Ik heb ooit eens een patiënt gehad en in het dossier las ik dat hij zwakbegaafd was. In de wachtkamer stonden twee mannen op. Eentje zag er een beetje vreemd uit en ik ging er blind van uit dat dit de zwakbegaafde man was en sprak hem ook zo aan. Bleek de begeleider. Uiteraard nog proberen goed te praten en dat soort dingen, maar dat mocht ook niet meer baten. Later kwam ik die begeleider nog regelmatig tegen in de stad en ik probeerde dan vriendelijk te lachen maar of hij herkent me niet of hij blijft er salty over.
Heb er wel van geleerd dat ik niet meer zo maar aannames ga maken.
Ook als je denkt dat iemand met zn partner komt altijd gewoon vragen. Beter dat mensen doen alsof je achterlijk bent omdat je niet gelijk ‘ziet’ dat het hun partner is, dan het aannemen en dat het dan blijkt dat het hun moeder/vader, broer/zus, of begeleider is.
De directeur vroeg aan iemand om twee a4tjes te printen, en ik zeg heel enthousiast dat ik het wel doe. Print ik in het enthousiasme per ongeluk tweemaal een verkeerd bestand uit. Van meer dan honderd pagina’s. Hij stond echt lang bij de printer te wachten tot de goede printjes eruit kwamen en zei dat hij het wel erg zonde vindt van de bomen. 
