Nee, we zijn pas zo’n anderhalve maand geleden weer begonnen nadat we een duidelijk plan hadden besproken met iemand die haar goed kent. Veel te laat natuurlijk, maar goed. Het belangrijkst vond ik dat haar angst in ieder geval niet zou verergeren, maar stabiel blijft of in het gunstigste geval zou verbeteren.
Dus we hebben wel meer getraind met geluiden, maar ik denk ook zeker dat het een combinatie is met beter in haar vel zitten dan vorig jaar. We moeten gewoon opnieuw (en het hele jaar door) gaan trainen, maar ik denk dat we echt wel stappen kunnen maken nu ze meer op haar gemak is.
Voorbeeld van een groot verschil: voorheen was ze dus binnen al erg gefocust op vuurwerkgeluiden, dan spitste ze direct haar oren of keek ze op, en als het te lang duurde of te hard was begon ze al snel te trillen. Daarna bleef ze dan nog een tijdje richting het raam/de gordijnen staren. Vaak durfde ze daarna ook niet meer naar buiten.
Een paar nachten geleden werd er een minuut lang vuurwerk afgestoken, goed hoorbaar ook. En ze reageerde nu alleen door even haar hoofd op te tillen en toen het klaar was hoorde ik een hele diepe zucht en sliep ze weer verder
Ze gaat gewoon weer ook in het donker mee om te plassen de laatste weken/maanden, terwijl ik haar eerst echt naar buiten moest sleuren.
Ik woon dus wel in een rustige buurt waar maar af en toe wat te horen is en met een slecht getimede knal kunnen we zo weer terug bij af zijn, maar dit is wel echt een enorme vooruitgang voor deze zenuwpees!