Ik vertelde dat ik me mentaal niet zo goed voelde, dat ik slecht sliep, dat ik vlg mij ook ongeveer wist waardoor het kwam (jeugd trauma’s) en dat ik graag een verwijzing wilde. Ik weet nog heel goed dat ik aanstalten maakte om 1 vd trauma’s wat meer toe te lichten, maar ze onderbrak me en zei dat dat helemaal niet nodig was. Dat ze zich goed kon voorstellen dat het me goed zou doen om met iemand te praten. Ik heb (ook na ervaring vrienden) totaal niet het idee dat ze zomaar moeilijk doen of lastige vragen zou stellen.
En of ik al wist waar ik terecht wilde etc (vlg mij is dat wel iets wat bij mijn huisarts tegenwoordig nodig is, ook toen ik later een 2e verwijs brief voor iets wilde. Zodat ze de juiste naam /organisatie kan aanschrijven, maar geen idee of dat overal is).
Het kan zijn, afhankelijk van je klachten of hulpvraag dat ze je eerst naar de praktijk ondersteuner doorstuurt. Dat was bij mij zo toen ik na een mislukt traject weer naar de HA moest voor een nieuw verwijsbriefje. En dat vond ik zelf ook prima. Geen idee of je dat nog evt ziet zitten, als 1e stap
Het is juist heel moedig om hulp te zoeken en je kwetsbaar op te stellen!
Ik hoop dat je er veel aan zult hebben