Wel goed dat je het doorbrak natuurlijk door de gordijnen dicht te doen!
De honden worden niet uitgelaten?
Zou in dat geval dan zorgen dat ze aangelijnd/op een niet zichtbare plek achter in de tuin zitten altijd ofzo? Vind het anders niet een heel ontspannen situatie.
@Bertha @Blablabla Bedankt voor jullie reactie, dat stelt me al wat gerust! Het is een ingewikkelde situatie omdat mijn ouders juist willen dat ze waken. Mijn ouders hebben een hele grote tuin waar ze hun energie en behoefte kwijt kunnen en worden dus niet dagelijks uitgelaten. Wel neemt mn vader (vooral in de zomer) ze af en toe mee naar het bos. Ik denk dat het voor nu maar even met de gordijnen dicht moet en zodra mijn vader er (hopelijk) voor open staat, op neutraal terrein kennis laten maken. Ik denk dat dat voor nu de beste optie is?
Komen de honden van je ouders echt nooit binnen? Lijkt mij anders wel een lastige, onvoorspelbare situatie eigenlijk in de toekomst. Of je ouders die jouw hond wel gaan uitlaten en dat die andere twee er dan op af komen?
Ik zou wel snel beginnen met kennismaken. Hoe sneller ze een positieve ervaring met elkaar op doen hoe beter. Hoe langer je wacht, hoe meer kans dat ze zich al aan elkaar ergeren/agressie opbouwen. Die gordijnen houden wel wat tegen maar toch niet de geur en het geluid van je pup.
Het is altijd beter om honden op neutraal terrein (dus niet thuis of in de tuin) kennis te laten maken. De honden zijn ook nog eens waakhonden, die zijn er om indringers op hun terrein weg te jagen. Daar kan je ze dus echt niet laten ontmoeten.
Ik weet eigenlijk niet of het een goed idee is om ze dan ooit kennis te laten maken als je niet weet hoe ze met andere honden zijn. Ik denk dat het nu niet zo traumatisch was maar als het kennismaken mis gaat dan is daar in huis zijn misschien wel spannend⊠misschien hulp vragen van een gedragsdeskundige over hoe je het deze situatie zo goed mogelijk kan doen.
@Blablabla fijn! Ken je zorg zonder dwang? Misschien kan zij je nog helpen met het oefenen van zorg handelingen!
Ah je hebt gelijk, ik las over het waakhond gedeelte heen. Dat maakt het wel extra lastig inderdaad. Hoe staan je ouders erin? @Flamingo die kennen hun honden het beste. In ieder geval succes
Voor elke hond is het dus beter om niet thuis of in de tuin kennis te maken met een andere hond, dus niet alleen met waakhonden.
Ik heb hier zelf wel positieve ervaring mee, dus ik denk dat dat wel afhankelijk kan zijn van het ras, leeftijd, geslacht e.d. Maar snap dat het op neutraal terrein wordt aangeraden
@Babka @Bertha De honden komen inderdaad nooit binnen. Mijn ouders hebben een vrijstaand huis met om het hele huis heen tuin, maar de âachtertuinâ en âvoortuinâ zijn wel van elkaar afgesloten dmv hekken met poortjes. Zodra er dus gewandeld zou worden met mijn hond is het wel veilig en kunnen ze niet bij elkaar komen.
Ik heb maandag weer puppycursus, ik zal haar is vragen om advies, want het is wel een ingewikkelde situatie inderdaad.
@Xiomara mijn ouders willen juist dat ze waken en hebben een hele andere opvoeding/omgang met honden dan dat ik dat voor mijn hond wil. Dankjewel!
Ohja ik had nog een ander vraagje, misschien een beetje een domme vraag maar hoe vul je een Kong met vulling? Ik heb zoân puppy Kong gekocht met vulling in een fles, maar ik snap niet hoe de fles werkt haha. 
Ik weet niet hoe zoân fles werkt maar je kan ook gewoon brokjes even weken in heet water en als het zachter is geworden erin doen
Een leuke tip voor in de zomer vond ik vullen met yoghurt en dan in de vriezer. Sorry dat is ook geen antwoord op je vraag
@Bertha @Mette12 thanks voor jullie tips, die ga ik zeker onthouden! Ondertussen heb ik uitgevonden hoe het werkt haha.
Als iemand ooit tips zoekt voor activiteiten om de hond bezig te houden of ideeen voor iets als een kong oid kan je het altijd vragen
Ik heb wel een lijstje
kom maar door
Kong vullen met:
Yoghurt, snoepjes, komkommer, pompoenpuree of andere puree en invriezen. Pindakaas was ook een goede
Mijn hond had dit snel door dus gingen we de kon vaak in een handdoek wikkelen of zorgen dat de opening dichtwas.
Snoepjes wikkelen in een opgerolde handdoek of in dichtgevouwen toiletrollen
Tegen verveling waren we ook altijd nieuwe dingen aan het leren, zoals commandos op geluid of gebaar, uitdagend maar leuk en handig
Een fles vullen met een paar snoepjes, simpel maar duurde lang voordat hij het doorhad
Egg Babies vond ik een goed spel. Was hij lang mee bezig en kon hij niet in valsspelen
Een grappige in de zomer vond ik om een bakje met water te vullen en een paar snoepjes in te doen en dan vri3zen, als je hond van eten hoidt is hij er eeuwig mee bezig
Pff we hebben vorige week zondag een hond geadopteerd en ik heb het er vandaag zo zwaar mee. Ik vraag me echt waar ik aan ben begonnen (en ook hoe ik hier zo door overvallen kan zijn want ik denk er al JAREN over, ik heb het echt goed overdacht, het is al JAREN mân droom en nu is het zo ver en vind ik het echt zo moeilijk). Ze is echt heel lief, maar de laatste twee keer dat er mensen over de vloer waren heeft ze daar heel erg naar gegromd dus dat is voor ons een duidelijk teken dat we te snel zijn gegaan en dat ze niet op haar gemak was. Logisch ook natuurlijk, maar we hadden dit gedrag helemaal niet verwacht en we vinden het ook echt heel moeilijk, want we zijn net 2,5 week geleden Amsterdam uit verhuist naar een andere stad en we willen heel graag mensen ontvangen hier. Ik ben zo bang dat het nooit meer kan oid. En mân katten zijn ook nog niet gewend dus ik voel me super schuldig tegenover hen.
En even voor de duidelijkheid, het is super logisch dat zij nog tijd nodig heeft om te wennen en het is mij ook duidelijk dat wij haar overvraagd hebben. En het is ook logisch dat mijn katten nog niet gewend zijn, ik had er van te voren op gerekend dat het maanden ging duren. Maar toch, vandaag trek ik het allemaal niet. Wat als het nooit beter wordt?
Aah, wil je laten weten dat zulke gedachtes echt heel normaal zijn en je echt niet alleen bent daarin! Je probeert je zo goed mogelijk een voorstelling te maken van hoe iets gaat zijn, maar pas als je er middenin zit besef je hoeveel tijd/energie of wat dan ook iets echt kost.
En je weet zelf dus al dat je iets te snel bent gegaan, dus niks aan de hand. 
ik zou zeker een maand de hond laten acclimatiseren en dan eens kijken naar een goede trainer die je kan begeleiden. Scheelt echt veel als iemand je helpt, en zij snappen ook heel goed hoe je je voelt met een adoptiehond.
Het wordt beter, die eerste weken vond ik het echt zwaar en zat ik regelmatig in paniek te googelen wanneer dit voorbij was/wat ik kon doen/hoe je een paniekaanval herkent en er weer uit raakt 
. Maar in mijn geval was er vooral tijd nodig en toen zakte dat allemaal weg. Het is een ingrijpende verandering voor zowel jou als de dieren.
Misschien is het een goed idee om voor de zekerheid zoân honden- en kattengedragstherapeut in te schakelen. Het is enorm veel om mee te dealen voor alle partijen, zoals je het beschrijft.
