Ik zit de laatste paar dagen niet zo lekker in mijn vel en heb ook een beetje moeite met de verandering van zomer naar herfst. Oude angst gedachten spelen ook weer op en voel me best wel somber.
Pak deze week het sporten wel weer op nadat ik terug ben gekomen van vakantie, dus hoop dat dat soelaas biedt.
Dat klinkt erg vervelend en herlenbaar met die overgang naar de herfst.
Wat voor mij hielp is toch wel echt zo een lamp en vooral dingen blijven afspreken
Bedankt voor je reactie 
toevallig zat ik voor je reageerde naar zoān lamp te kijken! Misschien dat ik er eentje aanschaf, vond op Bol eentje die niet prijzig is maar wel goede reviews heeft.
Ik moet inderdaad proberen wel gewoon af te blijven spreken en dingen te ondernemen hoe verleidelijk rotting in bed ook is.
Voor mij ook heel herkenbaar, ik kijk ook al steeds vaker uit het raam naar het donker met de angst voor mān aankomende winterdepressie en al die negatieve gedachten die ik daarbij krijg. Ik hoop zo dat het dit jaar wat mee zou vallen doordat ik mezelf blijf pushen om te blijven sporten wat ik nu al een tijdje best oke doe, al is het maar een half uur, alles beter dan 0minuten. En sowieso verplicht ik mijzelf om iedere dag mān stappendoel te behalen omdat ik anders ook het liefst onder de wol kruip. Ik heb hem gezet op 6000 omdat dat een voor mij realistisch doel is, niet te lang niet te kort en is de dag heel regenachtig, ijsbeer ik in huis 3000 stappen en zet ik de overige 3000 buitenshuis, maar elke dag zien dat mān streak er weer een dag bij heeft doet me ook goed. Ik zit de laatste tijd ook een beetje te twijfelen of ik vitamine D ga bijslikken in de hoop dat dat iets zal doen, maar ik moet me daar even iets beter in verdiepen. En ik ben alweer een tijdje bezig met lekker kaarsjes aansteken zodat ik het wat gezelliger vind zodra ik bovenstaande doelen heb behaald en het tijd vind voor mān serie.
Sorry voor mijn uitgebreide āikā-verhaal, maar ik hoop dat er misschien wat dingen tussen zitten die het voor jou gemakkelijker maken om minder last te hebben van de aankomende seizoen(en).
Vitamine D kan zeker geen kwaad met dit weer! Bij niemand niet eigenlijk 
hoe gaat het nu met je? Ik snap de weerstand die je schetste, maar herken ām ook heel erg van ongeveer alle mensen in mān omgeving die op het punt van overspannen of burnout zaten. Dus ik hoop dat je aan jezelf denkt en je juist even overgeeft aan de stilte en rust: dat is eng maar ik denk wel dat dat soms echt nodig is voordat je lichaam letterlijk ophoudt met werken
Wat lief dat je dat vraagt! Het gaat een stuk beter moet ik zeggen. Vandaag heb ik wel even een mindere dag, maar de over het algemeen gaat het beter. Ik ben vooral beter op mn nachtrust gaan letten (maar dat is vannacht dus even wat minder gegaan). Ik ben er nog niet hoor en ik besef me heel goed dat ik op mezelf moet letten maar vergeleken met een maand geleden gaat het stukken beter.
Vandaag is gewoon even een kutdag
Oke hoe vaak kun je zeggen dat het stukken beter gaat
Echt een heel lang verhaal dit en ik weet niet zo goed waar ik het anders neer moet zetten en wat ik er mee wil. Maar ik moet het even kwijt geloof ik.
Ik word echt krankzinnig gestrest door mān huidige werksituatie.
Ik ben in januari aangenomen voor mijn droombaan. Heb ik hier toen uitgebreid gedeeld ook (en wil liever niet te vaak hier het bedrijf blijven benoemen ivm herkenbaarheid). Het is standaardprocedure dat je op de wachtlijst komt te staan en die zou in mijn geval 6 tot 12 maanden zijn, maar als ze een inschatting op basis van de afgelopen maanden moesten geven, zou ik waarschijnlijk eind van de zomer aan de beurt zijn. Ik zat begin dit jaar alles behalve op mān plek op mijn toenmalige werk en mijn contract liep af dus ik besloot om te stoppen daar en tijdelijk werk te zoeken om de maanden tot eind zomer te overbruggen. Achteraf onwijs dom van mezelf.
Ik heb bij een pop-up restaurant gewerkt en ben uiteindelijk bij zoān uitzendbureau terecht gekomen waar ze losse diensten aanbieden (geen Temper, wel die categorie). Ik heb het daar de afgelopen maanden echt ontzettend naar mijn zin gehad en heb echt een hele leuke zomer gehad. Maar helaas blijft er voor de komende winter hĆ©Ć©l weinig werk over. Dat maakt de sfeer op werk (ik werk eigenlijk voornamelijk bij 1 opdrachtgever) ook niet chill meer want er is bijna een soort strijd ontstaan onderling over wie welke diensten krijgt de komende tijd.
Helaas is het bij de droombaan ook anders gelopen. Deze zomer kregen we te horen dat we helaas voorlopig niet aan de beurt zouden zijn door omstandigheden (toen vooral tekorten) en dat het eerste kwartaal van 2025 momenteel de meest realistische optie zou zijn. Heel jammer natuurlijk, maar die paar maandjes extra kon ik nog wel overbruggen met tijdelijk werk. Het is alleen zo ontzettend moeilijk inschatten wanneer we dan wĆ©l aan de beurt gaan zijn om te starten want als ik de verslagen van de vakbonden lees lijkt het er niet op dat we voorlopig Ć¼berhaupt kunnen gaan starten (ivm bezuinigingen).
Ik vind het zo fucking lastig en stressvol wat ik nu qua werk moet doen. Bij het uitzendbureau blijven is mega stressvol en elke week weer onzekerheid of ik wel genoeg diensten kan bemachtigen zodat ik de huur kan betalen. Een tijdelijke baan in loondienst is op dit punt ook niet echt handig meer. Ik zou nog steeds gebeld kunnen worden voor een startdatum in januari en bij tijdelijke banen moet je vaak een garantie geven dat je tot een bepaalde datum beschikbaar bent en dat kan ik gewoon niet als ik rekening zou moeten houden met eventuele startdatum. Als ik nu gewoon op een normale fulltime baan zou solliciteren voel ik me ziek lullig omdat ik dus wel weg zou gaan als ik een startdatum krijg, wat dus ook al na 2 of 3 maanden zou kunnen zijn. Maar aan de andere kant denk ik ook weer āmisschien moet ik wel helemaal niet alles opzij zetten voor die mogelijke startdatum als er allerlei bezuinigingen aankomen want wie weet gooien ze straks wel gewoon helemaal de wachtlijst overboord of worden de arbeidsvoorwaarden ineens heel anders dan ze nu zijn en wil ik Ć¼berhaupt wel helemaal niet meerā.
Heb echt zoveel spijt dat ik in april niet gewoon een leuke baan heb gezocht waar ik gewoon leuk een paar maanden tot een jaar had kunnen werken. Of dat ik mān sollicitatie bij de andere grote maatschappij in Nederland niet doorgezet heb omdat ik het seizoenscontract niet wilde.
Heel lang verhaal dit en ik weet ook niet zo goed wat ik ermee wil, maar ik wilde het gewoon even van me afschrijven denk ik. Het is nogal lastig om het er met mensen over te hebben omdat iedereen er zĆ³ anders naar kijkt. Mān ouders vinden het bijvoorbeeld heel aso dat we zolang aan het lijntje gehouden worden en die snappen niet dat ik niet gewoon iets anders ga zoeken. Zij beginnen ook telkens over of ik het niet zat ben om tussen de 16-jarigen te werken. Terwijl dat het punt helemaal niet is? Het gaat er om dat ik elke week stress heb of ik wel genoeg diensten kan bemachtigen en dat ik telkens halverwege de dienst al naar huis wordt gestuurd omdat het rustig is en dan dus een half inkomen mis. Mān beste vriendinnen snappen het juist weer heel goed en die denken dat ik voor de rest van mān leven spijt heb als ik er nu niet op wacht. En mān huisgenootje snapt het deels maar die snapt weer niet dat ik me lullig voel als ik na 3 maanden ontslag zou nemen bij een werkgever omdat ik een startdatum heb en die vind dat ik mān schuldgevoel opzij moet zetten en gewoon kan gaan solliciteren.
Ja dit vind ik eigenlijk ook. Het spreekt echt voor je dat je dat tot nu toe niet gedaan hebt want het is natuurlijk ook echt kut voor een bedrijf als zij iemand in dienst nemen voor langere tijd en dat dan niet zo blijkt te zijn. Maar: die loyaliteit of meedenkendheid die je als werknemer richting een bedrijf voelt wordt echt nooit terug gevoeld hoor. En hoe je nu je werkleven ingericht hebt is eigenlijk volledig gericht op dat het anders zo zielig is voor dat bedrijf als jij snel weer weg gaat, terwijl de manier hoe je nu werkt je veel stress geeft en eigenlijk niet houdbaar is.
Ik weet niet of je zit te wachten op advies, maar als dat zo is: denk na over wat JIJ wil en probeer dat te realiseren. En volgens mij spreekt uit je post best duidelijk wat jij het liefst zou willen
Wat een nare situatie zeg. Ik kan heel goed begrijpen dat dit veel stress opleverd. Ook echt niet fijn van het droombaan bedrijf, want nu zit je er een beetje tussenin. Even een vraag tussendoor
Mogen ze je wettelijk gewoon wegsturen na een halve shift?
Zelf zou ik toch opzoek gaan naar een baan met meer zekerheid. Uit ervaring weet ik dat het vaak toch langer duurt dan gehoopt en hierdoor de startdatum vaak steeds doorgeschoven wordt. Hoeft in jouw geval niet zo te zijn, maar is in het algemeen.
Geen idee of je tips zoekt, maar er zijn momenteel wel wat vacatures die banen aanbieden voor winteractiviteiten. Deze hebben wel een vast contract, maar zijn echt meer de winterperiode. Bijvoorbeeld voor kerstshows etc. Misschien een optie om naar te kijken, zodat je je niet schuldig hoeft te voelen als je ergens terechtkomt en toch een startdatum krijgt.
Klinkt heel onrustig en stressvol, zo lang tussen wal en schip.
En in april wist je niet dat het zo zou gaan lopen toch, dus toen anders kiezen was heel onlogisch geweest. Niet zo judgen op je keuzes hoor!
Ik snap al je overwegingen heel goed, waarbij je rekening houdt met werkgevers. Tegelijkertijd ben jij hier het belangrijkste. Je hebt nu zoveel onzekerheid dat het niet maanden zo vol te houden is. Ik zou focussen op hoe je het wat stabieler voor jezelf kunt maken zo lang je nog niet opgeroepen bent om te starten bij je droombaan. Misschien is dat uiteindelijk pas in q2 van 2025ā¦ dus ik zou zeggen, lekker solliciteren voor een vaste baan en als je wordt opgeroepen dan deal je tzt met de schuldgevoelens die je dan misschien hebt. Makkelijk gezegd, I know, maar als buitenstaander zonder emotional involvement raad ik je aan egoistisch te zijn hier!
Dit is heel ongenuanceerd uiteraard (bestaan heel veel goede werkgevers, wederzijdse loyaliteit is belangrijk), maar gezien jouw situatie lijkt wat gezond egoisme op zijn plaats 
Ik heb geen idee wat voor tak van sport je zit, maar neem aan dat je toekomstige werkgever van je droombaan (gefeliciteerd trouwens) heel vaak te maken heeft met mensen die iets aan overbrugging nodig hebben. Zou je eventueel een andere functie binenn het bedrijf kunnen vervullen? Lijkt me win win voor iedereen.
Edit: ongenuancueerd (??) Is ongenuanceerd
Ik voel me al langere tijd niet goed. Ik ben somber, heb een concentratie van 0 en ik zit heel snel hoog in mijn emotie. Waar het vandaan komt weet ik niet. Ik heb echt genoeg mensen om me heen, maar tegelijkertijd ook weer niet ofzo? Ik voel me eenzaam ondanks dat ik best een druk leven heb. Nu spelen de donkere maanden en de feestdagen ook mee. Op deze momenten mis ik mijn moeder enorm en lijkt het soms alsof zij de enige was die mij 100% kende. (Mijn ouders zijn overleden) En mijn man doet echt wel zijn best, maar ik blijf me zo leeg voelen.
Klinkt als een ontheemd gevoel.
Knuffel voor jou. 
Dat klopt ergens wel. Moest even googelen wat het precies inhoud en het komt me heel bekend voor.
Ik had een beetje een druk jaar. In januari mijn huis verkocht en gaan samenwonen met mijn vriend. Daarna ben ik nog van baan veranderd. Mijn vriend kreeg een heftige burnout + nog wat fysieke dingen, waardoor best wel veel op mij terecht kwam (met name mentaal, fysiek lukt hem wel). Nu hebben we onlangs een huis gekocht waar echt heel veel aan moet gebeuren. Totaal niet handig in deze situatie ook, maar mijn vriend wordt waarschijnlijk grotendeels afgekeurd en we waren bang dat we dan nooit meer een hypotheek zouden krijgen.
Nu had ik even twee weken vakantie en dacht ik: oke even een beetje rust, dan gaat het daarna wel weer. Maar het gaat alleen maar slechter gewoon. Ik ben moe, verdrietig, ik heb nergens zin in en ik heb gewoon 0,0 ambitie nog. Ik word nergens blij van. Als ik iets ga doen dan voel ik me gestrest, doodmoe en geĆÆrriteerd. Als ik dan besluit thuis te gaan relaxen dan word ik verdrietig en voel ik me leeg. Vooral dat ik nergens meer blij van word, vind ik echt verschrikkelijk. Dat niks gewoon helpt om je beter te voelen. En wat is er nou eigenlijk aan de hand? Mijn nieuwe baan is veel fijner en ik werk relatief weinig, ik heb een huis kunnen kopen, mijn vriend wordt zeer waarschijnlijk wel weer ooit beter en het gedeelte afkeuren geeft ook rust. En toch voel ik me zo.
Het valt echt niet mee nu. Ben je al naar de huisarts geweest? Want dit klinkt (tenminste dat vind ik. Ik ben geen deskundige) als een beginnende burn out.
Probeer, zo ver het kan, het rustig aan te doen.
Komt dat niet omdat je (te) lang over je grenzen bent gegaan en zoān moment van rust je (onbewust?) daarbij laat stilstaan waardoor je je dus ook zo op/leeg/rot gaat voelen? Verder sluit ik me aan bij bovenstaand. Ook ik ben geen deskundige. Maar het klinkt zwaar en zeker de moeite waard om even met een deskundige over in gesprek te gaan.
En @Krelis, huisarts moet ik inderdaad eigenlijk doen, want ik wil ook al een jaar laten testen of ik mogelijk ADD heb. Maar een huisarts in nieuwe woonplaats is dus ook weer zoān klusje dat ergens op mijn hele lange āgeen energie voor, komt laterā lijst staat. Maarja eigenlijk moet ik daar gewoon beginnen natuurlijk.
En het voelt ook heel stom ergens. Dat mijn vriend een burnout heeft, dat snap ik. Die wil alles perfect doen, is altijd overal mee bezig en druk en alles tegelijk en alles moet NU, hij moet alles kunnen en 200% inzet.
Maar ik heb ervoor gekozen om voor nu een baan te nemen met minder werkdruk en weinig ingewikkelde dingen. Ik plan bewust wekelijks 1-2 dagen niks zodat ik wat meer rust heb. Ik ben niet perfectionistisch en mijn inzet is meestal eerder 60%. En mijn vriend doet het grootste deel van het huishouden + dingen regelen. Dus voor mijn gevoel heb ik niet echt ārechtā op een burnout.
Maar zo werkt het niet in het leven he? Draaglast en draagkracht kunnen enorm per persoon verschillen. Niemand heeft meer of minder recht op een burnout of mentale struggles.
Dit komt pinniger over dan ik het bedoel trouwens.
Maar besef je dat de 1 vast meer op zān bord heeft dan de ander, maar besef je ook dat niet iedereen zān bord even groot is.
