Het blijft een lastig onderwerp. Ik overweeg nu chemische castratie met een 6 maanden implantaat, in overleg met trainer en dierenarts (die overigens ook gedragsdeskundige is, hele waardevolle combi!).
Mijn honden hebben een goed leven met veel beweging, ik werk vanuit huis en steek er veel tijd in. Maar we wonen wel in de stad (gelukkig met veel natuur om de hoek) en er zijn hier nou eenmaal veel honden. Harry zân reactie als hij een lekker teefje ruikt of een andere reu met ballen opmerkt is gevaarlijk. Niet omdat hij agressief is maar omdat hij zo sterk is geworden dat hij in een onbewaakt ogenblik mij en mân andere hond gewoon omver zou kunnen lopen om bij een andere hond te komen. Om nog maar niet te praten over verkeer.
We hebben alles uit de kast getrokken om hem te helpen andere honden te leren negeren en zolang er voldoende afstand is lukt dat redelijk en hij komt ook al steeds sneller uit die focus, maar als er ineens een of andere reu ergens de hoek omloopt die ik niet zie aankomen weet ik niet wat er zou gebeuren en ik wil er ook niet achterkomen. Die ervaring zou voor hem, voor mij maar ook voor mân andere hond gewoon heel erg schadelijk zijn. De trainer geeft ook aan dat je maar tot een bepaald punt het gedrag hierin kan beĂŻnvloeden, die hormonale reacties zijn gewoon heel sterk en dat zal ook zeker wel met het ras te maken hebben.
Daarnaast zijn er helaas gewoon ontzettend veel domme hondeneigenaren die niet zo bezig zijn met veiligheid en sociaal gedrag, elke week lees of hoor ik wel over gedonder en bijtincidenten. Ik weet welke honden en plekken ik uit de weg moet gaan maar ik heb natuurlijk niet 100% controle over andere mensen en honden.
Onze keus om die 6 maanden uit te proberen is daarom niet vanwege Harry zân gedrag, maar om hem een eerlijke kans te geven in de omgeving waar hij woont en hem een beetje rust te geven. Het gedrag op zichzelf kan ik prima aan en elke dag is weer training, maar ik vind wel dat je pragmatisch naar de situatie moet kijken.