Mijn hond heeft sinds zondagavond bij vlagen last van buikpijn/misselijkheid en ook wat overgeven en 2x diarree. Ik had vanmorgen eigenlijk een afspraak staan maar na de wandeling leek hij weer helemaal fit te zijn (spelen, eten, bedelen 
). Alsnog goed opgelet met voer en rustig aan gedaan vandaag en nu is het sinds 2 uurtjes weer helemaal mis. Likken, gapen, 1 minuut liggen, weer opstaan; zie zijn buik ook echt verkrampen 
Zo zielig, morgenvroeg maar meteen de dierenarts bellen. Hoop dat hij zo meteen lekker in slaap valt, is net wel even halfuurtje gelukt 
Houd hem vannacht sowieso bij mij op de slaapkamer.
Oh nee, wat zielig 
Hopelijk heeft de dierenarts snel plek en kan die de oorzaak achterhalen.
Sterkte vannacht, misschien valt het mee en slaapt 'ie wat langer achter elkaar door.
1 like
Ik ging mijn hond vanavond ophalen bij mijn ouders en zag direct al dat er wat mis was. Hij bleek een paar uur voordat ik kwam een tak in zijn bek/keel te hebben gekregen (die lag al op de grond toen hij erbij kwam dus geen idee wat er precies mis is gegaan). Ben voor een spoedafspraak naar de dierenarts gegaan en waarschijnlijk is zijn keel of ontstoken en pijnlijk of er zit nog een stukje van de tak in. Hij had ook koorts, maar ze konden niets zien zitten. Hoop heeel erg op het eerste en dat de pijnstilling en ontstekingsremmers werken want dan hoeft hij niet onder narcose. Houd hem nu als een havik in de gaten om te zien of hij opknapt, gelukkig ben ik morgen vrij. Ik sta dan wel als een klein kind te huilen bij de dierenarts… het is echt mijn beste maatje. Hoop dat hij snel opknapt. 
1 like
Ja ik hoop dat hij inderdaad goed slaapt! Heb zo’n donutmandje en daar ligt hij gelukkig wel echt graag in. Morgenvroeg maar meteen bellen en me niet meer voor de ‘gek laten houden’ als de klachten weg lijken te zijn 
dankjewel!
Edit: ik zit mezelf helemaal gek te maken omdat hij nu ook steeds kokhalst terwijl er niets uitkomt. Denk nu bijna aan een maagtorsie maar aangezien hij al 3 dagen klachten heeft + klein ras is dat niet logisch. Hoop dat ik zelf nog slaap vannacht 
Edit edit: hij kwispelt en hij loopt, dus het lijkt gelukkig wel mee te vallen!
1 like
Aah ik lees dit nu pas, even gegrepen in mijn eigen paniek. Hopelijk knapt die snel weer helemaal op en heb je ook een goede nacht. Beterschap voor je hond 
Hoe gaat het nu? Mijn hond had een paar weken terug hetzelfde, braken, misselijk en diarree, toen leek het even weer beter te gaan, maar kwam 2 dagen later terug. Toen toch langs de dierenarts gegaan en die gaf aan dat ze het momenteel heel veel zien bij honden. Er schijnt een virus rond te gaan. Ze heeft een panacur-kuur en een ontstekingsremmer gehad en toen ging het vrijwel meteen beter!
@Florence hebben jullie een beetje kunnen slapen? Hoop dat het snel beter gaat en dat verder onderzoek/behandeling niet nodig is! En ik heb ook wel eens staan huilen hoor, je kunt je zo’n zorgen maken
Lief dat je het vraagt! Hij ligt nog steeds k.o. (wel nog echt moe zo te zien), maar hij heeft in ieder geval goed geslapen! Beter dan ik haha
En sneu dat jouw hond het ook te pakken had. Klinkt inderdaad hetzelfde, stomme virussen. Fijn dat jouw hond weer helemaal beter is!! Ik ga nu ook meteen bellen.
2 likes
Oh gelukkig heeft hij wel goed geslapen! Soms zou ik willen dat ik zo onbezorgd kon zijn als honden, terwijl wij ons maar druk maken om ons hondenkind . Hopelijk is ie snel weer helemaal de oude!
1 like
@Florence hoe is het nu met je hond? Heb je het idee dat het al wat beter met hem gaat? Hopelijk slaat de medicatie aan en knapt hij snel op!
@Airy-fairy ah ook al zo sneu! Maar inderdaad lekker even bellen met de DA en kijken of je snel langs mag komen. Hopelijk is het ook bij jullie snel aan de beterende hand!
2 likes
Sorry echt een enorm lang verhaal over het overlijden van mijn vorige hond, en de komst van onze huidige hond. Ik ben er de laatste weken veel mee bezig geweest en voelde heel veel behoefte het van me af te schrijven. Ik vind het wonderlijk hoe erg gehecht je kan raken aan een dier (in dit geval een hond, maar ons gezin heeft ook een (inmiddels) oude kat en ook aan hem ben ik enorm gehecht).
Samenvatting
Een maand geleden was onze gezinshond een jaar dood. Mijn ouders hebben haar pas gekregen toen mijn zus en ik al uit huis waren, maar ze kwamen nog veel thuis tijdens onze studies dus waren toch erg close met haar. Ze moest nog vijf worden, dus ze was nog heel jong. Ze werd plotseling ziek, en een maand lang is ze bijna dagelijks bij de dierenarts geweest voor infusen, onderzoeken en medicatie. Haar nieren waren kapot, waarschijnlijk door een ontsteking die eerder was begonnen in haar baarmoeder (en waarvan we dachten dat die was verholpen). Ik ben die hele maand bij mijn ouders gaan logeren, en heb mijn vader nog nooit zoveel zien huilen. Ik was zelf ook heel verdrietig, maar vond (en vind) het zo mooi om te zien hoe zo’n hechte vriendschap kan ontstaan tussen mens en dier. Ze was ook helemaal gek op mijn vader. Ze spraken elkaars taal niet, maar ze hadden geen gemeenschappelijke taal nodig om elkaar volledig te begrijpen. Sinds zijn pensioen waren ze ook 24/7 samen. Waar hij was, was zij. Iedereen kende haar ook, en iedereen had op z’n eigen manier wel een speciale band met haar gekregen. Dat was extra hard toen ze ziek was en overleed, want mijn vader heeft dus meerdere mensen moeten vertellen dat ze ziek (en uiteindelijk dood) was, en het gebeurde dan ook geregeld dat mensen dan emotioneel werden (en mijn vader ook). We hadden ook nog altijd goed contact met de eigenaar van de moederhond (geen fokker). Ik heb haar op de dag van het overlijden meteen gecontacteerd om er zeker van te zijn dat ze het niet via via zou horen. Ik heb haar berichten bewaard omdat ze zo mooi waren, en ze ook zo mooi wist te beschrijven hoe bijzonder de band tussen de hond en mijn vader was.
Ik ben de dierenartsenpraktijk ook nog altijd dankbaar voor hun betrokkenheid. Ze had inmiddels ook elke dierenarts en assistente daar volledig ingepakt, zo’n innemende hond was ze. Mijn vader kan een jaar later nog altijd geen filmpjes van haar zien zonder te huilen. Als ik in dierenwinkels of tuincentra voorbij het schap met speciaal voer loop, doet dat nog altijd fysiek pijn. We hebben haar op het laatst van allerlei aangepast voedsel moeten geven, maar dat wilde ze niet meer. Dat was zo’n strijd, en zo zielig.
Mijn ouders hebben vrij snel na haar dood besloten een pup van hetzelfde ras te adopteren. Niet om haar te vervangen (dat is onmogelijk), maar er was zo’n leegte ineens. Onze vorige honden zijn ook altijd allemaal heel oud geworden, dus dit kwam extra plotseling (we hadden gedacht haar nog minstens een jaar of 8-10 bij ons te hebben). Daar komt bij dat mijn zus en ik allebei in het buitenland wonen, en mijn ouders hebben het daar allebei soms moeilijk mee. De hond heeft altijd een deel van de leegte opgevuld voor hen.
Sinds maart woont de nieuwe pup bij mijn ouders. Ze komt net als onze vorige hond uit een nestje van iemand die echt liefde heeft voor het ras, maar één keer een nest heeft gehad (gewoon om het ooit gehad te hebben) en ook met haar hebben we nu weer goed contact (ook met de eigenaren van de rest van de pups). De pup is een geschenk uit de hemel, mijn vader noemt haar dan ook vaak liefkozend ‘cadeautje’. We zijn allemaal helemaal gek op haar en nu alweer zo aan haar gehecht. Haar aanwezigheid heeft de pijn enorm verzacht, al is er nu wel een grote angst om ook haar plotseling te verliezen na de gebeurtenis met onze vorige hond. Ook breekt mijn hart elke keer een beetje als ik haar vrolijk langs het graf van onze vorige hond zie dartelen. Toch voel ik me dan schuldig, terwijl de pup (inmiddels bijna volwassen) helemaal niet als een vervanging voelt, voor niemand van ons. Ze heeft een compleet ander karakter, en waarderen haar weer om haar eigen eigenschappen.
13 likes
@Falula Wat fijn voor je vader dat er weer een nieuwe hond is. Hopelijk hebben ze lang plezier van elkaar 
1 like
Wat mooi geschreven, ik moest er zelfs van huilen. De gedachte dat ik onze hond ooit ga verliezen breekt echt m’n hart, ik kan daar nu al zo verdrietig van worden. Het raakt me dan ook om te lezen hoeveel verdriet het verlies van jullie hond heeft gedaan. Hopelijk mag jullie cadeautje nog lang bij jullie blijven
1 like
mooi geschreven! Ik vind het zelf heel bijzonder hoe een overleden hond ook altijd onderdeel blijft van je geschiedenis ofzo. Tenminste dat merkte ik toen er bij ons een half jaar na het overlijden van mijn eerste hond een nieuwe hond kwam. We hebben een nieuwe hond, maar we hebben het nog steeds een paar keer per week over onze eerste en lachen dan, want het was een portret.
Onze nieuwe hond is er na een half jaar gekomen, terwijl die leegte echt als jaren voelde. Heel bijzonder wat ze met ons doen, die hondjes!
2 likes
wat mooi geschreven kan nu al janken bij het idee dat mijn hond ooit komt te overlijden.
3 likes
Bijzonder is dat he! Ik merkte het ook toen we onze hond kregen, want mijn oma had blijkbaar als kind een hond van hetzelfde ras gehad (wist ik niet). Ze was meteen zo dol op haar, want het deed haar zo aan het eigen hond denken en dan vertelde ze ook nog verhalen van vroeger. Dit was voor haar 85 jaar geleden en toch kon ze het zich nog zo voor de geest halen. Was heel mooi, want zonder de komst van onze hond had ik die verhalen misschien nooit gekend.
6 likes
Ja, je hecht je zo snel aan een hond. Ik vraag me weleens af wat ik hiervoor deed met mijn tijd en of het niet onwijs saai was al die tijd zonder hond, simpelweg omdat ik soms gewoon niet meer weet hoe het was zonder hond ofzo?
Hoe gaat het nu met jullie puppy trouwens?
4 likes
ja echt! er gaat zoveel tijd en headspace naar de hond en ik vind het helemaal mooi.
lief dat je het vraagt, het gaat super goed ze is nu 3,5 maand en weegt ruim 14 kilo, dus ze is verdubbeld sinds we haar hebben opgehaald hahaha.
ze ligt nu lekker aan mijn voeten te slapen en ik (en mijn vriend ook) zijn echt zooo gek op haar haha, het voelt ook echt alsof we nu een gezin zijn met z’n drietjes.
33 likes
Ooooh wat een heerlijk snoetje
2 likes
Wat fijn dat het zo goed gaat! En ja het voelt echt als een gezinnetje hè, ik vind het ook altijd zo knus.
Dat dekentje op de eerste foto ziet er trouwens uit als iets waar die van mij de hele winter in zou kunnen spenderen, weet je waar die vandaan komt?
Oh en die Kong-kuffel op de laatste foto ziet er bij ons heel anders uit haha 
1 like
ja van casa: https://nl.casashops.com/nl/producten/wonen/interieurtextiel/plaids-en-quilts/?p=1 wel van een tijd geleden, maar ik zie dat ze een hoop andere lekkere dekentjes hebben.
hahaha ja ze is nog niet echt een sloper, maar dat komt denk ik nog wel
1 like