Ik denk dat dat wel kan hoor! Zou de slaapkamerdeur open laten zodat hij gewoon kan liggen waar hij normaal ‘s nachts ook ligt. Verder zou ik wat extra voer neer zetten en genoeg drinken, dan komt het wel goed! We hadden mijn kat een week, toen was hij 10 weken, en toen gingen we een hele dag en dat ging ook goed. Komt helemaal goed, jij hebt waarschijnlijk meer zorgen van dat je weg bent dan hij haha.
Heb ren antibioticakuur van de dierenarts gekregen voor zijn poot. Pil verstopt in natvoer en hij laat hem natuurlijk liggen toen maar met ‘zachte dwang’ in zijn bek gestopt, viel me nog mee dat dat lukte haha
Gossie zielig! weten ze hoe dat abces daar komt? Buiten iets kapot gegaan en toen ontstoken?
Over abcessen gesproken. Mijn kat is een vechtersbaas en heeft daardoor ook regelmatig een abces op zijn hoofd. Dit was vandaag een jaar geleden:
Ergste van die abcessen vind ik dat ik ze altijd moet uitspoelen met een zoutoplossing.



Ja dit is nu 4x ofzo gebeurd denk ik? In zijn 13 jarige bestaan. 3x op de wang, 1x op zijn voorboofd zelfs. Wanneer ik merk dat er een abces begint te groeien (merk je eigenlijk direct omdat er dan echt druk op de huid staat) controleer ik of ik de oorzaak kan vinden en tot nu toe zat er altijd nog een korstje op van een kattenkrab.
Ik kreeg daarstraks een berichtje van een adoptant, haar kat is verdwenen. Ze had haar ongeveer 2 maanden geleden bij mij geadopteerd. De adoptie en gewenning verliep enorm stroef en ze was nog steeds heel bang. De mevrouw die ze geadopteerd heeft denkt dat ze ontsnapt is via een open raam, ze kan ze absoluut niet vinden. Ik hoop echt dat ze gewoon ergens in huis verstopt zit. Op zich was ze daar al 2 maanden dus gelukkig weet ze al dat dit haar nieuwe thuis is + ze is gechipt, maar toch heb ik zo hard liggen wenen. Heel de adoptie verliep al slecht, ze was mijn favoriete opvangkatje en dan nu dit. Ik hoop gewoon snel op meer nieuws. Het is niet eens mijn kat, maar maak mij zo veel zorgen om haar.
mijn kat heeft waarschijnlijk weer een tandvleesinfectie al de 3e x dat dit gebeurd. ze is al 10 jaar en heeft al een aantal tanden moeten laten verwijderen. ze is al op speciaal dieet met dikkere brokken maar heb niet het idee dat dit helpt.
hebben jullie tips hoe je ze kunt laten wennen aan tanden poetsen? we hebben het vaker geprobeerd maar het is echt een gevecht en krijg haar bek vaak niet open, en dan bijt en krabt ze zoveel. niet echt ideaal, omdat het ook zoveel stress veroorzaakt voor haar.
Oh wat sneu Ik hoop dat ze snel terecht is. Is het mogelijk dat ze naar haar oude adres kan lopen?
Voor ze geadopteerd werd, heeft ze 10 weken bij ons gezeten. Jammer genoeg wonen wij 30 km verder dus dat is echt te ver. Ze zat ondertussen al 8 weken bij haar nieuwe baasje, maar ze was nog steeds heel schuw dus ik weet niet of dat voor haar al echt als haar nieuwe thuis voelde. Ik ga het proberen uit mijn hoofd te zetten want ik kan toch niets doen.
Ja ik denk tijdens het lopen of misschien heeft ie gevochten. Het gaat goed trouwens! Heb een antibioticakuurtje voor hem gekregen en het heelt al goed.
Ah…en
Een ex-opvangkatje van mij is dus vermist sinds gisteren. Nu is die mevrouw die ze geadopteerd heeft heel de dag niet thuis geweest en deze avond moet ze gaan lesgeven yoga.
Ik begrijp dat echt niet. Je hebt toch wel iemand in je omgeving die langs kan gaan om te kijken of de kat in de tuin zit. En deze avond kan ze dus ook niet gaan zoeken??
Ik maak mij precies nog meer zorgen dan haar? Ik heb al een vangkooi etc. geregeld, maar ja niet mijn huis dus ik wacht al uren op een bericht van haar.
Ik snap dat niet iedereen even begaan is met zijn katten maar jezus hier kan ik echt niet mee om
Ik maak me toch een beetje zorgen om ons oudste meisje. Ze krabt zichzelf ineens op verschillende plekjes open. Haar oortjes, onder haar kin, aan de zijkant van haar kopje en nu ook ergens op haar rug. We zijn met haar naar de dierenarts gegaan, maar ze heeft geen vlooien en is verder ook gezond. Op advies hebben we haar toch nieuwe vlooiendruppels gegeven en over een maand doen we het weer (omdat ze een binnenkat is, zit er normaal iets meer tijd tussen). Volgens de dierenarts zou het toch iets kunnen zijn dat de kitten heeft meegenomen, hoewel die ook geen vlooien oid heeft.
Anders zou het eventueel nog een voedselallergie kunnen zijn, maar ze krijgt nog steeds precies hetzelfde eten. Daarom vraag ik me af of het toch niet iets van stress is. Hoewel zij en de kitten volgens mij best goed met elkaar opschieten (de kitten krijgt as we speak een wasbeurt), kan ze soms toch niet echt relaxen. De kitten wil natuurlijk constant spelen en aandacht, en af en toe schrikt ze daarvan. Daarom wilde ik een anti stress verdamper of spray proberen. Ook als het krabben niet door stress komt, werkt het misschien ontspannend. Feliway? Beaphar? Ik lees overal zulke verschillende verhalen, dus misschien heeft iemand hier een goede tip?
Mijn lieverd kwam vorige week binnen na 2 uurtjes buiten te zijn geweest met een gewonde staart. Zo snue, overal bloed. We mochten een week aankijken hoe het zou herstellen. Vandaag zei de dierenarts dat het niet goed heelt en morgen wordt er een stukje van zijn staart geamputeerd
Ik vind het zo zielig, want het gaat veel pijn doen en hij had altijd zo’n super schattig wit pluisje aan het einde van z’n staartje en straks niet meer
Oh neee arm liefje Waarom passen ze nou niet beter op zichzelf!
Maar als het achter de rug is heeft ie tenminste geen pijn meer
Voel me ook zo schuldig nu. Waarom heb ik hem toen naar buiten gedaan, wat als ik hem eerder naar binnen had geroepen?
Neejoh jij kon er echt niks aan doen! Hij is ook al honderdduizend keer buiten geweest zonder zichzelf te bezeren. Misschien had je ‘m na een halfuur naar binnen willen halen, en was het na 20 minuten al gebeurd. Een ongeluk zit in een klein hoekje
Zo moet je echt niet gaan denken, want wie weet hoe vaak je hem al gered heb’t door hem precies op tijd te roepen/naar buiten te doen.
Arm diertje
Het kan ook een allergie zijn voor het vlooienspul! (Zeg ik uit ervaring namens mijn kat ;))
Ah wat sneu! Het gaat 99 keer goed buiten en dan gebeurt er ooit toch iets, daar doe je weinig aan…