Hondentopic (Deel 1)

[puntjes]

Vanmorgen even lekker wezen afkoelen! Ze is zo onbevreesd op de supplank… Van voor op het puntje, tot achter me, ze loopt wat heen en weer! En houdt ook nog prima balans… Alleen staan wil mij dus niet lukken met zo’n actief beestje, dan is mijn balans wat minder… Toen de trainster voorbij kwam op haar plank stapte ze ook nog even gezellig over voor knuffels… Gekke haai van me!

@Nysmn je bent natuurlijk al weg maar ik vind dat zelf ook wel een dingetje en goeie vraag. Ik durf het momenteel niet. Gisteren ging ze er tegen aan liggen, zal maar net wat vacht klem komen te zitten denk ik dan.

[Lichtknopje]

Werkte niet. Maar zijn vacht is ook heel dik en hij heeft veel nekvel. Zag er ook niet uit.

[Sax]

Er is in mijn stad in de zomer altijd een buitenbioscoop en honden zijn er toegestaan. We waren daar gisteren voor het eerst samen heen en het was zo leuk! Hond lag lekker de hele film warm onder een dekentje tussen de benen van m’n vriend te slapen Het geluid ging via koptelefoons dus het was voor haar ook lekker rustig.

Ze woont nu bijna twee jaar bij ons en dit was weer even een realisatie hoe goed ze eigenlijk is gewend aan haar nieuwe leven

Kleine sfeerimpressie van toen het nog niet zo koud was

[Okapi]

Zo gezellig!

[Vaiana]

Wow zo slim!

[Sax]

Ja echt een aanrader! Ik meen me te herinneren dat jouw hond niet lang alleen kan zijn toch? Volgens mij zijn ze ook welkom op de andere locatie in West volgende maand.

[Okapi]

Ja klopt! Gaat al een stuk beter maar nog niet 100%. Dat soort dingen vind hij ook heel spannend, dus dat is weer lekker dubbel. Al kan hij waarschijnlijk wel zijn rust vinden als iedereen stil zit wanneer de film begint. Ziet er wel heel leuk uit!

[Squidy]

Jaa goede tip! Ik bevries wel regelmatig een kong met yoghurt of pate ofzo maar niet gedacht aan de lickimat! Nu met mix van yoghurt, natvoer en blauwe bessen. Zo te zien een succes, en hij is er nu ook eens wat langer mee bezig

[jasmijntheetje]

Heel eerlijk, ik zou het niet doen. Ik begrijp je liefde voor het beestje maar er komt zoveel bij kijken qua training/aandacht en in dit geval misschien nog specifieke ondersteuning vanwege de “problemen” van de hond. Ook al werk je thuis, met 36 uren lijkt me dat echt moeilijk te combineren…

[Okapi]

Ik zou het eerlijk gezegd ook niet doen. Ik ben echt enorm pro-adoptie, maar heb zelf een rashond gekocht. Bij een adoptiehond weet je niet wat je in huis haalt, je moet er enorm veel tijd en energie insteken. Zelfs bij een makkelijke hond kan je tegen zoveel dingen aanlopen. De combinatie van herder, gedragsproblemen, eerste hond en 36uur werken lijkt me niet top.

Moet er overigens bij zeggen dat we kozen voor het kopen van een puppy omdat dat beter in ons leven past, maar de rustigste pup uit het nest voor ons bleek een enorme uitdaging. dus je kan het natuurlijk nooit voorspellen. Maar daarom ben ik juist voorzichtiger geworden: honden waar je veel mee moet werken vergen écht enorm veel van je privéleven. Je maakt een inschatting van hoeveel werk iets is, maar je ervaart het pas op het moment zelf natuurlijk. Ik heb echt heel moeilijke periodes gehad.

[Eileen]

Los van hoeveel tijd je hebt om te trainen met de hond, zou ik me vooral afvragen hoe je lifestyle voor de rest bij deze moeilijke hond past. Stel dat het gedrag echt hardnekkig is, en niet te verbeteren, kun jij daar mee leven? Komen er vaak mensen bij je over de vloer bv? Kun je ermee leven dat de hond op vakantie meenemen bv erg moeilijk wordt? Dat je misschien beter savonds laat gaat wandelen met minder mensen op straat, of op een rustige plek gaat wonen etc etc.

[Okapi]

Dat je genoeg geduld en liefde hebt twijfel ik niet aan. je leest duidelijk dat je overpeinzingen niet over 1 nacht ijs zijn gegaan en je echt serieus bent. En natuurlijk hebben alle adoptiehonden een rugzakje. Er zit alleen zoveel gradatie in, ik denk idd dat de herder een stap te ver is. Als je een goede hondenschool in de buurt hebt die ook trajecten aanbied met adoptiehonden en je lekker kan trainen dat echt wel goed komt.

De aanpassingen die je noemt zijn alleen heel makkelijke aanpassingen. Bij echte problemen moet je denken aan verlatingsangst (dus echt geen seconde alleen kunnen zijn) of niet normaal 4x per dag kunnen wandelen zonder constant op te letten of iemand je pad kruist (loslopende honden die op je af rennen of vervelende eigenaren die het beter weten). Wij overwegen de stad te verlaten ivm de hoeveelheid honden en prikkels.

Er zijn hier wel genoeg forummers met tips over stichtingen geloof ik dus daar kan je je wel op oriënteren vast!

[Vaiana]

Is er trouwens een reden om uit het buitenland te adopteren ipv hier? Ik zie het veel voorbij komen en dan vraag ik me af: wat zijb de voordelen?

[Marqant]

Ik ben zelf een paar maanden gastgezin voor een hond uit het buitenland met het doel om deze te adopteren. We hadden ook weinig kennis van honden, maar wel een groot hart. Eerlijk gezegd heb ik het heel erg onderschat. Sowieso omdat het hier in de stad veel te druk was voor zo’n getraumatiseerde hond. Hij was bang voor alles wat bewoog: andere honden, mensen, kinderen, fietsers, auto’s. Ook al ging ik op de rustigste tijd lopen, ik kon niet voorkomen dat er iedere rondje wel iets was waardoor de hond volkomen uit zijn panty ging. Bezoek hebben we ook één keer maar nooit meer geprobeerd, want hij heeft ze de stuipen op het lijf gejaagd. Maar het heftigste vond ik dat de hond mij meermaals heel hard gebeten heeft. Het was geen happen, maar echt flink doorbijten met bloed en alles. Bijvoorbeeld als ik iets in de kast zette en hij daar van schrok. Of gewoon omdat ik mijn been bewoog.

We kregen wel hulp van de stichting met tips van een gedragstherapeut en kalmerende medicatie. Zelf heb ik heel veel boeken gelezen en video’s gekeken over gedragstherapie. Iedere keer hebben we geoefend met BAT en van alles en nog wat. Na een paar maanden ging het naar ons idee een heel klein beetje beter. Alleen toen hij mij weer twee keer in korte tijd was aangevlogen, hebben we toch de beslissing genomen om hem terug naar de stichting te brengen. Ik vond het zó erg, want ik ben ook van mening dat een huisdier voor altijd is en je deze niet ‘zomaar’ weg doet. De hond kan er zelf ook zo weinig aan doen. Maar met alle liefde van de wereld zou deze hond niet gelukkig worden met ons op deze plek. En ik was inmiddels ook doodsbang in mijn eigen huis. Ook al ken ik zo veel geweldige geadopteerde honden. Een hond met een dergelijk verleden, die al meerdere keren hergeplaatst is, kan écht heel pittig zijn.

Nu heb ik trouwens ook weer een geadopteerde hond, maar wel gewoon uit Nederland. Er zitten zeker wat werkpuntjes aan, dat vind ik ook niet erg, maar gelukkig niks van bijten. Op Facebook heb je veel rasgerelateerde groepen en stichtingen voor herplaatsers. Of als je bij rasverenigingen op de website kijkt, vaak hebben ze daar ook herplaatsers die bemiddeld worden door de fokker.

[ibnzo]

Hier geen adoptiehond, maar wel een hond die te beschermend is naar het gezin, en dan vooral naar mij. Ze is van nature waaks, dat is helemaal prima en ook ontzettend fijn, aangezien wij nogal achteraf wonen. Maar ze duldt echt geen andere mensen (en dieren) bij ons in de buurt.
Daarnaast is ze ook nog eens enorm onzeker en in combinatie met die beschermingsdrang plus het feit dat ze groot is maakt het soms best lastig.

Als er iemand op bezoek komt moet ze echt ruim van te voren in de bench, anders komt het bezoek niet eens onze tuin in. We hebben om de gehele tuin een hek van 2,5m hoog omdat ze anders iedereen die op het erf komt aanvalt.
Daarnaast is ze dus ook nog eens een bange poeperd als het om nieuwe/onbekende situaties gaat. Naar een kennel kan ze niet, de dierenarts is eng, andere honden vind ze niet leuk (we zijn uiteindelijk met puppycursus ed gestopt omdat ze echt niet met andere honden kon), ik kan haar nergens mee naar toe nemen enz.
Eigenlijk vind ze niks en niemand leuk behalve ons gezin, onze andere hond en mijn moeder. Zij is dan ook de enige die op kan passen als wij een hele dag weg gaan. Wat we dus bijna nooit doen, maarja we hebben 2 kinderen die ook wel eens naar de Efteling oid willen.

Haar uitlaten gaat daarintegen wel prima, doordat ze zo gefocust is op mij luistert ze perfect en ze wil graag dichtbij me zijn. Doordat ze mij vertrouwd en weet dat ik de controle heb kan ze prima een mens/hond passeren. Als ze maar voelt dat ik niet bang of gespannen ben. Maar ik kom niet op drukke plekken met haar, voornamelijk in het bos voor ons huis en als ik zie dat er veel mensen lopen dan ga ik over onze weilanden.

Voor ons is het echt een geweldig lieve hond, ze wil het liefst de hele dag op schoot liggen (met dr 55kg denkt ze dat dat prima gaat haha) ik vertrouw haar volledig en zij en ik gaan voor elkaar door het vuur.
Maar ze heeft wel een gigantische gebruiksaanwijzing…

Ik heb behoorlijk wat ervaring met, moeilijke, honden maar ik zou eerlijk gezegd niet voor een hond, en vooral voor de situatie die jij beschrijft, kiezen. Hoe sneu het ook is en hoe graag je haar ook zou willen helpen.

[Sax]

@buffel

Wat zouden jullie qua adopteren dan wel aanraden?

Ikzelf heb inderdaad via ikzoekbaas mijn hond gevonden. Geadopteerd dus, en mijn allereerste hond dus ook geen ervaring. Als je specifieke vragen hebt dan beantwoord ik ze graag!

Ik denk overigens dat een gebrek aan ervaring niet direct ee reden hoeft te zijn om een moeilijke hond niet aan te kunnen, maar daarvoor moet je dan wel veel tijd en geld investeren in privétrainingen bij een goede hondenschool. Ik kan me goed vinden in de andere reacties en zou ook zeggen: doe het niet. Ik snap dat de wil er echt is, maar er komt zó veel bij kijken en het kan ook groot effect hebben op je eigen leven en relaties.

[Loxodonta]

Er zitten relatief weinig honden in Nederlandse asiels, de honden die er zitten zijn van een bepaald rastype en/of hebben veel gedragsproblemen.

In buitenlandse asiels zitten heel veel honden die zich prima kunnen aanpassen aan een nieuw leven in Nederland, ook zonder (grote) trauma’s. Het ligt wel heel erg aan het land waar ze vandaan komen en hoe goed de stichtingen selecteren op geschikte honden voor adoptie.

Ik heb zelf een hond uit Spanje, veel honden gefosterd en ook mee getraind. Over het algemeen zie ik dat honden uit Roemenië, Bulgarije, Rusland etc. vaker trauma’s hebben dan honden uit Spanje, Portugal, Griekenland. Het verschilt ook heel erg per stichting wat voor honden zij selecteren, je hebt stichtingen die juist voor de zieligste, meest hopeloze gevallen gaan… Maar ook stichtingen die juist kijken naar honden die het meeste kans maken om zich aan te passen aan een ander soort leven.

[Airy-fairy]

@buffel

En hoe denken jullie dan over een rashond kopen?

Ik kan niet echt meepraten over adoptie, heb zelf dus een rashond pup gekocht. Ben echt wel pro-adoptie maar ik durfde het dus gewoon echt niet aan En ik was op slag verliefd op het poedelras dus stond ook niet meer echt open voor andere rassen/mogelijkheden moet ik er eerlijk bij zeggen

Wat ik miss wel als tip kan geven, als je dus voor een rashond wilt gaan. Er zijn ook best veel fokkers die (vaak wat oudere) herplaatsers aanbieden. Dus wel door hun gefokt maar door bijv gezondheidsproblemen bij de adoptanten zelf (dus niet bij de hond voor de duidelijkheid) terug gebracht. Zo iets zou je evt wel nog naar kunnen kijken of kunnen schrijven naar fokkers van rassen die je aanspreken.

[Sax]

@buffel

ik vind dat wel echt kut want wie adopteert ze dan?

Ja dat is ook een rot idee, maar tegelijkertijd had het veel extra stress en leed bij zowel honden als mensen kunnen voorkomen als mensen niet maar altijd dieren willen redden ipv dat ze realistisch zijn over wat ze kunnen bieden. Klinkt hard, maar asielhonden worden ook nog wel eens een tweede/derde keer teruggebracht, net als je Portugese vriendin, en dat moet eigenlijk gewoon niet gebeuren natuurlijk Sowieso zou er best strenger geselecteerd mogen worden door asiels, maar denk niet dat dat haalbaar is aangezien de asiels al vol zitten.
Voor je toekomstige hond klinkt je volgende huis trouwens ideaal, daar gaat hij/zij vast heel gelukkig van worden!

Zelf heb ik een (Nederlandse) windhond geadopteerd. Haar precieze verhaal was onbekend bij het asiel ivm geheimhouding, ik weet alleen dat ze ergens in beslag is genomen. Windhonden worden vooral in het zuiden van het land nog veel illegaal gebruikt om te jagen en ze worden ook regelmatig gedumpt, dus zeer grote kans dat ze bij zo iemand woonde. Bepaalde kenmerken van haar wijzen daar ook wel op.
Ik ben eerst in mijn eentje gaan kennismaken omdat ik wilde checken of ik me 100% op mijn gemak voelde met haar (want ik ben lang niet met alle honden helemaal chill). Later ben ik samen met mijn vriend gegaan, hebben we ons verdiept in het ras en bleek dat eigenlijk perfect bij ons en ons leven te passen. Vervolgens afgewacht of ze helemaal gezond zou zijn en een week later woonde ze bij ons.
Qua karakter is het helemaal passend en ik zou nooit meer iets anders dan een windhond nemen (volgens mij heb ik dit al 100x gepost haha ).

Ik moet er wel bij zeggen dat ik denk dat we heel veel geluk hebben dat ze zo makkelijk is. Haar ‘uitdagingen’ zijn redelijk raseigen denk ik, en niet zozeer specifiek voor haar als asielhond (bijv. snel bang, houdt niet van vreemden, maar met beide heeft ze echt enorme stappen in de goede richting gemaakt).

[Marqant]

Ik was na heel veel onderzoek specifiek opzoek naar een keeshond, want ik ben vooral fan van de rasgroep oertypes en spitzen (Huskies, Samoyed, Akita’s). Ook omdat erfelijke problemen daar nauwelijks een rol spelen. Maar de meeste honden van deze rasgroep zijn niet heel praktisch in een appartement of afgeraden als eerste hond.

Ik heb nu een middenslag keeshond geadopteerd, overgenomen van een gezin uit Limburg. Hij was toen 3 jaar en is nu 2,5 jaar bij ons. Hij moest daar weg omdat hij te veel zou blaffen en de man vaak overdag sliep vanwege nachtdiensten. Ze waren pas verhuisd naar een nieuwe woning waar hij veel waaksers was. De man des huizen was de gebroken slaap behoorlijk zat. Wat ik begreep was hij sowieso geen fan van de hond, maar de vrouw en kinderen waren echt in tranen dat hij weg moest. Met deze mensen hebben we ook nog steeds contact en sturen we af en toe foto’s. Ze zijn heel blij om ‘m zo gelukkig te zien hier.

Zelf hadden ze hem ook weer overgenomen van een oude meneer die hem niet aankon als drukke pup. Ze hadden daardoor ook niet bewust voor het ras gekozen. Anders weet je dat blaffen en keeshonden hand in hand gaat met het blaffen hebben wij niet echt een probleem. Het grootse issue was dat de oorspronkelijke eigenaar ‘m bij een broodfokker gekocht. Want het zou een dwergkees (pomeriaan) ipv middenslag zijn en hij komt oorspronkelijk uit Hongarije. Waarschijnlijk dus te jong en daarmee kleiner verkocht. Je merkt dat hij een stukje socialisatie gemist heeft en kan uitvallen naar andere honden. Na een traject met gedragstherapie en hulp bij zijn allergieën gaat het al veel beter.

Toen we een hond zochten had ik precies dezelfde struggles als jij. Want bij de asiels vragen ze meestal ook veel ervaring en een grote tuin. En de mensen staan er in de rij voor een hond dus dan kom je er niet tussen. Een pup nemen gaat tegen mijn principes. Na ons debacle met de buitenlandse hond, heb ik mijn huidige hond via marktplaats. Daar staan ook regelmatig herplaatsers op. Maar je moet wel heel goed zoeken, want er staat veel rotzooi tussen. Gaandeweg de zoektocht ben ik er steeds beter in geworden om het kaf van het koren te scheiden. Ik heb bvb alle foto’s reversed image gezocht. De telefoonnummers nagetrokken. De mensen gegoogeld, etc. Ook bvb de verhaaltjes die erbij staan googelen, want zo zie je dat sommige verhalen hergebruikt werden. Heb zelfs wel eens een afspraak op het laatste moment afgezegd omdat ik het toch niet vertrouwde.

De site van verhuisdieren wordt volgens mij nu meer gebruikt door particulieren dan toen wij een hond zochten. Nu ik wat meer in de hondencommunitie zit zie ik veel meer herplaatsers voorbij komen, bijvoorbeeld via de Facebook ‘stichting herplaatsing keeshonden’. Als je specifieker zoekt op een bepaald ras maakt het ook makkelijk om er bovenop te zitten en de juiste mensen en organisaties te leren kennen is mijn ervaring.

En ooit wil ik wel weer een echt probleemgeval als we meer achteraf wonen. Dan helpt het ook heel erg als je al een stabiele hond heb waar ze zich aan op kunnen optrekken. Alle ervaring die je dan hebt opgedaan komt ook heel erg van pas.

Edit; echt beschamend zo’n lang verhaal… excuses