afzetten. Maar kijk ook erg uit naar mijn vrije dagen. Alleen als ik dan vrij ben heb ik nergens de rust voor. Het lukt me niet om een boek te lezen, om een serie te kijken. Ik heb nergens zin in. Voel me erg rot en eenzaam dan en had liever eigenlijk gewerkt omdat ik dan dingen moet doen en even niet kan piekeren. Vind het zo vervelend. Het liefst zou ik ook alleen maar slapen

4 likes

Dat hoop ik ook! En daar heb je ook gelijk in, misschien moet ik me daar ook niet teveel tegen gaan verzetten. Maar in mijn beleving mag dat niet ofzo, want ik moet aan mijn eigen, hoge verwachtingen voldoen en dit kan dan niet in mijn hoofd. Beetje raar uitgelegd.

En wat je zegt over het ontspannen herken ik heel goed. Op de dagen dat ik vrij ben, neem ik me voor om te relaxen of te lezen, maar ik doe dat dan ook niet.

2 likes

Ik kom een beetje binnenvallen hier, maar kun je niet proberen te ontspannen door inspannen? Door een stukje te gaan skaten/fietsen/lopen/zwemmen? Juist als je zo aan het malen en piekeren bent leidt dit beter af dan het lezen van een boek. Waarschijnlijk dat je dan ook lekkerder slaapt

Ja ik sport ook wel! Ga op mijn vrije dagen 's ochtends naar de sportschool als goede start van de dag maar ja dat is ook maar een paar uur van je dag. Verder weet ik niet zo goed wat ik kan/moet doen. Vind het echt vervelend want wil gewoon kunnen ontspannen

1 like

Ik werd nog ‘gewoon’ ziek en mijn moeder belandde in het ziekenhuis. Dus kan beter beter maar het gaat. :stuck_out_tongue_winking_eye: Hopelijk valt het allemaal mee. Vanaf morgenmiddag hopelijk rust in de tent en goed bijkomen.

Pff ik heb het weer even heel zwaar. Eigenlijk is er niets (behalve mijn familie) waar ik op dit moment in mijn leven nog tevreden over ben. En ik weet ook wel dat ik zĂ©lf iets moet doen aan mijn vreselijk werk en mijn onbestaand liefdesleven, maar ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. En als mensen dan zeggen dat ik in de mooiste jaren van m’n leven zit kan ik wel janken. :unamused:

1 like

Dat laatste is sowieso niet waar. Dat zegt meer over hoe mensen die fase in hun leven hebben ervaren en dat zij die blijkbaar leuker vinden dan de fase waar ze nu inzitten. Dat is prima, maar dat wil niet zeggen dat jij later niet gelukkiger kunt zijn dan je nu bent! Het hoeft echt niet nu allemaal opeens beter te worden en vanzelf te gaan, neem gewoon de tijd. Ik weet niet precies waar je mee zit maar pak het stap voor stap aan en verwacht niet teveel in Ă©Ă©n keer. zo denken helpt mij vaak dus ik hoop jou ook.

4 likes

Helemaal mee eens @Niffler !

Ik zit best oké in mijn vel, maar ik zit totaal niet lekker in mijn hoofd als iemand snapt wat ik bedoel. Mag dat ook hier?
Ik heb ADD en normaal gesproken schuif ik daar liever niks op af, maar pffffffff ik kan helemaal niks meer. Enige waar mijn hoofd nog goed voor is niks doen, no-brainer boeken luisteren of slechte series kijken en forummen of doelloos op mijn telefoon kijken. Ik ben gewoon nergens toe in staat buiten naar school gaan en ik kom er flink mee in de problemen. Waar ik normaal gesproken best vaak concentratie- en disciplineproblemen heb, ontbreken die twee nu totaal. Edit: Ook niet heel handig is dat ik dus de hele tijd ‘zin’ heb om domme en foute dingen te gaan doen zoals drinken of zo.

Maar ik voel me verder best wel vrolijk en heb het naar mijn zin en zo. Alleen ik verkloot nu mijn hele toekomst zeg maar. Blegh ik krijg niet eens fatsoenlijk iets getypt hier.

2 likes

Thanks @Riley voor je lieve bericht. Ja, ik hou het een beetje vaag maar het is vooral de mismatch tussen mijn werk en mijn persoonlijkheid/capaciteiten die me begint op te breken. Ik ben gisteren nog naar de huisarts geweest omdat ik het niet meer trok (krijg ook lichamelijke stressklachten) en die zei ongeveer hetzelfde als wat jij gezegd hebt. Het lijkt soms voor mij alsof alles altijd zo kut zal blijven zoals het nu is, maar ik heb inderdaad nog alle tijd en mogelijkheden om stap voor stap alles ietsje beter te maken. Ik voel me soms een beetje een schildpad tegenover alle hazen in mijn buurt haha, maar goed dan ben ik maar trager.


@Pantalones Pff lijkt me ook best lastig! Is er onlangs iets veranderd waardoor het opeens erger is geworden? Kun je wel nog goed ontspannen?

Had dit net in het sollicitatie topic gezet maar ik denk dat het hier ook wel past. Kleine toevoeging vooraf; gaat over het feit dat ik niet op m’n plek zit ik m’n huidige functie.

Heel goed gesprek gehad op werk over hoe ik er ik sta. Manager reageerde heel menselijk en lief. Was toch heel fijn. Nu zaak dat ik bedenk wat ik wil en uit haar voorstel een keuze maken. Nou gezien hoe ik als persoon ben is dat heel lastig voor me, doe m’n naam eer aan. Werk ik m’n contract uit, of ga ik voor een vastststellingsovereenkomst bijvoorbeeld. Vind het zo moeilijk want ik wil geen opgever en faalhaas zijn. Zo voel ik me als ik optie 2 kies. Maar zit ook echt niet goed in m’n vel op werk icm privĂ© en merk echt dat ik op m’n tandvlees ga lopen. Burn-out vind ik ergens een groot, heftig woord. Maar goed ik ben altijd heel streng voor mezelf en echt van aanpakken en; ‘mij overkomt dat niet etc’. Terwijl ik wel echt veel te verduren heb gehad dus misschien is dat het wel? Ik weet het niet, hoe weet je zoiets? En dan toch de angst dat ik geen nieuwe, geschikte baan meer vind en for ever thuis kom te zitten. En stel dat ik optie twee kies dan kan ik een uitkering krijgen, maar zo zag ik mezelf nooit. Krijg bij mezelf meteen zo’n uitkeringstrekker beeld in m’n hoofd en dat bĂ©n ik niet en wil ik ook nooit zijn. Wil juist graag werken. Maar wel waar ik op m’n plek zit. Nu dit allemaal besproken is, denk ik ook weer: stel je niet aan zo slecht heb je het niet etc. iedereen kan dit. Man zoveel gedachtes. Hele lap tekst ook. Net na het eten helemaal doodmoe in slaap gevallen op de bank van alle gedachtes en nu huilend in bed omdat ik mezelf zo stom vind en er doorheen zit. Lekker warrig verhaal, maar misschien herkenbaar voor mensen die zich ook eens zo hebben gevoeld ofzo?

Helemaal met Flo eens. Kleine stapjes zetten en je komt er vanzelf. Misschien ben je voor sommige dingen ook nog niet helemaal klaar en moet dat komen. Ik had dat met het onbestaande liefdesleven, maar wou niet op dates gaan. Nu heb ik voor mezelf het gevoel dat ik er klaar voor ben en heb een hele leuke date gehad afgelopen zaterdag. Zo leuk dat we elkaar zaterdag weer zien.

1 like