Het niet zo lekker in je vel-topic

[Maurice]

Lief dat je het vraagt. Ik heb helaas nog steeds een leeg gevoel maar ben er meer achter waar het vandaan komt. En dat is bij mij met name vanwege het feit dat ik te veel bezig ben met anderen pleasen en complimenten krijgen van een ander. Op de basisschool kreeg ik complimenten van leraren, middelbare school ook. Op de universiteit ging ik mij uitsloven om uit te blinken. Nu ik werk heb ik het idee dat ik niet meer per se kan uitblinken zoals eerder en daardoor voel ik mij leeg. Ik ben er ook achter dat ik ontzettend bang ben om gekwetst te worden waardoor ik nooit echt open heb gestaan voor relaties en echte vriendschappen, op school dacht ik altijd dat komt wel. En dat laatste vooral geeft mij een leeg gevoel. Ik heb jarenlang hard gewerkt om succesvol te worden en een goede baan te hebben, dat is van huis uit ook meegegeven omdat we het niet breed hadden. Maar nu ik het werksucces heb denk ik mijn werk boeit mij eigenlijk niet zo, ik kickte op het harde werken en de weg ernaartoe.

Dus ik probeer nu mijn open te stellen voor mensen, gesprekken aan te gaan, wat minder tijd en aandacht aan werk te besteden. Hopelijk krijg ik meer connectie met mensen

[vaatdoek]

Ik kreeg van citalopram ook heftige nachtmerries helaas, ook al werkte het verder heel goed. Ik ben overgestapt naar fluoxetine en ervaar vrijwel geen bijwerkingen meer! Wellicht ook iets om te overwegen…

[Pepernoot]

Vervelend dat je je niet serieus genomen voelt! Ik heb zelf een paniekstoornis en gegeneraliseerde angststoornis. Eerst ook CGT gehad wat echt totaal geen nut had. Ik snap hoe ik moet denken en hoe alles toe te passen, alleen hielp het niet.
Ook ik had veel familie gerelateerd trauma en heb daar uiteindelijk EMDR therapie voor gehad, dat heeft voor mij al een groot deel van mijn angsten weggenomen. Heb jij je traumas wel al kunnen verwerken? Mogelijk dat dat kan bijdragen aan het verminderen van de angst.

Daarna ben ik erachter gekomen dat ik adhd heb waardoor alle prikkels veel harder binnenkomen en ik in paniek schoot. Nu ik daar medicatie voor heb, heb ik vrijwel geen aanvallen meer! Ik zal altijd een angstig persoon blijven en hier gevoelig voor zijn maar daar moet ik mee leren leven. Echt medicatie voor paniek en rustgevers heb ik zelf nooit geprobeerd.

Ik zou bij je huisarts een doorverwijzing aanvragen voor iemand die hier gespecialiseerd in is. Dan kunnen zij met jou kijken wat de beste aanpak is. Ik zou ook niet akkoord gaan als de huisarts het weer afwimpelt met de ademhalingsoefeningen en duidelijk aangeven dat je dit al vaker toepast en het niet werkt

[Hemakoekjes]

Ik heb sinds kort voor het eerst in m’n leven een fulltime bestaan: 3 dagen werken en 2 dagen studie. Ik wilde heel graag dat het goed zou gaan maar het is teveel en vind mezelf en mijn leven op dit moment eigenlijk gewoon niet zo leuk. Heb er gelukkig met een goede vriend over kunnen praten en we hebben afgesproken dat ik met m’n manager ga zitten en een afspraak probeer te maken bij een psycholoog/coach/therapeut. Door die afspraak met die vriend heb ik een afspraak gemaakt bij de huisarts en ga ik vanmiddag met m’n manager afspreken. Hoop echt dat het leven wat lichter gaat voelen weer.

[Mgg]

Ik sta op het punt een ouder te verliezen aan een kutcomplicatie van een behandeling voor een kutziekte die in juni werd gediagnosticeerd en ik ben zó boos, verdrietig, bang. Het ergste is nog dat er een kans was om deze complicatie te voorkomen als de dokters iets preventiefs hadden gedaan. En tijdens hun IC opname wilden ze een ingreep niet doen omdat ze het te riskant vinden terwijl de rest van het medisch team er wel voor pleitte, maar door die ingreep niet te doen werd mijn ouder alleen maar zwakker aan de beademing. Ik ben waarschijnlijk mijn boosheid op de dokter af aan het reageren wat hij ook niet verdient denk ik. Ik ben zó close met mijn ouder, ik kan dit gewoon niet aan.

[Florence]

Wat moet dit ontzettend moeilijk, verdrietig en beangstigend voor je zijn, het leven is soms echt heel erg oneerlijk. Een hele dikke knuffel, ik wens jullie nog dierbare momenten toe in de tijd die jullie nog hebben samen. Hopelijk vind je veel steun in je omgeving.

[Mgg]

Heel lief, dankjewel. Ik heb een hele fijne omgeving, maar niet bij mij in de buurt. Mijn vriend woont in het buitenland (ik ook, maar ander land en daar zitten mijn dierbaarste vrienden ook) en mijn vriendschappen hier zijn allemaal verwaterd. Vind het zo’n raar idee om na nagenoeg geen contact te hebben (wel nog in groepschats zitten) met mijn oude vrienden waarmee ik hier opgroeide opeens zo’n bom te droppen.

[Bunnyslippers]

Ik zou je niet te bezwaard voelen om dat te doen als je daar behoefte aan hebt. Ik heb ook oude vriendschappen die verwaterd zijn, maar zodra iemand met wie ik ben opgegroeid me zou appen met zoiets zou ik alsnog naar ze toe rennen. En zouden zij dat niet doen, dan ben je het mss alleen al even kwijt. Veel sterkte

[Mgg]

Dat is heel lief van je, ik zit al de hele tijd te tobben of ik het moet doen of niet. Ik zal eerst het gesprek van vandaag afwachten met de dokter, ik vind dit gewoon zó erg voor mijn lieve lieve vader.

[Florence]

Ik sluit mij aan bij @Bunnyslippers dit is zo’n verdrietige situatie, als jij er behoefte aan hebt dan zou ik het zeker doen. En ik kan mij ook goed voorstellen, ook al is de vriendschap op dit moment misschien verwaterd, dat ze terugdenken aan het verleden en aan de vriendschap die ze voor jou gevoeld hebben waardoor ze zich betrokken voelen bij je en nog om je geven en vanuit dat gevoel zullen ze vast in een vorm steun willen bieden . En wat bunnyslippers zegt, ongeacht hoe ze reageren dan ben je het ook even kwijt. Heel veel sterkte met het gesprek vandaag en kom ook hier van je aftypen als het helpt. Nogmaals een dikke knuffel!

[Mgg]

Heel erg bedankt voor de lieve meelevende reacties. Wij hebben vandaag onze laatste dag met mijn ouder en ik zit nu bij hen. Even de kers op de kutdag, we zitten in het EMC waar de schietpartij is geweest en mijn andere ouder was in die vleugel lunch aan het halen. Ik zit nog steeds op de kamer op de IC en mag de gang niet op, maar de rest van de familie mag nog niet hier naartoe komen ivm veiligheid. Zij zijn ook een wrak dat ze de laatste uren niet bij hen hebben kunnen zitten. Zo, wat een gedoe.

[Hippe_kikker]

Wat verschrikkelijk dat dat leed nog op jullie al bestaande leed kwam. Heel veel sterkte voor jou en je familie

[Mgg]

Dankjewel

[S.onrisa]

Wow wat heftig allemaal. Ik word er naar van. Heel veel sterkte

[Hemakoekjes]

Mijn geklaag staat totaal niet in verhouding tot wat anderen hier doormaken, daar ben ik me van bewust.

Ik blijf gewoon moeite houden met het feit dat ik nu de hele week bezig ben met werk en studie en dat de meeste van mijn vrienden doordeweeks lekker borrelen en feestjes hebben, terwijl ik daar in het weekend megaveel behoefte aan heb maar dan kan niemand. Ik ben dus totaal sociaal onderprikkeld.
Ik verveel me echt zo intens.

[Drosera]

Ik ben het zo zat. Ik wil niet meer bang zijn om uitgescholden te worden op straat. Ik ben het afgelopen jaar flink aangekomen, nu word ik door random mensen uitgescholden op straat voor varken of Gerda. Vandaag, toen ik bijles gaf in Het Gooi, ben ik door vrienden van een leerling belachelijk gemaakt om mijn postuur.

Dat vind ik zo kut aan dik zijn. Ik drink nauwelijks, ik rook niet, ik doe niet aan drugs maar de gevolgen van mijn zwakke plek: emotie-eten, kan de hele wereld zien. En hoe meer ik buiten wandel, des te kwetsbaarder ik me voel. Nu ik vacatures buiten het onderwijs zoek, (ik ben kutpubers ff zat) schrik ik af van de “representatieve uitstraling”. Wie zou zo’n zoutzak als mij aannemen?

Ik haat mijn lichaam. Het is dat ik mijn ouders en mijn katten heb, maar anders hoeft het allemaal niet meer zo van mij.

[Vuile_bitch]

ik ben hier echt van in shock??? waarom scheld je iemand uit op straat om diegenes lichaam??? hoezo stoor je je daaraan?? wat vreselijk voor je zeg, mensen zijn echt naar.

[Whoopdidoo]

Pff vind dit zo erg voor je. Dit is ook een van de redenen dat ik amper buiten kom ook al heb ik deze ervaringen niet echt, maar door ervaringen van anderen ben ik daar wel bang voor.

En het stukje over vacatures vind ik ook heel herkenbaar. Omdat je gewoon weet dat de meeste mensen jouw uiterlijk niet representatief vinden.

[Nude]

Vind het echt heel erg vreselijk dat dit gebeurt en wil je ook meegeven dat dik zijn niks met representatief te maken heeft. Als jij er verzorgd uitziet en een mooie outfit aan hebt weet ik zeker dat je er ontzettend representatief uitziet. Laat dat je ajb niet weerhouden te solliciteren op een leuke baan!!

[Nebula]

Ik ga morgen de huisarts bellen om te vragen of ik bij de praktijkondersteuner terecht kan. Moet je dan eerst langs de HA zelf om het aan te vragen/uit te leggen, of plannen ze direct een afspraak bij de PO in?

Edit: situatie toch verwijderd i.v.m. eventuele herkenbaarheid.