Ik voel me kut en ik verveel me dus ben maar in bed gaan liggen
Ik ben op het moment echt een beetje radeloos.
Ik ben altijd wel onzeker geweest, maar ik ben het zo zat. Ik was altijd heel erg zwaar en daardoor altijd het gevoel gehad dat ik er niet toe deed (mensen geven je dat gevoel ook echt) en mezelf jarenlang verstopt door nooit de deur uit te gaan behalve voor school/werk.
Ik ben toen eerst 40 kg afgevallen, maar bleef heel erg onzeker waardoor ik dacht dat als ik nĂłg meer af zou vallen al mijn problemen opgelost waren. Nou surprise, ik ben nog 30 kg afgevallen en mân onzekerheid wordt niet minder. Ik ben van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat alleen maar bezig met hoe ik eruit zie, hoe opgeblazen mân buik is, hoe dik mân benen lijken als ik zit, of ik een onderkin heb en noem maar op. Ik vergelijk mezelf ook continu met anderen en vind mezelf altijd in het niet vallen.
Ook mân relatie begint eronder te lijden, omdat ik denk dat mân vriend op me uitgekeken is, me niet meer aantrekkelijk vindt, andere vrouwen veel leuker en mooier vindt etc. Mân vriend is er ook echt klaar mee momenteel (wat ik snap) en ook bij mân ouders kan ik niet terecht, want die kunnen gewoon niet begrijpen waarom ik zo onzeker ben.
Ik weet gewoon echt even niet meer wat ik moet doen. Dit lost niet vanzelf op, aangezien dit al zeker 15 jaar speelt. Mân hoofd maakt echt overuren de hele dag met al die domme gedachtes en ik kan gewoon nergens van genieten.
4 likes
Wat vervelend dat je je zo voelt. Heb je wel eens met de huisarts hierover gesproken? Ik herken je gedachten erg en ik denk persoonlijk dat het moeilijk is dat op eigen houtje aan te pakken. Misschien helpt het om eens met een praktijkondersteuner of psycholoog te praten?
Zelf heb ik veel gehad aan schematherapie. Het boek âpatronen doorbrekenâ is daaraan gelinkt. Misschien interessant om te lezen in de tussentijd, daar staan ook wel wat oefeningen in geloof ik die je misschien op weg kunnen helpen.
3 likes
Ik snap je verdriet erover. Je wordt zo geleefd in zulke omstandigheden, pas later realiseer je je vaak hoe onmenselijk/ongezond je de tijd bent doorgekomen. Dus dat is niet gek en moet je je zelf iig niet kwalijk nemen, dat het zo gegaan is.
Fijn dat je een beetje begint op te krabbelen en dit inzicht is ook al een goede helpende eerste stap!
6 likes
Ik merk dat ik weer af begin te glijden in somberheid. Op mijn werk gaat eigenlijk alles wel prima. Wel onderbezetting en veel zieken, maar de sfeer is goed. Alleen prive en mijn opleiding kosten veel energie. Ik heb faalangst, vooral met examens komt dat naar boven en binnenkort heb ik er 2, een herkansing en een nieuw examen, dit allemaal om hoger in mijn vak te komen. Ik heb medicatie en het aangepaste examen is ook goedgekeurd maar toch maak ik me druk. Ik slaap bijna niet, en thuis ben ik eigenlijk ook steeds bezig met het huishouden. Als ik al eens een keer slaap dan droom ik over mijn ouders, die beide overleden zijn. Heb de laatste tijd veel hoofdpijn en kan erg weinig hebben. Voel me een beetje verloren, en op die momenten mis ik mijn moeder het allermeest. En dan heb ik een vriendin die steeds opmerkingen maakt daarover. Dat ik niet mag klagen omdat ik in principe kan kopen wat ik wil, uit eten kan gaan als ik daar zin in heb en niet op een cent meer of minder hoef te kijken. En die opmerking doet me pijn, want ik weet dat ik een prima leven heb, maar ik zou alles zo inruilen als ik daarmee mijn moeder terug zou krijgen. En ergens denk ik dan: je weet niet waarover je praat want jij hebt je ouders nog. Dus het is ergens ook onwetendheid denk ik?
Ik weet het soms gewoon even niet meer. Ik probeer altijd de goede collega te zijn, de leuke vriendin voor mijn vriend, een goede zus voor mijn broers en een luisterend oor voor die paar vrienden die ik heb. Maar diep van binnen wil ik eigenlijk gewoon in een hutje op de hei zitten en even niks aan mn hoofd hebben, maargoed, zo werkt het niet natuurlijk.
10 likes
Je mag klagen wat je wilt want je ouders verliezen is gewoon heel zwaar en heel kut. Nog afgezien van de stress die je nu hebt door je opleiding. Er is geen geld ter wereld wat zoiets goed of gemakkelijker kan maken, en al zeker het verlies van je ouders niet. Misschien os het verder een hele goede vriendin, maar dat is gewoon een kutopmerking.
Sterkte!
3 likes
Kun je dat niet gewoon wel even doen? Al is het maar voor een paar dagen. En natuurlijk lost dat niet alles op, maar het kan wel even heel fijn zijn. In ieder geval een hele dikke knuffel.
. Ik zou me precies zo voelen in jouw situatie. Vind het echt naar voor je.
1 like
@PrincessPeach Ja is het ook. Zij heeft haar eigen financiële situatie die heel anders is dan die van mij, dus iemand opperde al dat het misschien jaloezie is. Maar daar kan ik verder niets aan doen. Ik weet ook hoe het is om geen geld te hebben, maar ik had toen wel mijn moeder. Nu is het omgekeerd en ik had het zo graag met haar gedeeld.
@S.onrisa Ik denk dat ik na de examens inderdaad eens op de planning moet kijken of het mogelijk is dat ik er even tussenuit knijp voor een paar dagen.
2 likes
Ik heb een tijd terug ook best diep gezeten en ik zei ook vaak van: wil het liefst alleen zijn en alles even achterlaten. Op een gegeven moment was ik alles zo zat en ik heb toen een paar dagen een goedkoop verblijf geboekt. Dat heeft me zo goed gedaan omdat niet iedereen meer aan mij trok en ik niet het idee had dat mensen dingen van mij verwachten (huishouden, moeder zijn, werken enz)
Als het mogelijk is zou ik het even doen. Het is misschien eng, je bent alleen maar je krijgt ervoor terug dat je even niet iemand hoeft te zijn en niet hoeft te presteren. En je hebt tijd om na te denken over alles.
En je mag best ook eens tegen je vriendin zeggen dat je alles zou inleveren voor je moeder (als je hier nu energie voor hebt, anders nu laten gaan) Of dat zij daar niet over kan oordelen. Ja ze kan niet weten hoe het voelt maar ze mag er misschien wel even over nadenken?
7 likes
Dankjewel voor je reactie! Ik zit er ook serieus over na te denken om echt even een paar dagen weg te gaan.
Ik ga haar er ook zeker nog op aanspreken, ik vind het gewoon niet tof. En zij zit ook niet lekker in haar vel, maar dat hoeft niet op mij gebotvierd te worden.
2 likes
Volgensmij heb ik hier al een keer een vergelijkbaar bericht geplaatst, maar ik zit een beetje âvastâ en ik ben alleen maar aan het âwachten op verbeteringâ.
Ik heb recent een tijd bij een psycholoog gelopen en kwam er toen achter dat mân eetbuien, negatieve gedachten en futloosheid waarschijnlijk komen door de chaos in mân hoofd, het gebrek aan ritme en structuur (freelancer) en doordat ik op elk vlak in mân leven niet tevreden ben (ik woon nog bij mân ouders, ik kan niet rondkomen van mân werk, ik zou graag weer een relatie willen etc.). Toen ben ik gaan proberen om het te veranderen maar uiteindelijk ben ik overenthousiast naar Berlijn vertrokken, toch teruggekomen omdat het tegenviel en nu ben ik weer precies op hetzelfde punt al een tijdje.
En nu probeer ik dus om het te verbeteren want anders blijf ik maar in die negatieve cirkel zitten (zonder volledige werkweek geen normaal salaris, zonder normaal salaris is uit huis gaan ĂŒberhaupt onmogelijk, zolang ik thuis woon kan ik ook lastig serieuzer daten etc). Maar het is zo frustrerend want ik heb er zelf zo weinig invloed op en ben met dat solliciteren mega afhankelijk van de bedrijven waar ik dan solliciteer natuurlijk.
En mân vorige sollicitatie ârondeâ is dus niks geworden. Paar keer afgewezen en ook zelf 2x teruggetrokken ergens wat niet goed voelde. Maar nu ben ik dus opnieuw bezig en het duurt zo verschrikkelijk lang allemaal. Bedrijven die volgens Indeed binnen een paar dagen reageren behalve bij mij blijkbaar, vacatures die nog tot halverwege mei openstaan etc.
Ik wil gewoon een klein beetje duidelijkheid. Dat ik een leuke baan vind en dan weet van oké over 4 weken kan ik daar beginnen. En als ik dan eenmaal aan het werk ben kan ik ook wat actiever gaan proberen om uit huis te gaan.
Lekker vaag verhaal maar ik moest het even kwijt na weer een dag âwachten op verbeteringâ. Oftewel een uurtje gewerkt, nog een sollicitatie verstuurd en daarna de hele dag in bed gelegen 
.
6 likes
Ik heb een -ik vind mezelf niet leuk-dip. En het is eigenlijk een non probleem misschien maar heb er wel degelijk last van. Ik mag van mân fysio mijn buik niet meer inhouden. Dat heb ik jaren gedaan, mede omdat ik dan slanker lijk. Maar nu heb ik dus een buik die uitsteekt. En ik ben daar mega onzeker over. En dat is eigenlijk raar, omdat ik vrouwen die vol zijn over het algemeen mooier vind dan hele slanke dames. Maar toch ben ik er kei onzeker over. En dat vind ik dan weer niet leuk van mezelf. Ik wil graag uit die negatieve cirkel maar weet ff niet zo goed hoe. Ik volg een paar body positivity meiden op insta en dan denk ik wel ff -ohja zij zijn ook mooi zoals ze zijn-
Maar kan het niet op mezelf betrekken.
2 likes
Ik ben echt ontzettend chagrijnig en gefrustreerd en ik weet even niet hoe ik eruit moet komen. Vandaag is mijn vrije dag. Morgen en overmorgen moet ik weer werken en helaas is werk momenteel een van de oorzaken van mijn frustratie. Ik vind het echt even allemaal niet leuk. Ik ging al een tijdje niet helemaal lekker, maar het was niks ernstigs. Nu zijn er wat dingen bij gekomen en nu voel ik me gewoon kut en super ontevreden. Slaat dan in een keer helemaal door lijkt wel.
1 like
Ik lees dit bericht nu pas maar ik hoop dat jeje werkdag vandaag een beetje goed bent doorgekomen en dat je jezelf alweer iets beter voelt 
2 likes
Lief dankjewel! Ik had vanochtend extra stress vanwege een prive iets. Ik heb op werk wel even wat meer ruimte genomen ipv alles te willen doen dat op mijn planning stond. Vanavond gesport en dat helpt ook wel. Morgen nog doorkomen en dan weekend.
3 likes
You got this! 
1 like
Krijgje ook begeleiding van je werk bij het opbouwen? Van iemand binnen je team of een bedrijfsarts/verzuimcoach? Want nog los van je hulp van die coach en wat er daarbij loskomt, zou iemand die nog aan het opbouwen is om terug te komen op werk (in haar eigen werkzaamheden) toch helemaal nog niet gevraagd moeten worden er nieuwe taken bij op te pakken?
Nee inderdaad niet. Want hoe vervelend het ook is dat het erg druk is voor je collegaâs, als ze willen dat jij weer gezond terug kan keren op de werkvloer (en dan vervolgens als dit goed gaat wellicht extra taken op kan pakken) is het nu niet helpend om je in deze fase met extra werk op te zadelen. Je opbouwen zal hieroor juist minder snel en prettig verlopen.
3 likes
Bleh ik heb echt zoân onmogelijke off day. En ik zit echt op de wip met hoe ik me daarover voel. Aan de ene kant denk ik: mens geef je zelf een off day, wie boeit het dat je de hele dag op de bank hangt en chocola eet terwijl buiten de zon schijnt. Maar aan de andere kant wil ik graag iets doen want energie leveren = energie krijgen over het algemeen wel. Maar ik heb gewoon geeeeeeen zin puf of kracht om vandaag iets te ondernemen (want dan ook vraag twee: wat dan?)
2 likes
Ik heb een beetje hetzelfde vandaag, mehh. Ik moet nog een biebboek terugbrengen en dat moet echt vandaag anders boete, dus dat wordt mijn motivatie om op te staan. Ik heb besloten dat ik erheen ga lopen (dat wordt dan mijn doe-ding van vandaag waar ik hopelijk beetje vrolijker van word) en als extra motivatie ga ik onderweg een ijsje halen denk ik.
Misschien kan je ook zoiets doen? Wandelen en onderweg een ijsje of koffietje ofzo halen voor jezelf? Ik vind op dit soort dagen het huis uit komen al een hele prestatie in elk geval.
3 likes