Het zal in ieder geval de eerste dagen wel een beetje een rollercoaster worden en dat is oké. Geef jezelf er maar aan over. Ik weet niet in welk ziekenhuis je geopereerd gaat worden, maar in de meeste is er voldoende (ondersteunende, psychosociale) hulp aanwezig, zowel tijdens de opname als later in het natraject nog. Voel je vooral niet beschroomd om daarom te vragen als je denkt dat dat je kan helpen, al is het maar voor een oriënterend gesprek! Er gebeurt tenslotte heel wat met je.
1 like
Goed om te weten. Ik ga naar het LUMC dus denk dat ze dat daar ook wel hebben, is natuurlijk een groot ziekenhuis.
In welk ziekenhuis werk jij en wat doe je daar? (Als dit te privé is begrijp ik dat hoor, voel je niet verplicht om te antwoorden!)
Ik werk als oncologieverpleegkundige in Amsterdam.
Ik zal duimen dat het allemaal relatief meevalt donderdag en dat je herstel voorspoedig gaat!
1 like
Wat rot 
Was het onverwachts?
Hebben jullie het hier al eerder over gehad? Lijkt me voor jou nogal lastig om ergens over na te denken als je niet eens weet wat je verkeerd doet (wat niet echt het geval is als ik het zo lees). Denk je nog dat het nog goed gaat komen?
1 like
Ok dat is wel next level ja. Ik hoop dat jullie er straks uit komen!
1 like
Ik ben nu een maand terug van 8 maanden reizen en ik voelde me eerst alsof Mn hart gebroken was, daarna ontaard en nu enkel nog leeg. Ik heb nergens interesse in, ik doe niks, ik wil niks, maar ik ben ook niet diepongelukkig.
Ik voel me overweldigd door alles en in paniek als ik denk dat ik hier weer leef.
Verdrietig. Een paar weken geleden heeft mijn vriend het uitgemaakt na bijna 5 jaar. En hoewel ik heel verdrietig ben geweest, heb ik het gevoel dat ik nu pas echt de ‘klap’ heb gehad. De afgelopen weken voelden gewoon echt als een waas, waarin alles nog redelijk oke en te overzien leek. Maar nu voel ik me echt, echt gebroken.
Ik zocht eigenlijk het oude ‘break-up’ topic, zoals er was op EGF. Maar die kon ik niet vinden…?
Ah meisje :(. Veel sterkte! Het topic is hier trouwens ook weer: https://www.forumfeminarum.nl/t/break-ups/1431/67
1 like
Dank je! Lief van je. Ik zie alleen dat ik niet in dat topic mag? Moet je daar een x-aantal posts voor hebben?
Hee wat lief dat je dat vraagt!
Alles is goed gegaan. Ik merk wel dat ik nog heel moe ben en ik ben ook steeds heel jankerig. Ik kan nog steeds niet helemaal bevatten dat ik een uur helemaal out ben geweest en dat ik in die tijd geopereerd ben en ze me weer in mijn bed hebben gehesen daarna.
Ik heb wat kramp en nog wel wat bloedverlies en doe het rustig aan. Ik slaap echt veel! Alsof ik er geen genoeg van kan krijgen.
De operatie is gelukkig voorspoedig verlopen. Ik was wel in staat van totale paniek voordat ik naar de OK ging maar een kalmeringspil en een lieve verpleegster hebben me compleet ontspannen gekregen.
Na de operatie was ik high door de morfine. Ik heb echt veel rare dingen gezegd en geappt haha
Ik merk wel dat dit mentaal veel meer met me doet dan fysiek. Ben blij dat ik nog een week thuis heb om tot mezelf te komen. Morgen ga ik kort naar buiten. Niet ver; koffie drinken bij de bakker aan de overkant.
1 like
Aah wat heftig zeg. Ik kan me voorstellen dat zoiets mentaal veel impact heeft. Fijn dat het allemaal goed is gegaan. Rustig aan doen, lief zijn voor jezelf en neem de tijd goed te herstellen. Knuffel!!
1 like
Wat een opluchting moet dat geweest zijn dat je operatie voorbij is! Kan me voorstellen dat je nog erg moe bent en nog even op wil laden. Misschien helpt het om alles op te schrijven in een dagboek of iets dergelijks? Hopelijk heb je nu wat meer ruimte om mentaal en fysiek bij te komen! <3
1 like
Dit lijkt me eigenlijk wel een goed idee. Ik heb steeds wel mijn vriendinnen geappt met de laatste updates maar dat is toch niet heel uitgebreid.
Ik ga het eens helemaal uittypen op mijn laptop. Thanks!
1 like
Ik voel me heel erg ongeduldig. Nog 77 dagen en dan krijgen we de sleutel van ons huis. Maar het duurt nog zo lang.
Moe en de hele tijd dorst gewoon, zere keel. Geen energie.
Ik heb technisch gezien vakantie, maar heb zoveel te doen, dat ik echt geen tijd heb om bij te trekken en alsnog constant moe ben
Doodmoe en heel veel pijn. Maar ook ontzettend trots dat ik een aantal dingen voor elkaar heb gekregen
Ik ben echt zo verdrietig. En ik kan het nergens meer kwijt. Mijn vriend en ik lijken helemaal het ‘samen’ kwijt en hij is om iets onnozels weggegaan net, naar zijn ouders. Dan vervolgens sms’t hij ‘ik kom zo weer even naar huis’.
Om zijn sportspullen te gaan pakken en te gaan sporten dus. Hij wilde tussendoor wel even vertellen wat ik allemaal niet goed gedaan heb.
En nu is hij sporten en zit ik in huis te huilen.