Het niet zo lekker in je vel-topic

Ik ben op het moment echt een beetje radeloos.

Ik ben altijd wel onzeker geweest, maar ik ben het zo zat. Ik was altijd heel erg zwaar en daardoor altijd het gevoel gehad dat ik er niet toe deed (mensen geven je dat gevoel ook echt) en mezelf jarenlang verstopt door nooit de deur uit te gaan behalve voor school/werk.
Ik ben toen eerst 40 kg afgevallen, maar bleef heel erg onzeker waardoor ik dacht dat als ik nóg meer af zou vallen al mijn problemen opgelost waren. Nou surprise, ik ben nog 30 kg afgevallen en m’n onzekerheid wordt niet minder. Ik ben van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat alleen maar bezig met hoe ik eruit zie, hoe opgeblazen m’n buik is, hoe dik m’n benen lijken als ik zit, of ik een onderkin heb en noem maar op. Ik vergelijk mezelf ook continu met anderen en vind mezelf altijd in het niet vallen.

Ook m’n relatie begint eronder te lijden, omdat ik denk dat m’n vriend op me uitgekeken is, me niet meer aantrekkelijk vindt, andere vrouwen veel leuker en mooier vindt etc. M’n vriend is er ook echt klaar mee momenteel (wat ik snap) en ook bij m’n ouders kan ik niet terecht, want die kunnen gewoon niet begrijpen waarom ik zo onzeker ben.

Ik weet gewoon echt even niet meer wat ik moet doen. Dit lost niet vanzelf op, aangezien dit al zeker 15 jaar speelt. M’n hoofd maakt echt overuren de hele dag met al die domme gedachtes en ik kan gewoon nergens van genieten.

4 likes

Wat vervelend dat je je zo voelt. Heb je wel eens met de huisarts hierover gesproken? Ik herken je gedachten erg en ik denk persoonlijk dat het moeilijk is dat op eigen houtje aan te pakken. Misschien helpt het om eens met een praktijkondersteuner of psycholoog te praten?

Zelf heb ik veel gehad aan schematherapie. Het boek “patronen doorbreken” is daaraan gelinkt. Misschien interessant om te lezen in de tussentijd, daar staan ook wel wat oefeningen in geloof ik die je misschien op weg kunnen helpen.

3 likes

Ik snap je verdriet erover. Je wordt zo geleefd in zulke omstandigheden, pas later realiseer je je vaak hoe onmenselijk/ongezond je de tijd bent doorgekomen. Dus dat is niet gek en moet je je zelf iig niet kwalijk nemen, dat het zo gegaan is.

Fijn dat je een beetje begint op te krabbelen en dit inzicht is ook al een goede helpende eerste stap!

6 likes

Je mag klagen wat je wilt want je ouders verliezen is gewoon heel zwaar en heel kut. Nog afgezien van de stress die je nu hebt door je opleiding. Er is geen geld ter wereld wat zoiets goed of gemakkelijker kan maken, en al zeker het verlies van je ouders niet. Misschien os het verder een hele goede vriendin, maar dat is gewoon een kutopmerking.

Sterkte!

3 likes

Kun je dat niet gewoon wel even doen? Al is het maar voor een paar dagen. En natuurlijk lost dat niet alles op, maar het kan wel even heel fijn zijn. In ieder geval een hele dikke knuffel.:kissing_heart:. Ik zou me precies zo voelen in jouw situatie. Vind het echt naar voor je.

1 like

Ik heb een tijd terug ook best diep gezeten en ik zei ook vaak van: wil het liefst alleen zijn en alles even achterlaten. Op een gegeven moment was ik alles zo zat en ik heb toen een paar dagen een goedkoop verblijf geboekt. Dat heeft me zo goed gedaan omdat niet iedereen meer aan mij trok en ik niet het idee had dat mensen dingen van mij verwachten (huishouden, moeder zijn, werken enz)

Als het mogelijk is zou ik het even doen. Het is misschien eng, je bent alleen maar je krijgt ervoor terug dat je even niet iemand hoeft te zijn en niet hoeft te presteren. En je hebt tijd om na te denken over alles.

En je mag best ook eens tegen je vriendin zeggen dat je alles zou inleveren voor je moeder (als je hier nu energie voor hebt, anders nu laten gaan) Of dat zij daar niet over kan oordelen. Ja ze kan niet weten hoe het voelt maar ze mag er misschien wel even over nadenken?

7 likes

Volgensmij heb ik hier al een keer een vergelijkbaar bericht geplaatst, maar ik zit een beetje ‘vast’ en ik ben alleen maar aan het ‘wachten op verbetering’.

Ik heb recent een tijd bij een psycholoog gelopen en kwam er toen achter dat m’n eetbuien, negatieve gedachten en futloosheid waarschijnlijk komen door de chaos in m’n hoofd, het gebrek aan ritme en structuur (freelancer) en doordat ik op elk vlak in m’n leven niet tevreden ben (ik woon nog bij m’n ouders, ik kan niet rondkomen van m’n werk, ik zou graag weer een relatie willen etc.). Toen ben ik gaan proberen om het te veranderen maar uiteindelijk ben ik overenthousiast naar Berlijn vertrokken, toch teruggekomen omdat het tegenviel en nu ben ik weer precies op hetzelfde punt al een tijdje.

En nu probeer ik dus om het te verbeteren want anders blijf ik maar in die negatieve cirkel zitten (zonder volledige werkweek geen normaal salaris, zonder normaal salaris is uit huis gaan überhaupt onmogelijk, zolang ik thuis woon kan ik ook lastig serieuzer daten etc). Maar het is zo frustrerend want ik heb er zelf zo weinig invloed op en ben met dat solliciteren mega afhankelijk van de bedrijven waar ik dan solliciteer natuurlijk.

En m’n vorige sollicitatie ‘ronde’ is dus niks geworden. Paar keer afgewezen en ook zelf 2x teruggetrokken ergens wat niet goed voelde. Maar nu ben ik dus opnieuw bezig en het duurt zo verschrikkelijk lang allemaal. Bedrijven die volgens Indeed binnen een paar dagen reageren behalve bij mij blijkbaar, vacatures die nog tot halverwege mei openstaan etc.

Ik wil gewoon een klein beetje duidelijkheid. Dat ik een leuke baan vind en dan weet van oké over 4 weken kan ik daar beginnen. En als ik dan eenmaal aan het werk ben kan ik ook wat actiever gaan proberen om uit huis te gaan.

Lekker vaag verhaal maar ik moest het even kwijt na weer een dag ‘wachten op verbetering’. Oftewel een uurtje gewerkt, nog een sollicitatie verstuurd en daarna de hele dag in bed gelegen :sob::-1:t3:.

6 likes

Ik heb een -ik vind mezelf niet leuk-dip. En het is eigenlijk een non probleem misschien maar heb er wel degelijk last van. Ik mag van m’n fysio mijn buik niet meer inhouden. Dat heb ik jaren gedaan, mede omdat ik dan slanker lijk. Maar nu heb ik dus een buik die uitsteekt. En ik ben daar mega onzeker over. En dat is eigenlijk raar, omdat ik vrouwen die vol zijn over het algemeen mooier vind dan hele slanke dames. Maar toch ben ik er kei onzeker over. En dat vind ik dan weer niet leuk van mezelf. Ik wil graag uit die negatieve cirkel maar weet ff niet zo goed hoe. Ik volg een paar body positivity meiden op insta en dan denk ik wel ff -ohja zij zijn ook mooi zoals ze zijn-
Maar kan het niet op mezelf betrekken.

2 likes

Ik ben echt ontzettend chagrijnig en gefrustreerd en ik weet even niet hoe ik eruit moet komen. Vandaag is mijn vrije dag. Morgen en overmorgen moet ik weer werken en helaas is werk momenteel een van de oorzaken van mijn frustratie. Ik vind het echt even allemaal niet leuk. Ik ging al een tijdje niet helemaal lekker, maar het was niks ernstigs. Nu zijn er wat dingen bij gekomen en nu voel ik me gewoon kut en super ontevreden. Slaat dan in een keer helemaal door lijkt wel.

1 like

Ik lees dit bericht nu pas maar ik hoop dat jeje werkdag vandaag een beetje goed bent doorgekomen en dat je jezelf alweer iets beter voelt :hugs:

2 likes

Lief dankjewel! Ik had vanochtend extra stress vanwege een prive iets. Ik heb op werk wel even wat meer ruimte genomen ipv alles te willen doen dat op mijn planning stond. Vanavond gesport en dat helpt ook wel. Morgen nog doorkomen en dan weekend.

3 likes

You got this! :muscle:t4:

1 like

Krijgje ook begeleiding van je werk bij het opbouwen? Van iemand binnen je team of een bedrijfsarts/verzuimcoach? Want nog los van je hulp van die coach en wat er daarbij loskomt, zou iemand die nog aan het opbouwen is om terug te komen op werk (in haar eigen werkzaamheden) toch helemaal nog niet gevraagd moeten worden er nieuwe taken bij op te pakken?

Nee inderdaad niet. Want hoe vervelend het ook is dat het erg druk is voor je collega’s, als ze willen dat jij weer gezond terug kan keren op de werkvloer (en dan vervolgens als dit goed gaat wellicht extra taken op kan pakken) is het nu niet helpend om je in deze fase met extra werk op te zadelen. Je opbouwen zal hieroor juist minder snel en prettig verlopen.

3 likes

Bleh ik heb echt zo’n onmogelijke off day. En ik zit echt op de wip met hoe ik me daarover voel. Aan de ene kant denk ik: mens geef je zelf een off day, wie boeit het dat je de hele dag op de bank hangt en chocola eet terwijl buiten de zon schijnt. Maar aan de andere kant wil ik graag iets doen want energie leveren = energie krijgen over het algemeen wel. Maar ik heb gewoon geeeeeeen zin puf of kracht om vandaag iets te ondernemen (want dan ook vraag twee: wat dan?)

2 likes

Ik heb een beetje hetzelfde vandaag, mehh. Ik moet nog een biebboek terugbrengen en dat moet echt vandaag anders boete, dus dat wordt mijn motivatie om op te staan. Ik heb besloten dat ik erheen ga lopen (dat wordt dan mijn doe-ding van vandaag waar ik hopelijk beetje vrolijker van word) en als extra motivatie ga ik onderweg een ijsje halen denk ik.
Misschien kan je ook zoiets doen? Wandelen en onderweg een ijsje of koffietje ofzo halen voor jezelf? Ik vind op dit soort dagen het huis uit komen al een hele prestatie in elk geval.

3 likes

Wel een goed idee. Ik heb nog een pakketje liggen wat opgehaald moet worden bij de supermarkt. Kan dan wel een wandelingetje door het dorp maken en weer terug. Maar idd, mezelf buiten de deur krijgen is al een flinke opgave.

Zullen we afspreken dat we t allebei doen vandaag? :yum:

4 likes

Deal!

4 likes

Ja soms heb je van die dagen, extra kut als ze op zo’n mooie dag vallen want dan moet je er zo van genieten van jezelf (althans dat herken ik heel erg van mezelf, waarom zit ik niet op het terras? Waarom heb ik niet de tijd van mijn leven? Waarom heb ik geen 100km gewielrend zoals anderen op strava vandaag?)

Ik zou het lekker makkelijk maken voor jezelf afspreken dat je 1 productief taakje doet (vaatwasser uitruimen, kwartiertje wandelen oid) en dan is het wel weer best

5 likes

Ja dit heel erg herkenbaar! Zulke vermoeiende gedachtes :smiling_face_with_tear:

6 likes