Ja ik denk inderdaad dat ik het vertel bij 6-maanden gesprek. Het is wel een beetje een afstandelijke (wel aardige) man en weet niet hoe hij gaat reageren op kwetsbare dingen, maarja we zien wel.
Ik ben vandaag vrij en ben wakker geworden met een rotgevoel 
Dit wordt een lange dag. Eerst maar even sporten
Blegh. Grootste uitdaging om je prima te voelen wanneer je in een sociaal isolement zit omdat je moet studeren voor je tentamen en tegelijkertijd iemand voorgoed verwijdert uit je leven. Ik word hier heel sad van en kan wel janken. Maar ik doe het niet en hoop dat alle leuke plannen voor de komende tijd ervoor doen zorgen dat ik me weer beter ga voelenâŠ
Zijn hier mensen die een depressie hebben of gehad hebben?
Ik loop al heel lang rond met bepaalde problemen, zeker een jaar zo niet langer, en vandaag dacht ik ineens: misschien is het wel een depressie. Ik vind het heel eng om dit hardop te zeggen want ik voel me tegelijkertijd ook een aansteller. Ik heb wel wat vervelende dingen gaande in mijn level; ouders, huisgenoot en eenzaamheid waar ik behoorlijk last van heb. Maar ik voel me een aansteller omdat het âtoch allemaal niet zo erg isâ. Maar ik kan niet ontsnappen aan eeuwige somberheid. Ik ben eenzaam, ik ben alle motivatie voor mijn studie verloren, ik ben aan het solliciteren maar word alleen maar afgewezen. Ik zit hele dagen thuis, kleed me soms niet eens aan. Ik zou het liefst alle dagen thuis zitten en tv kijken. Er gaan weken voorbij dat ik niemand echt zie of spreek. Mijn vrienden lijken nooit tijd te hebben, zoveel vrienden heb ik ook niet. Ik weet dat het wel goed kan zijn om eens met iemand te gaan praten. Ook om andere dingen die zich in mijn leven hebben afgespeeld, dingen waar ik nu minder last van heb maar die wel grote invloed hebben gehad. Maar ik vind dat zoân stap. Dat is bij uitstek nou iets dat ik liever uit de weg ga door lekker op de bank te blijven zitten. Ik heb net voor het eerst in mijn leven mijn telefoon uitgezet. Ik heb geen zin in mensen met onbelangrijke dingen en tegelijkertijd heb ik geen zin om elke keer weer te zien dat ik toch geen berichtjes heb.
Dankjewel! Ja als ik het zo allemaal onder elkaar zie denk ik ook wel dat het tijd is om er iets aan te doen. Maar het ook echt doen is next level.
1 like
Ik denk dat een depressie bij iedereen ook weer andere klachten kan geven, maar het moedeloze, geen energie, motivatie voor iets hebben herken ik wel heel erg. Ik heb 10 jaar geleden een depressie gehad, en was toen ook echt somber, vond mezelf niets waard, had veel last van stress en zelfs de simpelste dingen zoals een kopje thee zetten, kostten onnoemlijk veel energie. Uiteindelijk is er maar 1 ding geweest dat mijn depressie heeft doen overgaan en dat is: praten, praten, praten. Ik ben bij een psycholoog geweest en heb er met mijn vriend heel veel over gepraat. Ook over de dingen waar ik me voor schaamde en die ik kwetsend of juist moeilijk vond. Heb je iemand, misschien familie?, waar je mee kan praten? Anders denk ik sowieso hulp zoeken. Het kan zo fijn zijn! Mijn depressie is wel helemaal over gegaan gelukkig, dus geef niet op. 
1 like
Wat een lieve, uitgebreide reactie. Maar als ik dit zo lees denk ik meteen: oh maar dan is het idd zo erg nog niet. Want ik kan heus nog wel een kopje thee zetten. Ik âvergeetâ ook snel dingen. Ik ga snel door met mn leven maar ja dan hoeft er maar weer dit te gebeuren of ik lig er weer helemaal af. En dat duurt een dag ofzo en dan ga ik weer verder. Maar het gebeurt steeds vaker en langer. En het wordt sowieso niet beter. Ik kan me ook niet de laatste keer dat ik blij was herinneren ofzo⊠Maar ik vind dat zo dramatisch klinken, ik kan daar niet echt aan wennen.
Heb niet echt iemand om mee te praten dus zou dan echt via de huisarts bij iemand terecht moeten komen. Maar ik vind nieuwe mensen zo lastig en over mezelf praten ook. Dat zijn twee eigenschappen die niet van pas komen bij het zoeken van een psych of wat dan ook.
@Banananana wil alleen maar even zeggen dat ik me ontzettend herken in jouw verhaal. Knuffel voor jou!
Ik twijfel al dagenlang of ik hier wil posten maar toch kan ik het steeds niet opbrengen of zo. Weet ook niet wat ik eigenlijk wil zeggen behalve dat ik echt totaal niet fijn in mijn vel zit de laatste maanden. En dat dat me een heel beklemmend en misselijkmakend gevoel geeft. Misschien vind ik binnenkort de kracht om alles eens uit te schrijven.
1 like
Ik voel me soms zo ontzettende gefaald. Gewoon met alles. Ben ooit begonnen aan mijn rijbewijs niet afgemaakt want dacht dat ik het niet kon. Ben nog steeds niet afgestudeerd. Waar ik mij eerst op mijn plek voelde op werk voel ik het steeds minder. Ben 25 en woon nog thuis. Heb een relatie maar ben ik daar gelukkig in? Nee eigenlijk niet.
En ik wil het wel. Maar ik durf gewoon niet. Stel dat het echt niet lukt om mijn rijbewijs te halen? Stel dat ik niet rond kom als ik uit huis ga of niet voor mezelf kan zorgen. Stel dat ik nooit gelukkig word in een relatie? Misschien is het niet aan mij besteed.
Ik heb ook het gevoel dat ik totaal geen steun/motivatie krijg vooral vanuit mijn ouders. En dat doet zoveel pijn.
Ik vind dit echt oprecht rot voor je. Ik ben geneigd te denken dat dit gevoel voortkomt uit de gedachten van velen dat iemand pas succesvol is wanneer je ââalles op een rijtje hebtââ. Het is een soort trend geworden om alles zo snel mogelijk te halen; rijbewijzen, diplomaâs, een goede baan, een relatie, een huis. Waar deze denkwijze vandaan komt weet ik niet en daar heb ik me duidelijk dus ook niet in verdiept, en ik weet ook niet zo goed hoe dit je kan helpen, maar ik wil in ieder geval dit even zeggen: ik weet zeker dat het je lukt je rijbewijs te halen. Je kan voor jezelf zorgen, en de relatie komt vanzelf (goed). En mocht dit niet het geval zijn, ben je alsnog goed genoeg. Ik hoop dat je het laatste kan bespreken met je ouders, wellicht staan zij er helemaal niet bij stil en zouden ze het prettig vinden als je ze erop kan wijzen?
Nu kom ik met misschien een hele stomme vraag die nergens op slaat, maar wanneer ââweetââ je of je tegen een burn-out aanzit of kun je dat wel zien aankomen? Ik zie het de laatste tijd niet meer zitten qua werk en alles daarbuiten, voel een constante druk van iedereen tevreden houden, heb diepe dalen (heel emotioneel/chagrijnig/afreageren) en ben zo zo moe. Nu weet ik niet of het al te ver is, of wanneer ik een stapje terug moet doen en hoe ik dit aan moet pakken. Je (ik in ieder geval) denkt toch altijd maar: âânog even doorzetten, is binnenkort wel rustigerââ. Ik hoop niet dat ik mensen die echt een burn-out hebben hiermee voor het hoofd stoot, dat is niet mijn bedoeling en misschien maak ik het allemaal groter dan het is.
Hoi, ik wil even op je laatste vraag reageren.
Ik heb een burn-out gehand zoân 2 jaar geleden en ik heb helemaal niets aan zien komen. Juist de druk die er altijd was (bij mij was dat op mijn werk) gaf mij geen ruimte om er even van een afstand naar te kijken.
Het âeven doorzetten, het wordt binnenkort wel rustigerâ herken ik ook wel, behalve dat ik dat tegen mezelf zei maar stiekem diep van binnen geen uitzicht had op een rustiger leven als ik er zelf niets aan deed.
Uiteindelijk ben ik helemaal ingestort op mijn werk en naar de huisarts gegaan en die heeft het uiteindelijk geconstateerd.
Oja, en wanneer je âte verâ bent dat bepaal jij zelf. En als je nog in de mogelijkheid bent om zelf je situatie te veranderen zou ik dat meteen adviseren aan jou.
Ik weet niet precies wat je situatie is maar als je écht zicht hebt op dat het binnenkort minder druk/zwaar wordt dan zou ik daar idd aan vast houden maar zo niet⊠dan denk ik dat je het best naar de huisarts kan gaan. Mocht het wel zo zijn dan kan je er het beste zo snel mogelijk bij zijn.
Succes 
Lief dat je wilde reageren, ik hoop dat het nu goed met je gaat! Ik heb eerlijk gezegd geen uitzicht op minder drukte, wellicht over een half jaar, maar dat is dus niet echt korte termijn. Ik ga het er even over hebben met mân huisarts, dankjewel!
2 likes
Mijn instelling was ook al een hele tijd, nog even doorwerken, schouders eronder en knallen! Je bent er bijna en dan heb je weer tijd voor jezelf. Die eindstreep kwam alleen nooit in zicht en ik zit nu al een tijdje thuis met een burnout⊠Ik dacht dat het nog wel mee viel totdat ik bij de psycholoog terecht kwam. Het is echt veel heftiger dan ik dacht nu ik stil sta. Ik kan je echt aanraden om er met je huisarts over te praten voordat je daadwerkelijk je bed niet meer uit kan komen!! Sterkte
2 likes
Het klinkt inderdaad echt heel rot! Ik heb vroeger van mn 15de tot mijn 19de in een depressie gezeten en zit er helaas nu alweer een tijdje in, een enorme terugval. De beste tip die ik je kan geven is echt om te praten met bijvoorbeeld je huisarts. Ik heb het te lang in mn eentje geprobeerd waardoor het steeds lastiger werd om te praten en om uiteindelijk te behandelen. Ik zeg natuurlijk niet dĂĄt je een depressie hebt, maar praten met je huisarts is altijd goed!
En weet, je staat er niet alleen voor. Ik heb een paar vrienden en familie die altijd voor me klaar staan maar voel me alsnog ontzettend eenzaam. Maar de gedachte dat ik niet de enige ben houd me enigzins op de been.
Je mag me altijd een berichtje sturen als je wat wilt vragen of wat kwijt wilt.
2 likes
Mijn hemel, ik trek die slaapproblemen echt niet meer. Lig elke week minstens 2 nachten p/w tot 4 uur wakker. Voel zo veel druk. Ik stress om alles wat âmoetâ gebeuren. Dat ik aanwezig âmoetâ zijn op werk en studie. Keer op keer. Ik probeer op mijn ademhaling te letten of ik neem een pilletje, maar het helpt geen fluit. Ik heb vroeger weleens heel zware slaappillen gehad, maar daar viel ik ook niet mee in slaap 
Bedankt voor je berichtje, ga ik inderdaad doen! Jij veel sterkte gewenst en ik hoop dat het snel beter gaat! 
Ik heb ook last van slaapproblemen en heel kneuzerig maar wat bij mij echt helpt is lavendelolie op mn kussen. Ik vind dat zo lekker ruiken en ontspan er helemaal van. En ik heb een een app met âslaapgeluidenâ, kun je naar regen en onweer luisteren. Zijn hele kleine dingen en waarschijnlijk heb je het allang geprobeerd maar door die olie en die geluiden weet ik mijn gedachten echt van me af te zetten.
Hier ook iemand die last heeft van slaapproblemen. Als ik wakker word, dan is het net alsof mijn gedachten ook in een keer aan zijn en kan ze niet uitzetten. Bloedirritant. Ook gebruik ik melatonine, maar dat helpt niet. Heb constante onrust bij me en stress en paniek. Misschien moet ik ook maar eens gaan kijken naar zoân app. Probeer ook al te lezen voor ik ga slapen en geen telefoon/tv in de buurt te hebben, maar dat wil ook nog niet lukken.
Holland & Barrett!
1 like
Ik heb mijn fitbit ook eens bekeken en je hebt wel gelijk: bij elkaar slaap ik wel meer dan dat ik denk. Nu gaat het afgelopen week wel een stuk beter, dus dat is wel fijn. Ik slaap nu ook met een slaapmasker en dat helpt ook enorm. Het is iets kleins, maar het werkt wel.