Sorry dat ik hier zo laat nog op reageer, ik hoop dat alles goed met je gaat! Je berichtje was voor mij het duwtje in de rug om zelf ook een afspraak met de ha te maken. Vind het echt heel spannend maar komt vast goed
@waschbier Wat goed van je!! Je hebt de afspraak bij de huisarts nog niet gehad dus? Succes!
Ik heb gisteren toevallig mijn 2e afspraak bij de praktijkondersteuner gehad. Ik vind het wel heel fijn! Ook wel confronterend en vermoeiend ofzo, omdat hij steeds benoemt wat ik doe en waarom ik ben wie ik ben en waarom ik dat onprettig vind. Bij alles wat ik doe denk ik na: doe ik dit omdat X of doe ik dit omdat Y.
Mag ik vragen welke vormen van therapie je gehad hebt? (Poh hier, dus wellicht kan ik gericht met je mee denken)
Lief dat je mee wil denken! Ik heb psycho educatie, cgt en schema therapie gehad. Daarnaast ook exposure en emdr therapie. Ik gebruik nu ook medicatie ivm Adhd. Verder doe ik nu zelf mindfulness thuis en ben ik begonnen met meer bewegen omdat dit beide zou moeten helpen, maar daar merk ik helaas ook geen verschil door.
Edit: ik heb soms het gevoel dat het hem bij mij ook niet in het denken zit. Ik zit niet op de bank met negatieve gedachtes. Ik kan juist best blij zijn met alles wat ik heb. Op mijn vrije dagen ga ik bewust de deur uit zodat ik onder de mensen ben en niet alleen thuis zit. En ondanks dat ik positief kan denken blijft het gevoel gewoon hetzelfde.
Misschien een optie om te vragen voor een officiele diagnose voor medicatie.
Uiteindelijk is het voor sommige nu eenmaal zo dat bepaalde hormonen niet genoeg aangemaakt worden
Ja ik heb meerdere officiĂ«le diagnoses en in het verleden is mij al aangeboden om met medicatie te beginnen. Dit heb ik afgewezen omdat ik er een beetje angstig voor ben. Ik wil niet helemaal âafgevlaktâ worden en ik ben bang voor de eerste paar weken en evt gewichtstoename =â) Maar ik begin nu inderdaad steeds meer te denken dat ik het misschien toch wel nodig heb.
Allereerst: wat ontzettend rot voor je dat je je al zolang depressief voelt en dat therapie tot nu toe weinig tot niets heeft geholpenâŠ
Omdat je meedenken wel kon waarderen (aan eerdere posts te zien), misschien zou ACT nog iets voor je kunnen zijn? En ik zou denken dat EMDR idd ook uiteindelijk misschien zou kunnen helpen (maar dan wel van iemand die de vervolgcursus heeft gedaan zodat ie specifieke route kan pakken op aangrijpingspunt van depressieve klachten). En medicatie zou idd ook een goede optie kunnen zijn. Heeft mij persoonlijk iig wel geholpen in verleden in depressieve periodes. Vooral dat âvoelenâ veranderde bij mij
Mee eens @Pepernoot . Het lost echt niet alles op, maar die zware sombere deken kan wel wat lichter worden.
Heb je wel eens non verbale therapieen geprobeerd? Beeldend, muziek, PMT?
@SummerDressed @Hippe_kikker
Dankjulliewel voor het mee denken! Met act en non verbale therapie ben ik nog niet bekend. Blijkbaar werkt de kracht van het forum, want ik ben gisteren al gebeld voor mijn intake gesprekken en kan 6 maart starten! Ik ben inderdaad toch maar medicatie aan het overwegen en moet mij denk ik gewoon over de angst heen zetten. Ik heb een fijn netwerk waar ik op terug kan vallen mochten de eerste weken heel zwaar worden.
Wat fijn dat je gebeld bent en al zo snel kan starten! Ben benieuwd wat ze uiteindelijk aan gaan raden en hoop dat het je gaat helpen. Sterkte en succes in elk geval de komende tijd!
Ik vind alle reacties hier heel lief en fijnđ„° Ik twijfelde even of ik het wel zou posten omdat het een beetje als een dagboekpost voelde, maar de steun en het begrip doet mij goed!
Ik was vandaag weer zo paniekerig op werk. Ik moest ook spugen. En toen kwam mijn favo collega en voelde ik echt een zee van rust maar dan is die adrenaline nog niet weg en word ik zo hyper en irritant. Ik gedraag me dan echt als een 16-jarige. Heb net mn excuses aangeboden tegen mn collegaâs maar voel me echt rot
Vervelend voor je. Maar als je collega echt leuk is, begrijpt âie het vast wel. Iedereen heeft weleens een mindere moment.
Is het mogelijk om even te wandelen om rustig te worden wanneer je zo hyper bent? Of werkt dat bij jou niet?
Weet ik niet, maar ik kan eigenlijk niet weg buiten mn pauze. En ik heb ook nog maar tegen 2 collegaâs gezegd dat ik dit soms heb. Want ik wil er ook geen ding van maken. Maar misschien moet ik het gewoon uitleggen zodat ik dan soms ff een kwartiertje kan lopen
Vooral doen waar je je prettig bij voelt. Als je geen zin hebt om het aan de grote klok te hangen is dat ook begrijpelijk. Maar ik denk wel dat het handig is om iets te vinden wat jou helpt om rustig te worden in zoân situatie.
Je kunt het ook eventueel aan je teamleider te vertellen. Tenminste als je die hebt
Ik maak me een beetje zorgen over mân baan. T gaat allemaal slecht met ons bedrijf. Op zich maakte het de laatste tijd niet echt uit dat ik niet veel te doen had omdat ik veel afwezig ben geweest. In januari moest ik nog vakantie dagen van vorig jaar opmaken en in februari werd ik geopereerd. Maar nu ben ik langzaam weer aan het terug komen maar is er nog steeds geen ruk te doen. Nu heb ik sinds november mijn laatste tijdelijke contract, maar ik vrees nu al voor exit terwijl er eigenlijk ook nog van alles kan gebeuren.
In principe kan ik ook zelf werk creëren in de hoop dat dit bijdraagt aan het bedrijf alleen heb ik het idee dat ik een extreem erg narcose brein heb op het moment waardoor ik de energie / concentratie niet echt vind om deze projecten echt te starten. En ook daar pieker ik weer over want komt het wel door de narcose dat ik me niet meer kan herinneren wat iemand een kwartier geleden tegen me zei, of is het gewoon vroegtijdige dementie?
Nu heb ik afgelopen week ook mijn relatie beëindigd. Geen idee ook of dat het komt doordat ik niks meer voel, of omdat ik gewoon nog een trauma heb waardoor ik geen toekomst met een partner voor me kan zien en het me op dit moment allemaal te veel werd.
Kortom, ik ben weer lekker veel aan het piekeren op het moment.
Joh volgens mij is er gewoon even genoeg aan de hand in je leven wat een hoop mentale ruimte vraagt (operatie en herstel, een verbroken relatie, bedrijf waar je voor werkt dat financieel niet goed gaat) en is het helemaal niet raar dat niet alles blijft hangen zoals in een normale periode.
En niet zo leuk om te horen maar zou echt niet de benen onder je lijf vandaan gaan lopen in de hoop dat jij dan kan blijven. Als ze van je af willen dan ben je hoe dan ook een makkelijk slachtoffer vanwege je tijdelijke contract. Zou nu echt niet allerlei werk gaan creëren voor jezelf in de hoop dat dat betekent dat je per definitie kan blijven of dat jij in je uppie de boel daar van de ondergang kan redden (want dat is ongetwijfeld absoluut niet het geval). Want hoe lullig ook, in dat soort ontslagrondes is t 9 van de 10 keer: tijdelijke contracten niet verlengen en daarna verder kijken wie nog meer.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen om gelukkig te worden. Ik ben niet ongelukkig, het is gewoon okee. Maar ik ben ook niet gelukkig. Het leven gaat gewoon zo langs me heen.
Vorig jaar dacht ik fuck it, ik verhuis naar Berlijn. Maar daar was ik ook niet gelukkig.
Ik weet het gewoon niet. En ook niet hoe ik er nou achterkom waar mijn vuurtje van gaat branden. Ik doe altijd alles alleen, spreek soms dagen niemand. Het maakt me zo onzeker en bang.
Moest dit ff kwijt
Herken dit wel een beetje, geen tips wel een knuffel đ©·đ©·
Ik voel me zelf wel ongelukkig dus herken het, weet ook niet of ik ooit gelukkig ben geweest maar ben bezig met eraan te werken (oa met psycholoog). Ook van mij veel hugs hopelijk lukt het ons dat geluk ooit te vinden