Het niet zo lekker in je vel-topic

Ik had een beetje een druk jaar. In januari mijn huis verkocht en gaan samenwonen met mijn vriend. Daarna ben ik nog van baan veranderd. Mijn vriend kreeg een heftige burnout + nog wat fysieke dingen, waardoor best wel veel op mij terecht kwam (met name mentaal, fysiek lukt hem wel). Nu hebben we onlangs een huis gekocht waar echt heel veel aan moet gebeuren. Totaal niet handig in deze situatie ook, maar mijn vriend wordt waarschijnlijk grotendeels afgekeurd en we waren bang dat we dan nooit meer een hypotheek zouden krijgen.

Nu had ik even twee weken vakantie en dacht ik: oke even een beetje rust, dan gaat het daarna wel weer. Maar het gaat alleen maar slechter gewoon. Ik ben moe, verdrietig, ik heb nergens zin in en ik heb gewoon 0,0 ambitie nog. Ik word nergens blij van. Als ik iets ga doen dan voel ik me gestrest, doodmoe en geĂŻrriteerd. Als ik dan besluit thuis te gaan relaxen dan word ik verdrietig en voel ik me leeg. Vooral dat ik nergens meer blij van word, vind ik echt verschrikkelijk. Dat niks gewoon helpt om je beter te voelen. En wat is er nou eigenlijk aan de hand? Mijn nieuwe baan is veel fijner en ik werk relatief weinig, ik heb een huis kunnen kopen, mijn vriend wordt zeer waarschijnlijk wel weer ooit beter en het gedeelte afkeuren geeft ook rust. En toch voel ik me zo.

2 likes

Het valt echt niet mee nu. Ben je al naar de huisarts geweest? Want dit klinkt (tenminste dat vind ik. Ik ben geen deskundige) als een beginnende burn out.

Probeer, zo ver het kan, het rustig aan te doen.

4 likes

Komt dat niet omdat je (te) lang over je grenzen bent gegaan en zo’n moment van rust je (onbewust?) daarbij laat stilstaan waardoor je je dus ook zo op/leeg/rot gaat voelen? Verder sluit ik me aan bij bovenstaand. Ook ik ben geen deskundige. Maar het klinkt zwaar en zeker de moeite waard om even met een deskundige over in gesprek te gaan.

1 like

En @Krelis, huisarts moet ik inderdaad eigenlijk doen, want ik wil ook al een jaar laten testen of ik mogelijk ADD heb. Maar een huisarts in nieuwe woonplaats is dus ook weer zo’n klusje dat ergens op mijn hele lange ‘geen energie voor, komt later’ lijst staat. Maarja eigenlijk moet ik daar gewoon beginnen natuurlijk.

En het voelt ook heel stom ergens. Dat mijn vriend een burnout heeft, dat snap ik. Die wil alles perfect doen, is altijd overal mee bezig en druk en alles tegelijk en alles moet NU, hij moet alles kunnen en 200% inzet.
Maar ik heb ervoor gekozen om voor nu een baan te nemen met minder werkdruk en weinig ingewikkelde dingen. Ik plan bewust wekelijks 1-2 dagen niks zodat ik wat meer rust heb. Ik ben niet perfectionistisch en mijn inzet is meestal eerder 60%. En mijn vriend doet het grootste deel van het huishouden + dingen regelen. Dus voor mijn gevoel heb ik niet echt ‘recht’ op een burnout.

1 like

Maar zo werkt het niet in het leven he? Draaglast en draagkracht kunnen enorm per persoon verschillen. Niemand heeft meer of minder recht op een burnout of mentale struggles.

Dit komt pinniger over dan ik het bedoel trouwens.

Maar besef je dat de 1 vast meer op z’n bord heeft dan de ander, maar besef je ook dat niet iedereen z’n bord even groot is.

9 likes

N=1 maar het grootste deel van mijn burnout kwam door de burnout van mijn ex en de nasleep daarvan. Ik heb lang op mijn tenen gelopen om hem te helpen en te ontzien en uiteindelijk ook daarmee mezelf voorbij gelopen. Bijvoorbeeld niet buiten de deur dingen doen omdat hij het niet kon, maar dan ging ik zelf ook niet.

Klinkt pittig allemaal. Als een nieuwe huisarts niet lukt, bel dan vooral je oude huisarts nu!

6 likes

Ik had vandaag sinds tijden weer een heftige paniekaanval. Ik was vergeten hoe verlammend en energie vretend dat is. Ik denk dat ik morgen er nog steeds bekaf ervan ben

2 likes

Ik had dit een paar dagen terug ook voor het eerst in lange tijd.

Ik was er gelukkig ook heel snel weer uit en de volgende dag alleen nog een beetje wiebelig. Hopelijk is dat voor jou ook zo.

Is er iemand bij je die je kan helpen?

Wees een beetje lief en mild voor jezelf!

2 likes

Ik ben er gelukkig uit. Morgen en overmorgen heb ik gelukkig vrij. Dan kan ik nog een beetje uitrusten. Ik ben nu vooral heel moe en nogal chagrijnige (of gefrustreerd?) dat ik het niet eerder zag aankomen. Dan kon ik het tenminste opvangen en was de schade beperkt.

Maar ach morgen wordt het een pyjama dag

4 likes

Dat gevoel herken ik wel. Ik was ook een soort van teleurgesteld dat het me dus toch weer overkomt. Maar hee, het is oké. Morgen een nieuwe dag en hopelijk lukt het je om te genieten van een dag relaxen.

2 likes

Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf heel lang geen aandacht hebt gehad voor het formaat bord van mensen om me heen, en er vanuit ging dat iedereen wel wat kon verstouwen. Dat heeft me destijds echt geen leuker mens (en met name collega) gemaakt.

5 likes

Ik dacht toevallig vanochtend nog aan mijn cavia is niet doder (of wat het ook was).

Dit is toch iets anders dan hier bedoeld wordt? Het gesprek ging meer over draagkracht tov draaglast. Mijn cavia is doder is juist zieliger willen zijn dan anderen.
Iemand zegt ‘ik ben verdrietig want mijn cavia is dood’ waarop iemand dan reageert met ‘ik ben zieliger want mijn cavia is doder’ (wat natuurlijk niet kan, dood is dood)
Of heb ik 'm altijd verkeerd opgevat?

3 likes

Oh misschien heb ik het dan verkeerd opgevat al die tijd. Ik denk/dacht dat je het op meerdere manieren kon interpreteren. Zoals jij het benoemt (jezelf zieliger vinden omdat jouw cavia doder is) maar ook als in dat jij het zwaarder hebt dan iemand anders. My bad haha.

1 like

Ik bedoelde in dit geval meer dat het soms daadwerkelijk zo is dat iemand anders feitelijk meer dingen mee (heeft ge)maakt, het drukker heeft etc., maar dat niet iedereen at als dezelfde druk ervaart
 Want het gaat er niet zozeer om hoeveel er op je bord ligt, maar meer hoe dat zich verhoudt tov de grootte van je bord.

3 likes

Ugh ik ben er even zo klaar mee en moet even ranten. Ik heb adhd en dystyme stoornis en ben al 16 jaar bezig met behandelingen. Nu is weer een behandeling afgesloten omdat ze eigenlijk niks met mij kunnen. Ik functioneer in principe oke. Ik heb een stabiele baan en eigen huis. Maar elke dag na werk lig ik zonder energie op de bank te wachten tot ik eigenlijk naar bed kan. Ik heb geen hobbys en niet mega veel vrienden. Er is eigenlijk niks in de week waar ik echt naar uit kan kijken. Ik heb ook 0 energie om na werk te koken of maar iets in huis te doen. Afspreken doordeweeks lukt daardoor ook niet. Sporten heb ik geprobeerd maar vind ik vreselijk. Ik raak er overprikkeld van en raak ik de stress dat ik later thuis ben in de avond. Soms vraag ik mij dan echt af of dit alles is in het leven. Antidepressiva durf ik niet aan te beginnen wegens veel nare ervaringen hiermee in mijn omgeving. Al weet ik ook dat veel mensen er echt wat aan hebben. Ik sta nu op de wachtlijst om getest te worden op autisme. Maar als het geen autisme is weet ik het gewoon even niet meer.

12 likes

Ah vind het echt rot voor je dat je je zo voelt :(. Weet niet of het helpt, maar deels herkenbaar. Superlastig om er uit te komen.

3 likes

Sorry maar dit kan toch bijna niet? Er zijn zo veel sporten om uit te proberen. Al ga je gewoon lopen in het park (al mis je dan het sociale contact dat je bij bijvoorbeeld groepslessen bij de gym wel hebt).

Ik leef zelf ook al meer dan de helft van mijn leven met een chronische depressie en sporten heeft serieus mijn levenskwaliteit verbeterd.

3 likes

Ik heb meerdere dingen uitgeprobeerd. Sportschool, dansles, spinning, bodypump, korfbal, thuis pilates. Ik krijg er stress van dat ik 's avonds na werk nog de deur uit moet of dat ik later thuis ben en voor mijn gevoel minder tijd heb. Wat nergens op slaat want het is niet alsof ik wat met die tijd doe behalve op de bank liggen
Gewoon wandelen lukt mij niet. Het is geen fijne buurt om 's avonds rond te lopen en ik “moet” een doel hebben als ik naar buiten ga.

Dansen vond ik vroeger super leuk. Maar nu stond ik telkens gewoon op de klok te kijken of ik al naar huis kon =’)

1 like

Maar misschien is de eerste stap naar verbetering het wel gewoon doen.