Paiq! Maar ik vond het veel leuker om gewoon te praten dan om uberhaupt af te spreken. Vaak genoeg afgewezen vanwege mijn overgewicht terwijl ik daar heel open over was. Zelfs een keer gehad dat een jongen mij zag, begon te lachen en weg liep. Denk dat dat er onder andere voor heeft gezorgd dat ik liever niet snel afsprak.
Ik had wel vaker contact met mannen maar na twee a drie weken vroegen ze meestal of ik wilde afspreken en soms wist ik dat nog te rekken maar op een gegeven moment liet ik het dan gewoon doodbloeden. De stap om af te spreken was voor mij veel te groot. Maar met hem kon ik wel de hele dag en halve nacht appen en lag ik regelmatig te huilen van het lachen om de gesprekken die we hadden. Toevallig was net deadpool uit en ik had gezegd dat niemand van mijn vrienden daarheen wilde en ik waarschijnlijk alleen zou gaan want wilde de film graag zien.
Na twee weken begon hij uiteraard over afspreken en ik hield, uiteraard, de boot af. Tot hij zei: Oxen, ik heb twee kaartjes gereserveerd voor deadpool op die dag en die tijd. Het maakt me geen fuck uit hoe je eruit ziet, ook al kom je in een paars clownspak met gele stippen. Ik vind je leuk en ik wil zien of het ook in het echt klikt. Nu ik het typ voel ik weer de enorme zenuwen die ik toen kreeg :’) Maar we woonden een uur uit elkaar en ik vond het kut om hem te laten staan terwijl hij de moeite nam om hierheen te komen en een date te regelen. Dus ben ik toch maar heen gegaan.
De avond was echt hartstikke kut. Ik was zo zenuwachtig en stil terwijl hij heel geïnteresseerd was en mij op mijn gemak probeerde te stellen. Hij haalde nog net de laatste trein en meteen appte hij dat hij me wel erg stil vond maar dat hij graag nog een keer wilde afspreken omdat hij dacht dat ik eerst nog los moest komen. Tweede date heb ik hem uitgenodigd, hebben we geblowd (raar voor een tweede date misschien maar ik wist dat ik dit nodig had om los te komen) en hebben we de hele nacht internetgekkies gekeken. Sindsdien is hij niet meer weggegaan, 10 maanden later woonden we samen en dat gaat nu al twee jaar lang goed.
We zijn wel ontzettende tegenpolen. Hij is extravert, ik introvert. Qua uiterlijk kan het ook niet verder uit elkaar dan wat het nu is maar we hebben dezelfde normen en waarden. Zelfde humor en we zijn allebei erg nuchter. Die combinatie werkt blijkbaar voor ons. Ondanks dat we flink ruzie kunnen maken en we een hoop shit samen hebben meegemaakt kan ik me niet voorstellen dat we ooit elkaar zouden gaan.
Veel te lang verhaal geworden 
) voor ik met hem afsprak maar daar stond ik twee keer binnen 2 uur weer buiten.
(Happn, geen Tinder, maar soit).
vind het echt jammer dat we geen romantisch en leuk verhaal hebben