Ik ben op het moment echt een beetje radeloos.
Ik ben altijd wel onzeker geweest, maar ik ben het zo zat. Ik was altijd heel erg zwaar en daardoor altijd het gevoel gehad dat ik er niet toe deed (mensen geven je dat gevoel ook echt) en mezelf jarenlang verstopt door nooit de deur uit te gaan behalve voor school/werk.
Ik ben toen eerst 40 kg afgevallen, maar bleef heel erg onzeker waardoor ik dacht dat als ik nóg meer af zou vallen al mijn problemen opgelost waren. Nou surprise, ik ben nog 30 kg afgevallen en m’n onzekerheid wordt niet minder. Ik ben van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat alleen maar bezig met hoe ik eruit zie, hoe opgeblazen m’n buik is, hoe dik m’n benen lijken als ik zit, of ik een onderkin heb en noem maar op. Ik vergelijk mezelf ook continu met anderen en vind mezelf altijd in het niet vallen.
Ook m’n relatie begint eronder te lijden, omdat ik denk dat m’n vriend op me uitgekeken is, me niet meer aantrekkelijk vindt, andere vrouwen veel leuker en mooier vindt etc. M’n vriend is er ook echt klaar mee momenteel (wat ik snap) en ook bij m’n ouders kan ik niet terecht, want die kunnen gewoon niet begrijpen waarom ik zo onzeker ben.
Ik weet gewoon echt even niet meer wat ik moet doen. Dit lost niet vanzelf op, aangezien dit al zeker 15 jaar speelt. M’n hoofd maakt echt overuren de hele dag met al die domme gedachtes en ik kan gewoon nergens van genieten.